Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Emilie Motké (1954)
| Emilie Motké | ||
| ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Eugenie Emiliënne | |
| Roepnaam | Emilie | |
| Geboorteplaats | Helmond | |
| Geboortedatum | 2 februari 1954 | |
| Partner(s) | [[PersoonPartner(s)::Pieter Koolen]] | |
| Beroep(en) | kleuterleidster en schrijfster | |
Emilie Motké uit Deurne. debuteerde, op latere leeftijd, in 2009 met haar roman De onvoltooide ballade onder het pseudoniem Emma Motquin.
Ze koos voor het pseudoniem Motquin, omdat ze dit een krachtige naam vindt, die je niet gauw vergeet en bovendien valt te herleiden tot haar voorouders van rond 1650.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Ze werd geboren in het Sint Antonius ziekenhuis te Helmond op 2 februari 1954 als tweede kind uit een gezin van vier kinderen van apotheker Henk Motké en groeide op in Deurne. Ze woonde eerst in de Stationsstraat 32. Later verhuisde het gezin naar de Stationsstraat 25 waar ze het grootste gedeelte van haar leven ook na haar huwelijk woonde.
Ze ging naar de kleuterschool van 1958 tot 1960, daarna naar de lagere school en vervolgens naar de Sint-Maria Mulo. Na haar middelbare school studeerde ze voor kleuterleidster aan de opleiding Regina Mundi te Eindhoven. Tijdens deze periode liep ze stage op kleuterschool De Dartelhoek, kleuterschool De Peelrakkertjes en kleuterschool De kleine Wereld.
Nadat ze haar opleiding voltooid had vertrok ze voor een paar maanden naar Zwitserland om in het Pestalozzi Kinderdorp als leidster aan de slag te gaan. Eenmaal terug in Nederland werkte ze tot aan haar huwelijk op een kleuterschool in Eindhoven.
Vanaf haar 11e tot en met haar 25e levensjaar speelde ze viool. Ze kreeg eerst les via de muziekschool Aaltje Noordewier, daarna bij haar privéleraar Melle Dijkstra (1917-2007), totdat de ziekte multiple sclerose het haar onmogelijk maakte ermee door te gaan.
Ze was van 1982 tot en met 1986 lid van het Deurnes Gemengd Koor.
Carrière[bewerken | brontekst bewerken]
Van 1989 tot 1999 begeleidde ze bij het Vluchtelingenwerk Deurne enkele nieuwkomers die in Deurne onderdak kregen.
Haar grote hobby was brieven schrijven naar vrienden over de hele wereld, met name in Sri Lanka. Met de komst van e-mail werd het sturen van brieven steeds minder. Het idee om een boek te schrijven ontstond pas in 2007, toen ze na een terugval van haar gezondheid zo aan huis gekluisterd was, dat ze in eerste instantie geen raad wist met de ontstane leegte in haar leven. Een lotgenoot stimuleerde haar om een roman te schrijven.
De schrijver Thomas Verbogt uit Amsterdam met wie ze contact had, adviseerde haar werk in boekvorm te laten verschijnen. De eerste druk verscheen in november 2009, de tweede herziene druk in mei 2010.
Eerste roman[bewerken | brontekst bewerken]
Haar muzikaliteit is terug te vinden in haar eerste roman, waarin haar liefde voor muziek centraal staat.
Een fragment uit recensie-tekst door NDB-Biblion luidt als volgt : De schrijfster, die in haar voorwoord haar persoonlijke situatie uitlegt (MS en de daarbij behorende ‘ongemakken’) heeft een vlot, niet zo diepgaand, verhaal neergezet met soms aardige dialogen en interessante muziekaccenten.
Tweede roman[bewerken | brontekst bewerken]
Het vervolgverhaal met de titel Het concert surprise verscheen in december 2010.
In het voorwoord schrijft ze:
- ...Nadat ik de onvoltooide ballade af had en het in boekvorm was uitgegeven, werd vaak gevraagd of er ook een vervolg kwam, zodat men kon lezen hoe het verder met Irene en haar familie ging. Ik was verrast, omdat ik eigenlijk niet van plan was een tweede boek te schrijven. Toch ontstond er vrij snel een verhaal in mijn hoofd en werd gaandeweg ook duidelijk wat de titel van dit boek moest zijn....
Waarop ze in het kort omschrijft wat vooraf ging en dat het verhaal drie jaar later afspeelt.
Naar aanleiding hiervan had de schrijfster een interview met een verslaggever van het Eindhovens dagblad. Het artikel werd zaterdag 22 januari 2011 geplaatst met als kop:Ik wil mijn ziekte vergeten.
.
- ...Deurnese Emilie Koolen kampt met de ziekte Multiple Sclerose, een ziekte die haar allerlei beperkingen oplegt. Desondanks schreef ze twee romans die blaken van levenskracht. Uit dit interview blijkt dat ze ook deze keer advies heeft gekregen van de bekende auteur Thomas Verbogt....
Beide boeken zijn opgenomen in de literatuurcollectie van de bibliotheek in het heemhuis van heemkundekring H.N. Ouwerling.
Samen met Susan Droog werkte de schrijfster aan de Engelse vertaling van De onvoltooide ballade waarvan de uitgave op 21 september 2011 uitkwam. Hoewel dit boek opgenomen werd in de collectie van de Koninklijke Bibliotheek is het niet op de Nederlandse markt verschenen. Het boek was voornamelijk bedoeld voor Engelstalige vrienden van Emilie en Susan in onder meer Sri Lanka en Schotland.
Nieuwe hobby[bewerken | brontekst bewerken]
Na het uitkomen van de Engelstalige versie van haar eerste boek, nam ze even een pauze om vervolgens haar schrijversdrang te continueren op Docu-Data-Deurne en niet te vergeten op DeurneWiki waar al meerdere bijdragen van haar hand zijn verschenen.
Op 5 april 2012 werd haar gevraagd om webmaster te worden van de website Heemkundekring H.N. Ouwerling, welke na ruim 13 jaar aan vernieuwing toe was. Ze heeft zich tot juni 2014 ingezet om deze site zoveel mogelijk up to date te houden. Daarna droeg ze het stokje over aan Nelly van Rijt, voormalig hoofdredacteur van het Weekblad voor Deurne.
Schrijvers uit Deurne[bewerken | brontekst bewerken]
Op woensdag 20 november 2013 kregen in Museum De Wieger acht schrijvers uit Deurne het woord. Uit beide romans van Emma Motquin droeg Emmie Hoebens door Emilie zelf aangegeven delen uit de boeken voor. Presentator en organisator Bert Beulens gaf voorafgaand aan elke voordracht een korte introductie. Tussen de voordrachten door waren er muzikale intermezzi. Voor de aanwezigen was er een catalogus uit de reeks Deurnese Diamanten.