Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Sportterrein Deurne
Het Sportterrein Deurne was een sportaccommodatie aan de Molenstraat met een markante poortgebouw, die van 1942 tot 1971 in gebruik was bij voetbalvereniging SV Deurne en Mixed Hockeyclub Deurne.
Sportvereniging Deurne startte in 1942 haar voetbalactiviteiten op het terrein van Deurania aan de Molenstraat, toen nog Zeilbergscheweg geheten.
Direct na het ontstaan van Sportvereniging Deurne (SV Deurne) werd begonnen met de aanleg van een heus sportpark. Het terrein van Deurania werd ingepast in een groter geheel, omvattende een nieuw hoofdterrein, een bijveld en een hockeyterrein voor de kort daarvoor opgerichte Mixed Hockeyclub Deurne (MHC). Voorts kwamen er twee kleedlokalen, weliswaar nog zonder douches, maar toch met een voor die tijd behoorlijke wasgelegenheid.
Tegen de kleedlokalen werd een houten zittribune gebouwd. Eén zijde van het hoofdterrein werd voorzien van zitbanken. Het sportpark kreeg een representatief karakter doordat langs de straatzijde een muur werd gebouwd met daarin een grote poort waarlangs kassavoorzieningen. Het oude Deurania-veld werd gebruikt als 2e wedstrijdveld en als trainingsveld. De lichtmasten bestonden uit aan elkaar gelaste straatlantaarns. Eerst in oktober 1965 werd deze verlichting vervangen door een nieuwe volwaardige terreinverlichting.
Het sportpark werd op 22 augustus 1943 officieel door burgemeester Lambooij geopend. Naast de sportcommissie waren Hub van Doorne en pastoor Witlox bij de openingsplechtigheid aanwezig.
De fusievereniging koos als haar clubhuis het café van Harrie Goossens aan de Markt 4. Op 1 oktober 1959 werd tijdens een algemene ledenvergadering in patronaatgebouw Rust Roest besloten om van clubhuis te veranderen. Het nieuwe onderkomen werd Hotel de Zwaan, gelegen aan de Markt 8. In 1965 werd over gehuisd naar het tegenover het sportpark gelegen café Van Moorsel. Dit café kwam eerder niet in aanmerking omdat dit het clubhuis was geweest van Deurania.
In de loop der jaren groeide de vereniging uit haar jasje. Een uitbreiding ter plaatse bleek niet haalbaar omdat de gemeente andere plannen had met de plek waarop het sportpark was gelegen. Deze werd bestemd voor de bouw van zwembad De Wiemel en andere delen van het terrein werden meegenomen in de ontwikkeling van de wijk Koolhof.
Op bedrijventerrein Kranenmortel aan de Energiestraat had de gemeente de beschikking over een grote oppervlakte grond, aangekocht voor industrievestiging. Deze grond was toen als industriële bouwgrond niet te slijten. Besloten werd, om de bouw van het zwembad niet te stagneren, hierop een noodsportpark te realiseren. Mixed Hockeyclub Deurne was reeds naar dit noodsportpark verhuisd en ook ZSV ging hierop spelen. Voor de aanvang van het seizoen 1970-1971 diende ook sportvereniging Deurne te verkassen naar het noodsportpark. De vereniging kreeg de beschikking over vier velden. Kleedlokalen waren er nog niet. Wel waren er enige houten keten in gebruik bij eerder genoemde verenigingen waarvan het medegebruik kon worden verkregen.
De verhuizing werd in SV-Deurne-kring betreurd. Niet alleen omdat men een gunstig gelegen accommodatie in Deurne centrum kwijtraakte, maar meer nog omdat men terecht kwam op een plek, ver verwijderd van het gebied waaruit leden werden geworven.
Sportpark De Kranenmortel werd op zaterdag 28 augustus 1971 officieel geopend.
Het terrein gezien richting Molenstraat.
Opening 1943
foto collectie gemeente Deurne
Opening 1943
foto collectie gemeente Deurne
Het Deurania-elftal in het doel
foto colllectie F. van de Mortel
Rechts het sportterrein
foto collectie gemeente Deurne
Rechts het sportterrein
foto collectie gemeente Deurne
foto collectie Adrie Mennen
Lerarenelftal van Pius XII-college
foto collectie Pierre van der Loo
MHC kampioen in 1955
foto Ton Hartjens
Leerlingenelftal ambachtsschool
foto collectie LHE – Mart van Leunen
Een Natex-elftal
foto collectie Jan Duffhauss
