Peter Joannes Henricus Hubertus Mulders (1909-1988)

Pierre Mulders
Persoonsinformatie
Volledige naam	Peter Joannes Henricus Hubertus Mulders
Roepnaam	Pierre
Geboorteplaats	Maasbree
Geboortedatum	24 augustus 1909
Overl.plaats	Venlo
Overl.datum	21 juli 1988
Partner(s)	(1) Anna Mathilda Maria Clephas (1911-1950) (2) Henrica Johanna van Gastel (1916-2006)
Beroep(en)	onderwijzer, leraar
Bidprentje	NBA vrouw (1)

Peter Joannes Henricus Hubertus (Pierre) Mulders (1909-1988) was onderwijzer, onder andere aan het Willibrord Gymnasium.

Gezin

Hij was een zoon van de timmerman, aannemer, houthandelaar en architect Peter Hubert Mulders (1875-1926) en Maria Anna Dora Deumens (1876-1956).

Hij huwde (1) op 24 oktober 1938 te Venray met Anna Mathilda Clephas (Venray 14 december 1911 - Deurne 4 februari 1950), dochter van Hubertus Clephas en Theodora Henrica Maria de Jong.

Uit dit huwelijk werden de volgende kinderen geboren:

1. Theodora Antonia Petronella Maria (Venray 11 augustus 1939).
2. Peter Theodorus Hubertus Willibrordus (Deurne 7 november 1940).
3. Hubertus Petrus Anna (Deurne 14 oktober 1942 - Tilburg 23 januari 1993).
4. Dorothea Anna Josephina (Deurne 20 februari 1944).
5. Wilhelmina Johanna Maria (Deurne 17 oktober 1946).
6. Sybilla Johanna Maria (Deurne 20 februari 1948).

Hij huwde (2) in 1952 met Henrica Johanna (Riek) van Gastel (Zesgehuchten 24 september 1916 - Eindhoven 7 juli 2006), dochter van de landbouwer Jacobus van Gastel (1877-1957) en Mechelina Maria Maas (1881-1954).

Het gezin woonde aan de Schoolstraat op het adres F.70, het huidige adres Martinetstraat 11 en verhuisde in 1954 naar Stationslaan 4.

Toen alle kinderen het huis uit waren keerde hij terug naar zijn geliefde Limburg en woonde tot zijn overlijden in Venlo.

Onderwijs

Als onderwijzer met hoofdakte kon hij in 1930 aan de slag te Ysselsteyn (L), waar hij ook organist en dirigent van het herenkoor was.

Van 1937 tot 1945 was hij onderwijzer aan de lagere jongensschool in de Sint-Jozefparochie. In die tijd was hij ook daar organist en dirigent.

Daarna was hij leraar aan meerdere scholen in Brabant en Limburg en keerde een enkele maal nog terug naar Deurne. Zo gaf hij van 1959 tot 1961 hij Engels aan het Pius XII-college in Deurne en van 1965 tot 1967 aan het Willibrord Gymnasium.

Maatschappelijke activiteiten

Hij was hoofdredacteur van het Deurnese weekblad Het Licht van januari 1945 tot 19 juni 1948.

Tussen 1947 en 1960 gaf hij Engelse les aan voornamelijk landbouwers en boerenzonen in de regio, die wilden emigreren naar met name Australië, Nieuw-Zeeland en Canada. Hij was aangezocht door de NCB Deurne om deze potentiële emigranten voor te bereiden op een succesvolle oversteek. Dit werd zowel bij hem thuis als in de accommodatie van café-zaal Van der Putten in de Walsberg gedaan.

Samen met Jacques van Dijk, die tekeningen en vignetten verzorgde, componeerde hij tekst en melodie van de liedjes voor circus ’t Hoefke.

Bij de Koninklijke Harmonie Deurne was hij nauw betrokken bij de muziekstukken die ten uitvoer werden gebracht. Dit deed hij in overleg met de dirigent Frans van Abeelen en ging daarvoor met de harmonie mee op concours. Ook over de harmonie componeerde hij het lied Harmonie Deurne.

Hij ondersteunde en begeleidde Hub van Doorne onder meer bij koninklijk bezoek en ontvangst van internationale hoogwaardigheidsbekleders, bij zijn eredoctoraat in 1953 te Delft en bij grote evenementen van DAF. Hij vomponeerde ook hiervoor een lied, waarvan de tekst op papier niet meer te achterhalen is. Het refrein luidt:

DAF – DAF – DAF al weer

wat een order in een keer

2x50 miljoen werd ze waard gekeurd

nooit in Nederland gebeurd.

Maar 't is af wat de DAF steeds weer produceert

daar kan niemand tegen op

Hij organiseerde, samen met de gebroeders Schiks, Gerard Hartjens, Harrie Teurlings, Jan van Loon, Sjef Coopmans en Jos Deltrap het Nieuwjaarscomplot, een feestelijke activiteit ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van Hub van Doorne. Daarbij werd ook onder zijn leiding een feestgids samengesteld. De teksten en melodieën waren van zijn hand en tekeningen en vignetten werden gemaakt door Jacques van Dijk.

DEURNE, MIJN LAND

Uit sympathie opgedragen aan de familie Van Doorne, op Huub's 50ste verjaardag.

Deurne, mijn kleinood, ik ga je bezingen,
Want je historie is heus het wel waard.
Ook je omgeving, veel andere dingen,
Wedijveren met het schoonste op aard.

REFREIN:

'k Heb mijn harte verpand, aan m'n Deurnese land

In de wijde Peel.

Met z'n bossen en hei, met z'n akkers en wei

Met z'n bremmen geel.

Met in nijvere mensen, eenvoudig, oprecht,

Aan de oude tradities zo vast nog gehecht.

Ik heb mijn harte verpand,

Aan mijn Deurnese land

In de wijde Peel.

Drie eeuwen voor de geboorte des Heren,
Woonde al volk aan de boorden der Peel.
Urnen vertelden dat tientallen keren:
Gallo-Germanen, voor het grootste deel.

Trotse Romeinen bewoonden dees streken,
Peelwerkers deden een vondst in het veen:
Helm, schoenen, leren schabrak, o, wat keken
Naar dat verguldsel dees simpelen heen!

Willibrord, grote apostel der Friezen,
Trots zien wij U als onz'eerste pastoor,
Mocht men in wangeloof zich toen verliezen,
't Morgenrood brak met Uw komst daadlijk door!

Martinet, physisch genie uit ons Peelland,
D'18e eeuw bracht geen grotere voort.
Fier prijkt een aandenken nog aan de Marktkant,
Simpele steen, waar Uw grootheid uit gloort!

Grote figuur, ook te Deurne geboren,
Uit Echternach naar dit land van de Peel,
Kwam Pastoor Jacobs, het was hem beschoren,
't Geloof te behouden, trots gevaren veel.

In gene moeilijke, ernstige tijden,
Trotserend weer, wind, gevaren, zelfs dood,
Wist hij in 't nachtlijke uur te verblijden,
Velen, die hunkerden naar Hemels Brood.

Jarenlang balling op d'eenzame heide,
Waardige volger van Sint Willibrord,
Blijft in herinnering zijn naam door al' tijden:
Grote Berg, tolk, op een heel schamel bord.

Heel Nederland heeft met eer uitgesproken,
Aaltje Noordewier-Reddingius naam.
Ook in 't Deurnese land eens ontloken,
Verleent ons Peeldorp nog grotere faam!

Deurne, millioenenparadijs eens geheten,
Om al de rijkdom, die zat in je grond.
Wie kan zich met jou, schoon Peeldorp, wel meten
In grote mannen, wier wieg er eens stond?

Doch, heus je rijkdom is nu nog niet kleiner,
Kijk slechts als d'heide weer schiet in de bloei,
Paarse terreingolvingen tot de einder,
Vruchtbare grond ligt gereed voor de groei.

Rijpend graan met ongerept gouden kuiven,
Lichtgroene diepten van aardappelloof,
Staan op de eens bruine laag licht te wuiven
Geoogst door mensen van innig geloof.

Altijd o Deurne, blijf jij mij bekoren,
Grootste gemeente welhaast van ons land.
Rust, voorspoed, veel geluk zij je beschoren,
jij blijft mijn liefste, mijn kostbaarste pand!

Hij ligt begraven op Jacobshof.