Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Eimericus Hubertus Angelinus Gerardus Ahout (1932-2018)
| Eimericus Hubertus Angelinus Gerardus Ahout | ||
 Eim samen met dochter Natasja | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Eimericus Hubertus Angelinus Gerardus Ahout | |
| Roepnaam | Eim | |
| Geboorteplaats | Deurne | |
| Geboortedatum | 5 februari 1932 | |
| Overl.plaats | Deurne | |
| Overl.datum | 29 oktober 2018 | |
| Partner(s) | Elisabeth Johanna Cornelia Holten (1935) | |
| Beroep(en) | verzekeringsagent, vertegenwoordiger | |
Eimericus Hubertus Angelinus Gerardus (Eim) Ahout (1932-2018) is een geboren en getogen Deurnenaar en stamt uit een zeer kinderrijk gezin. Met zijn tweelingzus Thea waren zij nummer negen en tien in de rij van elf kinderen. Hij woonde toen aan de Stationsstraat A.18, later hernummerd naar Stationsstraat 41.
Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]
Eim is een zoon van Matthijs Josephus Willebrordus Johannes Ahout (1891-1943). Zijn vader was een in Amsterdam geboren handelsreiziger en verzekeringsagent, getrouwd met Maria Josephina Antonia Henrica Goossens (1891-1976) uit Deurne.
Op 30 oktober 1957 huwde Eim met Elisabeth Johanna Cornelia (Lies) Holten, (Deurne 24 oktober 1935), de jongste dochter van de molenaar Petrus Caspar Adrianus (Piet) Holten (1887-1966), de eigenaar van Holten's molen.
Zij kregen drie kinderen:
- Natasja,
- Willibald (Willy),
- Arjan.
De oorlogsjaren waren erg verdrietige jaren: zijn vader overleed en zijn oudste broer Gerard sneuvelde. Toch kreeg het gezin in die tijd nog uitbreiding, want eind september 1944, na de bevrijding, kwamen de kunstenaar Willi Martinali en diens neefje Jack Harden door omstandigheden op straat te staan en vonden onderdak bij de familie Ahout. Een jarenlange vriendschap tussen de toen twaalf-jarige Eim en de negen-jarige Jack was hiervan het gevolg.
Na de lagere jongensschool aan de Visser en de Sint-Henricus Ulo startte zijn zeer arbeidzame leven. De Edah op de Markt in Helmond, Vlisco, de wereld van de cosmetica in Amsterdam en de verzekeringsmaatschappij De Nederlanden profiteerden achtereenvolgens van zijn kwaliteiten. Hierna volgde de verkoopafdeling van Waalsteen Nederland NV in Nijmegen. En zo kwam het dat Eim van de verzekeringen overstapte naar de baksteenindustrie. Hij bleef deze industrie trouw tot aan zijn pensionering.
Bijzondere activiteiten[bewerken | brontekst bewerken]
Stichting Groepscomité Deurne[bewerken | brontekst bewerken]
In 1967 werd de Stichting Groepscomité Deurne opgericht voor onder meer het beheer en het onderhoud van jongerenaccommodaties, zoals de Jongerensociëteit Asteffekan, het gebouw van de scouting en Hobbyclub Soos in de Houtenhoek. Van deze stichting was hij vanaf 1974 voorzitter met Annie van den Broek als steun en toeverlaat. Later droeg Eim de voorzittershamer over aan zijn zoon Arjan.
Stichting Oranjevereniging Deurne[bewerken | brontekst bewerken]
Eim was meer dan 25 jaar lid van de oranjevereniging, waarvan 14 jaar voorzitter. Deze vereniging organiseert elk jaar met Koninginnedag/Koningsdag allerlei activiteiten voor de inwoners van Deurne.
Na het bezoek van de koningin in 1986 aan Deurne gaf hij de Stichting Oranjevereniging Deurne een nieuwe structuur en nieuw elan.
Ook de jaarlijkse dodenherdenking in Deurne, Liessel, Neerkant, Helenaveen en Zeilberg werd door deze vereniging gecoördineerd. Met name in 1990 en 1995 werden stijlvolle herdenkingsbijeenkomsten gehouden bij gelegenheid van 45 respectievelijk 50 jaar Bevrijding.
De Stichting organiseert ook jaarlijks een dagtocht voor Ouderen.
In 1985 werd hij voorzitter van de Stichting Evenementen Deurne.
Jeugdwerk[bewerken | brontekst bewerken]
Hij was samen met frater Francino erg actief in het jeugdwerk. Hij was een van de initiatiefnemers en voorzitter van Jeugdstad, organisator, marsleider en voorzitter van de Avondvierdaagse Deurne. Hij was secretaris van de actie Mar 'n Ton in 1973, een actie om geld in te zamelen voor restauratie van de soos Asteffekan. Hij was voorzitter van het feestcomité bij het dubbel jubileumfeest van de Wilberttamboers (vijfentwintig jaar) en drumfanfare Deurne (tien jaar).
Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]
Voor zijn verdiensten voor de Deurnese gemeenschap ontving Eim de volgende onderscheidingen:
- Op 23 december 1996 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
- De legpenning in zilver van de gemeente Deurne ontving hij op 30 april 2011.
Bron[bewerken | brontekst bewerken]
- Jubileumuitgave Hobbyclub SOOS 50 jaar Deurne 50 jaar.