Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Marinus Cornelius van de Ven (1907-1998)
| Pastoor Van de Ven | ||
 Foto: collectie mevr. Smits-Derks | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Marinus Cornelius van de Ven | |
| Geboorteplaats | Heeswijk Dinther | |
| Geboortedatum | 16 mei 1907 | |
| Overl.plaats | Deurne | |
| Overl.datum | 1 februari 1998 | |
| Beroep(en) | geestelijke | |
Marinus Cornelius van de Ven (1907-1998) was van 1947 tot 1975 pastoor van de Sint-Gerardus Majellaparochie in Wasberg.
Familie
Marinus was een zoon van landbouwer Johannes van de Ven (Dinther 1868-1949 Dinther) en Johanna Lourina van Rijbroek (Dinther 1868-1944 Dinther).
Na hun trouwen in 1905 werden in het gezin van zijn ouders vier kinderen geboren. Het eerste was een levenloos kind in 1906, als tweede werd Marinus geboren. Zijn broer Hendrikus (Harrie) Cornelius van de Ven (1908-2004), gehuwd met Marie Schuts, was het derde kind en de jongste in het gezin was zijn zus Theodora Maria van de Ven (1911-2002) die bij de zusters Franciscanessen in Veghel haar intrede deed als zuster Bernadette. Zij was handwerklerares.
Algemeen
Op 10 juni 1933 werd hij tot priester gewijd. De latere bisschop Bekkers was een van zijn klas- en studiegenoten. Hij was achtereenvolgens kapelaan te Oss (1933-1942), Son (1942-1944) en Eindhoven (1944-1947). Vervolgens werd hij aangesteld als kapelaan van de oude parochie met de opdracht om de Walsberg tot een zelfstandige parochie te verheffen. Daarnaast was hij onder meer acht jaar bisschoppelijk inspecteur voor het katholiek onderwijs.
Intrek Walsberg
Op 15 december 1947 werd pastoor Van de Ven benoemd als eerste pastoor van de Sint-Gerardus Majellaparochie in Wasberg. Op maandagmiddag 19 april 1948 om 5 uur werd pastoor Van de Ven op de pastorie van de oude parochie opgehaald en per optocht naar de Wasberg naar de inmiddels beschikbare eigen pastorie. Voorop ruitervereniging Rust-Roest gevolgd door een huifkar met hierin naast pastoor Van de Ven de geestelijken van omliggende parochies,met eveneens traditionele Brabantse peperkoek en sucademik. Achter de huifkar reed een sjees met Wasbergse notabelen.
Na zijn emeritaat in 1975 betrok hij, samen met zijn trouwe huishoudster Josepha (Sepha) Hendrica van den Berkmortel (1915-2002), een huis in de Koolhof. Hij bleef nog tot 1992 voorzitter van het ziekentriduüm. Ook was hij na zijn vertrek uit Walsberg nog 12 jaar assistent in de Sint-Willibrordusparochie in Liessel. Met de zielzorg in het bejaardenhuis De Nieuwe Erve in Liessel hield hij zich nog veel langer bezig. Hij werd in de Walsberg opgevolgd door pastoor Hein Tops
Volgens zijn eigen zeggen was hij de eerste pastoor in de regio die de mis opdroeg met het gezicht naar de kerkgangers.[1]
Nevenfuncties
- Hij was moderator van de Mater Amabilisschool.
- Hij was 45 jaar lang voorzitter van het ziekentriduüm.
- Hij was bisschoppelijk inspecteur van het lager onderwijs.
- Toen pastoor Van Dinter in 1967 overleed werd pastoor Van de Ven geestelijk adviseur bij de Boerenbond Deurne. Als eerste geestelijk adviseur in bijna zeventig jaar voelde hij de behoefte om nadrukkelijk te zeggen waarom zijn ambt bij de Boerenbond nodig was, iets dat kennelijk toen niet meer vanzelfsprekend werd gevonden. Toen Van de Ven in 1974 opstapte als adviseur, besloot het bestuur geen opvolger meer aan te wijzen en kwam er een einde aan de formele band met de kerk.
- Hij was geestelijk adviseur van de Katholieke Bond van het gezin.
- Hij was geestelijk adviseur van Katholieke Vrouwenorganisatie (KVO) Deurne.
- Hij was geestelijk adviseur van de Noordbrabantse Christelijke Boerenbond (NCB) kring Helmond.
- Hij was geestelijk adviseur van kring Helmond van de Katholieke Vrouwenorganisatie.
- Hij was leraar aan de lagere landbouwschool in Deurne en gaf cursussen aan Deurnese emigranten.
- Hij schreef 23 jaar lang stichtelijke artikelen in het Weekblad voor Deurne.
Onderscheidingen
- In 1977 ontving Marinus van de Ven de erepenning in goud van het gemeentebestuur.
- Voor zijn vele verdiensten werd hij in 1993 benoemd tot ridder in de Orde van Oranje-Nassau
Bronnen, noten en/of referenties
|