Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Donschotse kei: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 6: | Regel 6: | ||
Deurne beweerde dat de grens van Leensel naar de Donschot één rechte lijn vormde, maar Vlierden zou daarmee flink gedupeerd zijn want een gedeelte van een dennenbos van de gemeente Vlierden zou dan eensklaps op Deurnese grondgebied komen te liggen. Vlierden wees erop dat de grens via de Schalberg moest lopen en Van Bommel stelde voor om een grenspaal de plaatsen aan de uiterste oosthoek van het genoemd bos. Daarmee kon Deurne zich niet verenigen.<br> | Deurne beweerde dat de grens van Leensel naar de Donschot één rechte lijn vormde, maar Vlierden zou daarmee flink gedupeerd zijn want een gedeelte van een dennenbos van de gemeente Vlierden zou dan eensklaps op Deurnese grondgebied komen te liggen. Vlierden wees erop dat de grens via de Schalberg moest lopen en Van Bommel stelde voor om een grenspaal de plaatsen aan de uiterste oosthoek van het genoemd bos. Daarmee kon Deurne zich niet verenigen.<br> | ||
Drie jaar later, op 12 april 1829, kwamen Deurne en Vlierden opnieuw samen in het [[Raadhuis Vlierden (1767)|raadhuis van Vlierden]], deze keer met iets sterkere delegaties, de Deurnese burgemeester had assessor [[Godefridus van Hombergh (1783-1856)]] meegenomen en namens Vlierden waren de beide assessoren [[Antonius Vervoordeldonk (1767-1851)|Antonie Vervoordeldonk]] en [[Hendrik Jan Goossens (1792-1856)|Hendrik Jan Goossens]] aanwezig. Deze keer werden de problemen rond de gemeentegrens ten zuiden van de ''Donschotse kei'' wel definitief opgelost. Bepaald werd dat de grens tussens de kei en Leensel één rechte lijn vormde, zoals Deurne beweerde, maar ze moest wel het oude recht van eigendom en vreedzaam gebruik van het gedeelte hakhout en dennebos dat bij de Donschot onder de gemeente Deurne en Liessel c.a. kwam te vallen aan de gemeente Vlierden toekennen. | Drie jaar later, op 12 april 1829, kwamen Deurne en Vlierden opnieuw samen in het [[Raadhuis Vlierden (1767)|raadhuis van Vlierden]], deze keer met iets sterkere delegaties, de Deurnese burgemeester had assessor [[Godefridus van Hombergh (1783-1856)]] meegenomen en namens Vlierden waren de beide assessoren [[Antonius Vervoordeldonk (1767-1851)|Antonie Vervoordeldonk]] en [[Hendrik Jan Goossens (1792-1856)|Hendrik Jan Goossens]] aanwezig. Deze keer werden de problemen rond de gemeentegrens ten zuiden van de ''Donschotse kei'' wel definitief opgelost. Bepaald werd dat de grens tussens de kei en Leensel één rechte lijn vormde, zoals Deurne beweerde, maar ze moest wel het oude recht van eigendom en vreedzaam gebruik van het gedeelte hakhout en dennebos dat bij de Donschot onder de gemeente Deurne en Liessel c.a. kwam te vallen aan de gemeente Vlierden toekennen. | ||
De Donschotse kei werd volgens Ouwerling in 1921 geplaatst bij het plein bij de nieuw gebouwde [[Sint-Jozefkerk]]. | |||
[[categorie:grenspunt]] | [[categorie:grenspunt]] | ||
{{ | {{appendix}} | ||
Huidige versie van 30 nov 2020 om 23:49
De Donschotse kei was van ouds een grenspunt tussen de voormalige gemeentes Vlierden en Deurne en Liessel.
Volgens de beschrijving van de grens tussen Vlierden en Deurne van 1465, die gebaseerd is op die van 1325, liep de grens van Leensel naar een heuvel of kleine berg, genaamd de Schalberg en van daar in een rechte lijn totter overstad[1] geleegen in de Donschot. Verder stroomafwaarts volgde de grens de loop van de beek.
Vóór de invoering van het kadaster moesten de grenspunten opnieuw nauwkeurig worden vastgesteld en daartoe kwamen de burgemeesters van Vlierden en Deurne op 18 april 1826 bij elkaar. Omdat Gerrit van Riet op dat moment zowel burgemeester van Vlierden als van Deurne en Liessel was, trad de Vlierdense assessor Mathijs van Bommel als waarnemend Vlierdens burgemeester op. Er ontstond onenigheid tussen beide gemeentes over juiste gemeentegrens tussen Leensel en de Donschotse kei, die inmiddels blijkbaar in plaats van de overstad gekomen was.
Deurne beweerde dat de grens van Leensel naar de Donschot één rechte lijn vormde, maar Vlierden zou daarmee flink gedupeerd zijn want een gedeelte van een dennenbos van de gemeente Vlierden zou dan eensklaps op Deurnese grondgebied komen te liggen. Vlierden wees erop dat de grens via de Schalberg moest lopen en Van Bommel stelde voor om een grenspaal de plaatsen aan de uiterste oosthoek van het genoemd bos. Daarmee kon Deurne zich niet verenigen.
Drie jaar later, op 12 april 1829, kwamen Deurne en Vlierden opnieuw samen in het raadhuis van Vlierden, deze keer met iets sterkere delegaties, de Deurnese burgemeester had assessor Godefridus van Hombergh (1783-1856) meegenomen en namens Vlierden waren de beide assessoren Antonie Vervoordeldonk en Hendrik Jan Goossens aanwezig. Deze keer werden de problemen rond de gemeentegrens ten zuiden van de Donschotse kei wel definitief opgelost. Bepaald werd dat de grens tussens de kei en Leensel één rechte lijn vormde, zoals Deurne beweerde, maar ze moest wel het oude recht van eigendom en vreedzaam gebruik van het gedeelte hakhout en dennebos dat bij de Donschot onder de gemeente Deurne en Liessel c.a. kwam te vallen aan de gemeente Vlierden toekennen.
De Donschotse kei werd volgens Ouwerling in 1921 geplaatst bij het plein bij de nieuw gebouwde Sint-Jozefkerk.
Bronnen, noten en/of referenties
|