Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Bakkerij Wouters: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 7: | Regel 7: | ||
Tussen de [[Kerkhofmuren Sint-Willibrorduskerk (Deurne)|muur van het kerkhof]] en de woning van de bakker lag op het einde van de negentiende eeuw een voetpad dat een verbinding vormde tussen Kerkstraat en [[Kruisstraat]], waarna het verder liep via de [[Muggenhoek]] (nu [[Flemingstraat]]) naar de [[Kouwenhoek]] en de [[Walsberg]]. Dit voetpad is vervallen toen in 1924 in de Kruisstraat [[Huize St. Joseph (Kruisstraat)|Huize St. Joseph]] werd gebouwd. Op luchtfoto's vanaf de kerktoren en van de oude [[Sint-Willibrorduskerk (Deurne)|Sint-Willibrorduskerk ]] in 1960 kan men de loop van het pad nog volgen. | Tussen de [[Kerkhofmuren Sint-Willibrorduskerk (Deurne)|muur van het kerkhof]] en de woning van de bakker lag op het einde van de negentiende eeuw een voetpad dat een verbinding vormde tussen Kerkstraat en [[Kruisstraat]], waarna het verder liep via de [[Muggenhoek]] (nu [[Flemingstraat]]) naar de [[Kouwenhoek]] en de [[Walsberg]]. Dit voetpad is vervallen toen in 1924 in de Kruisstraat [[Huize St. Joseph (Kruisstraat)|Huize St. Joseph]] werd gebouwd. Op luchtfoto's vanaf de kerktoren en van de oude [[Sint-Willibrorduskerk (Deurne)|Sint-Willibrorduskerk ]] in 1960 kan men de loop van het pad nog volgen. | ||
In juni 1903 brandde het huis af waarin de | In juni 1903 brandde het huis af waarin de weduwe Catharina Wouters-van Dinter en [[Ant. Kuijpers]] woonden. Het ''Nieuws van de Week'' van 20 juni 1903 meldde: | ||
::''De klepperman ijverig zoals altijd bracht spoedig veel volk op de been, maar te redden was het perceel niet meer. Van Kuijpers werd de inboedel grotendeels gered terwijl van weduwe Wouters nagenoeg alles verbrand is.'' | ::''De klepperman ijverig zoals altijd bracht spoedig veel volk op de been, maar te redden was het perceel niet meer. Van Kuijpers werd de inboedel grotendeels gered terwijl van weduwe Wouters nagenoeg alles verbrand is.'' | ||
De weduwe W. Wouters kreeg op 9 april 1904 vergunning haar afgebrande bakkerij te herbouwen. Op 31 maart 1922 kreeg [[Johannes Henricus Wouters (1882-1958)|Harrie Wouters]] vergunning zijn bakkerij om te zetten in een machinale broodbakkerij door middel van een elektromotor van 3 pk.<ref>De vermelding op blz. 80 van het boek "[[1001 mensen uit het Deurne van Weleer]]" van [[Franciscus Cornelis Martens (1922-2011)|Frans Martens Thzn.]] dat tapper A. Wouters op 10 juli 1879 een vergunning kreeg voor het oprichten van een schietinrichting met handboog heeft niet betrekking op dit pand maar op [[herberg Den Bult]] van [[Andries Wouters]] op de hoek [[Stationsstraat]]-[[Heuvelstraat]].</ref> | De weduwe W. Wouters kreeg op 9 april 1904 vergunning haar afgebrande bakkerij te herbouwen. Op 31 maart 1922 kreeg [[Johannes Henricus Wouters (1882-1958)|Harrie Wouters]] vergunning zijn bakkerij om te zetten in een machinale broodbakkerij door middel van een elektromotor van 3 pk.<ref>De vermelding op blz. 80 van het boek "[[1001 mensen uit het Deurne van Weleer]]" van [[Franciscus Cornelis Martens (1922-2011)|Frans Martens Thzn.]] dat tapper A. Wouters op 10 juli 1879 een vergunning kreeg voor het oprichten van een schietinrichting met handboog heeft niet betrekking op dit pand maar op [[herberg Den Bult]] van [[Andries Wouters]] op de hoek [[Stationsstraat]]-[[Heuvelstraat]].</ref> | ||
Na de [[Tweede Wereldoorlog]] nam [[Cornelis Christianus Wouters (1920-1975)|Christ Wouters]] de zaak van zijn vader over en zette deze tot aan zijn dood in 1975 voort. In 1982 werd het pand door de weduwe Wouters verkocht na 200 jaar familiebezit te zijn geweest. Er was geen opvolger voor de bakkerij want zoon Harrie had een ander vak gekozen. Typisch is wel dat de eerste Wouters die we tegenkomen in dit huis een Christiaan was, evenals de laatste. | Na de [[Tweede Wereldoorlog]] nam [[Cornelis Christianus Wouters (1920-1975)|Christ Wouters (1920-1975)]] de zaak van zijn vader over en zette deze tot aan zijn dood in 1975 voort. In 1982 werd het pand door de weduwe Francisca Wouters-van Houts verkocht na 200 jaar familiebezit te zijn geweest. Er was geen opvolger voor de bakkerij want zoon Harrie had een ander vak gekozen. Typisch is wel dat de eerste Wouters die we tegenkomen in dit huis een Christiaan was, evenals de laatste. | ||
[[Bestand:13.077.jpg|thumb|left|350px|Bakkerij Wouters in de Kerkstraat ± 1965.]] | [[Bestand:13.077.jpg|thumb|left|350px|Bakkerij Wouters in de Kerkstraat ± 1965.]] | ||
Versie van 9 nov 2014 13:58
Bakkerij Wouters was gevestigd in de Kerkstraat op huisnummer 1 in een pand waarin meer dan een eeuw de familie Wouters woonde.
In de oude lijsten van eigenaars en bewoners in het maatboek van de heerlijkheid Deurne komen we in 1786 Christiaan Wouters tegen als bewoner van dit pand. Het perceel waarop deze woning stond, was één lopense en zes roeden groot en was gelegen in het gehucht Kerkeind. Men moet daarbij dan wel weten dat Deurne-centrum in de achttiende eeuw uit drie gehuchten bestond: Kerkeind, Haageind en Derp.
Tussen de muur van het kerkhof en de woning van de bakker lag op het einde van de negentiende eeuw een voetpad dat een verbinding vormde tussen Kerkstraat en Kruisstraat, waarna het verder liep via de Muggenhoek (nu Flemingstraat) naar de Kouwenhoek en de Walsberg. Dit voetpad is vervallen toen in 1924 in de Kruisstraat Huize St. Joseph werd gebouwd. Op luchtfoto's vanaf de kerktoren en van de oude Sint-Willibrorduskerk in 1960 kan men de loop van het pad nog volgen.
In juni 1903 brandde het huis af waarin de weduwe Catharina Wouters-van Dinter en Ant. Kuijpers woonden. Het Nieuws van de Week van 20 juni 1903 meldde:
- De klepperman ijverig zoals altijd bracht spoedig veel volk op de been, maar te redden was het perceel niet meer. Van Kuijpers werd de inboedel grotendeels gered terwijl van weduwe Wouters nagenoeg alles verbrand is.
De weduwe W. Wouters kreeg op 9 april 1904 vergunning haar afgebrande bakkerij te herbouwen. Op 31 maart 1922 kreeg Harrie Wouters vergunning zijn bakkerij om te zetten in een machinale broodbakkerij door middel van een elektromotor van 3 pk.[1]
Na de Tweede Wereldoorlog nam Christ Wouters (1920-1975) de zaak van zijn vader over en zette deze tot aan zijn dood in 1975 voort. In 1982 werd het pand door de weduwe Francisca Wouters-van Houts verkocht na 200 jaar familiebezit te zijn geweest. Er was geen opvolger voor de bakkerij want zoon Harrie had een ander vak gekozen. Typisch is wel dat de eerste Wouters die we tegenkomen in dit huis een Christiaan was, evenals de laatste.
Referenties
|