Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Het Dorp
Het dorp is een lied van Wim Sonneveld. Het werd driemaal op single uitgebracht, waarvan de laatste keer in mei 1974, vlak na de dood van de cabaretier.
Ontstaan
De tekst is geschreven in 1965 door Friso Wiegersma (onder het pseudoniem Hugo Verhage), de partner van Sonneveld, op de muziek van La montagne van Jean Ferrat. Sonneveld zingt emotioneel over "zijn dorp" bij het weerzien van het door de vooruitgang gehavende Deurne.
De bekende regel uit het lied, En langs het tuinpad van mijn vader, verwijst naar het pad naast het ouderlijk huis van Wiegersma, het tegenwoordige museum De Wieger aan de Oude Liesselseweg 29 in Deurne. Dit pad kreeg op 14 oktober 2008 de officiële naam Het tuinpad van mijn vader. De onthulling van het straatnaambord vond plaats door Wiegersma's echtgenoot acteur Hans van der Woude, Wiegersma's jongste broer Sjoert Wiegersma (1927) en de Deurnese wethouder Nicole Lemlijn.[1]
Sinds die tijd is het lied in het centrum van Deurne regelmatig te horen via het automatische carillon in het torentje van het gemeentehuis.
Vertalingen
Een nostalgisch lied dat zo sterk het gevoel "vroeger was het beter" onder woorden brengt op een aansprekende melodie spoorde andere artiesten aan er hun eigen versie van te maken. Zo vertaalden Katinka Polderman en Laurens Joensen het in 2012 in het Zeeuws als "Ons durp" en bracht Friedrich Hlawatsch er in 2013 in het album Niederlieder een Duitse versie ("Das Dorf") van uit.
Hitverloop
De single kwam niet hoger dan de 27e positie in de Nederlandse Top 40, maar groeide uit tot één van de populairste Nederlandse liedjes en is gecoverd door onder meer Karin Bloemen, Rob de Nijs, de Vliegende Panters, André van Duin, Frans Bauer, Willem Nijholt en Marleen in Op zoek naar Evita. Guus Meeuwis kwam met dit lied in de Finale bij De vrienden van Amstel zingen kroonjuwelen. De eerste bracht het nummer op 29 mei 1999 op de markt en in die versie behaalde het de 86e positie in de Mega Top 100. In de Radio 2 Top 2000 staat het tot 2007 bij de bovenste vijftig met als hoogste positie nummer 29 in 2006. Bloemen en Van Duin zongen het nummer als duet tijdens de benefietuitzending voor Haïti in januari 2010.
Parodieën en variaties
Parodieën en variaties op het nummer werden uitgebracht door Ali Osram, Gèr Gedoan (De Hei m'n dorp) en Kopspijkers. Zo veranderde Gèr Gedoan de regel En langs het tuinpad van mijn vader zag ik de hoge bomen staan in En langs het tuinpad van de zusters ligt nou de Willem Wijnenlaan, verwijzend naar het Sint-Jozefklooster aan de Kloosterstraat 30 in de Sint-Jozefparochie en het daarnaast gelegen pad.
Top 100
In 2008 stond het nummer op de eerste plek van de Top 100 van het Nederlandse Lied, uitgezonden op Radio 5. In oktober 2009 en november 2014 riepen de luisteraars van NPO Radio 5 Nostalgia 'Het Dorp' uit tot beste Evergreen.
Het lied
De tekst
Het Dorp
Thuis heb ik nog een ansichtkaart
Waarop een kerk, een kar met paard
Een slagerij J. van der Ven
Een kroeg, een juffrouw op de fiets
Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets
Maar het is waar ik geboren ben
Dit dorp, ik weet nog hoe het was
De boerenkind'ren in de klas
Een kar die ratelt op de keien
Het raadhuis met een pomp ervoor
Een zandweg tussen koren door
Het vee, de boerderijen
En langs het tuinpad van mijn vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat 't nooit voorbij zou gaan
Wat leefden ze eenvoudig toen
In simp'le huizen tussen groen
Met boerenbloemen en een heg
Maar blijkbaar leefden ze verkeerd
Het dorp is gemoderniseerd
En nou zijn ze op de goeie weg
Want ziet, hoe rijk het leven is
Ze zien de televisiequiz
En wonen in betonnen dozen
Met flink veel glas, dan kun je zien
Hoe of het bankstel staat bij Mien
En d'r dressoir met plastic rozen
En langs het tuinpad van mijn vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat 't nooit voorbij zou gaan
De dorpsjeugd klit wat bij elkaar
In minirok en beatle-haar
En joelt wat mee met beat-muziek
Ik weet wel het is hun goeie recht
De nieuwe tijd, net wat u zegt
Maar het maakt me wat melancholiek
Ik heb hun vaders nog gekend
Ze kochten zoethout voor een cent
Ik zag hun moeders touwtje springen
Dat dorp van toen, het is voorbij
Dit is al wat er bleef voor mij
Een ansicht en herinneringen
Toen ik langs het tuinpad van mijn vader
De hoge bomen nog zag staan
Ik was een kind, hoe kon ik weten
Dat dat voorgoed voorbij zou gaan
- Commentaar: het refrein wijkt af in de laatste strofe
Man bijt hond
Inwoners van Deurne,waaronder de kinderen van Basisschool de Bron, zongen dit lied in het TV programma "Man bijt hond", op 15 maart 2010. Overigens is aan het einde van het filmpje heel duidelijk te zien en te horen dat bij het slotrefrein een onjuiste tekst, afwijkend van de karaoke tekst, gezongen wordt. Een fout die overigens eerder door Andre van Duin werd gemaakt.
Ook op de plaquette buiten en op een poster bij de ingang binnen in museum De Wieger wordt naar de verkeerde tekst verwezen, ook daar weet men blijkbaar niet dat het refrein qua tekst in de laatste strofe afwijkt.
Een eigen visie
Anita Maassen uit Deurne gaf met onderstaande aangepaste tekst van het lied Het Dorp van Wim Sonneveld haar eigen kijk op het dorp van Wiegersma.[2]
- Thuis heb ik nog een jpg,
- als achtergrond op mijn pc
- met ouwe boom en een kasteel,
- De takken dor en zonder groen
- een overblijfsel van een mooi plantsoen
- een oud vervallen triest geheel.
- Dit dorp, ik weet nog hoe 't was
- Alles leek groener dan het gras
- toppen die naar de hemel reiken
- de groene struiken langs de straat
- ach, u weet vast wel hoe dat gaat
- ons dorp moest op een stad gaan lijken
- En langs het tuinpad van mijn vader
- zag ik de hoge bomen staan
- ik was een kind en wist niet beter
- dan dat dat nooit voorbij zou gaan
- De winkelstraat is hyper-strak
- met aluminium blinkend dak
- wandelpaden autoluw
- maar toch ging ergens iets verkeerd
- wordt nergens gratis geparkeerd
- en zijn de mensen winkelschuw
- Want ziet, hoe rijk het leven is:
- de sfeer van toen is een gemis
- gezelligheid is ver te zoeken
- en daarom blijven panden leeg
- wordt heel het dorp een dooie steeg
- met heel veel glas en dooie hoeken.
- En langs het tuinpad van mijn vader
- zag ik de hoge bomen staan
- ik was een kind en wist niet beter
- dan dat dat nooit voorbij zou gaan
- De dorpsraad klit wat bij elkaar
- in mantelpak met stijlend haar
- en mompelt wat over het publiek
- Ze zijn wat heet, ons goeie recht
- maar wat ze doen is slecht
- dat maakt me wat melancholiek
- Ze kwamen uit de grote stad
- met plannen van ik weet niet wat
- ons dorp staat nu zowat op springen
- Dus vragen ze gewoon op straat
- het doodgewone volk om raad:
- ..de weg naar alledaagse dingen....
- Toen ik langs het tuinpad van mijn vader
- de hoge bomen nog zag staan
- lk was een kind, hoe kon ik weten
- dat dat voorgoed voorbij zou gaan....
Bronnen, noten en/of referenties
|