Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Antonia Joosten (1912-2009): verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 16: | Regel 16: | ||
Ze was de jongste uit een gezin van acht kinderen van de veenarbeider [[Antonius Joosten (1864-1927) | Ze was de jongste uit een gezin van acht kinderen van de veenarbeider [[Antonius Joosten (1864-1927)]], die in [[Liessel]] op het [[Loon]] woonde, en Catharina van Leunen (1868-1918). Haar moeder stierf toen ze zes jaar oud was. | ||
In januari 1935 deed zij haar intrede in de congregatie van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart te Tilburg en op 25 augustus 1936 legde zij haar geloften af. | In januari 1935 deed zij haar intrede in de congregatie van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart te Tilburg en op 25 augustus 1936 legde zij haar geloften af. |
Versie van 27 feb 2015 18:46
Antonia (zuster Antonetta) Joosten (1912-2009) was een religieuze, afkomstig uit Deurne.
Ze was de jongste uit een gezin van acht kinderen van de veenarbeider Antonius Joosten (1864-1927), die in Liessel op het Loon woonde, en Catharina van Leunen (1868-1918). Haar moeder stierf toen ze zes jaar oud was.
In januari 1935 deed zij haar intrede in de congregatie van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart te Tilburg en op 25 augustus 1936 legde zij haar geloften af.
Na haar professie werkte ze verschillende jaren voor bejaarde mensen, in Hooglanderveen en Mariëngaarde. Ook was ze nog vier jaar portierster in Eindhoven.
In 1952 vertrok ze met een aantal medezusters naar de missie in Papoea. Daar lag haar voornaamste taak in het internaatswerk in Merauke en Kepi. Zo droeg ze bij aan de vorming van talloze meisjes die zich voorbereidden op hun plaats en taak in het leven. Ze was zes jaar leidster in Mindiptana.
In 1985 kwam ze voorgoed terug naar Nederland. De laatste jaren had ze zelf verzorging nodig, die ze dankbaar aanvaardde. Langzaam namen haar krachten af en ze verlangde naar de hemel. Ze koos als tekst voor haar bidprentje:
- Eens zing ik mee
en God zal ’t eeuwig horen,
mijn stem in d’englenkoren,
golf in die zee.
O eng’len wacht op mij
voor ’t heerlijk refrein,
wanneer wij vrij, o eind’lijk vrij
en met U samen zijn.
- Eens zing ik mee