Sint-Willibrorduskerk van Vlierden

De kerk vóór 1930.
foto collectie gemeente Deurne

De kerk in de periode 1930-1957.
foto collectie parochie Vlierden

De Sint-Willibrorduskerk van Vlierden werd in 1846 door bouwpastoor Jacobus Bruijsten gebouwd.

Twee jaar daarvoor, in 1844, liet hij al een nieuwe pastorie bouwen; het nog steeds bestaande monumentale pand op het huidige adres Pastoriestraat 23. De kerk van 1846 verving de naastgelegen schuurkerk waarin vele generaties Vlierdenaren gekerkt hadden.

Het nieuwe gebouw was een eenvoudig, eenbeukig zogenaamd waterstaatkerkje, dat wil zeggen volgens de richtlijnen die destijds door de ambtenaren van Rijkswaterstaat aan de kerkenbouwers werden verstrekt. Het Vlierdense gebouw werd ontworpen door de Geldropse architect Adriaan van Gaal. Het metselwerk werd aangenomen door de Pieter Marten van Bussel uit Asten voor 350 gulden en het timmerwerk leverde Jan van de Berkmortel voor 275 gulden. Voor die bedragen hoefden ze niet zelf voor de materialen te zorgen.

Op 17 november 1846 werd de nieuwe kerk, toegewijd aan Sint-Willibrordus, in gebruik genomen met een plechtige mis opgedragen door de Deurnese pastoor De Louw, geassisteerd door pastoor Bruijsten.

Al in 1874 was het geheel bouwvallig en moesten er grote trekstangen worden aangebracht omdat de linkerzijgevel uit het lood raakte.

Op maandag 2 augustus 1880 vond de plechtige consacratie van de kerk plaats door mgr. Godschalk. Volgens een krantenbericht wapperde er van ieder huis in Vlierden wel een vlag en waren op meerdere plaatsen erebogen opgericht. De bisschop werd al op zondagmiddag vanaf de grens met Deurne opgehaald met een feestelijke optocht waaronder een veertigtal bruidjes.

Als pastoor Gijzels zijn zin had gekregen was de Vlierdense kerk rond 1930 afgebroken en vervangen door een groter en hoger neogotisch godshuis. Hij vond in de persoon van Hendrik Wiegersma een fel tegenstander van zijn plannen en bovendien was de gemeente Deurne niet bereid en in staat om een ruime subsidie te verlenen. In 1930 werd daarom de bestaande kerk volgens de mode van die tijd uitgebreid. De fraaie voorgevel viel daarbij ten offer. Ook bij de herstelwerkzaamheden van 1957 werd toegegeven aan de smaak van die tijd.
In 1879 werd het orgel, een geschenk van de familie De Maurissens, geplaatst.
Het barokaltaar dat aanvankelijk de kerk sierde, moest in 1948 verwijderd worden, omdat het door houtwormvraat onherstelbaar was beschadigd.

De kerk bezit nog schenkingen uit de beginjaren, zoals een missaal uit 1842 dat werd aangeboden door Allegonda Goossens, de weduwe van de eerste Vlierdense burgemeester Petrus Fransen. Achter op het boek is een zilveren beslag met de beeltenis van Sint-Willibrordus. Uit die tijd zijn ook andere giften bewaard gebleven, zoals een ciborie, een zilveren schaal met bijbehorende ampullen, een wierookvat met standaard en scheepje.

Kerk en kerkhof zijn al geruime tijd beschermd als gemeentelijk monument. Niettemin zijn er in het eerste decennium van de 21e eeuw nog meerdere voor- en naoorlogse graven en grafmonumenten verdwenen, zoals dat van voormalig raadslid Hendrikus van Rooij (1861-1933).