Peter Reinard Achten (1912-1977): verschil tussen versies

Huidige versie van 29 mei 2024 om 18:41

Peter Reinard Achten
Foto: collectie Nelly Hermans-van den Eijnde
Persoonsinformatie
Volledige naam	Peter Reinard Achten
Roepnaam	Rein
Geboorteplaats	Oirlo (Venray)
Geboortedatum	21 januari 1912
Overl.plaats	Deurne
Overl.datum	17 februari 1977
Partner(s)	Francisca Paulina van Bree (1918-2012)
Beroep(en)	kruidenier
Bidprentje	man

Achten

foto collectie Huub Achten

Boodschappenboekje.

Peter Reinard (Rein) Achten (1912-1977) had een kruidenierswinkel aan de Bakelseweg.^[1]

Hij was een zoon van de schoenmaker, later koopman, Peter Hubertus Achten (Well 1874-1946 Venray) en Gertruda Peters (Winnikensdonk (D) 1873-1955 Venray).

Rein leerde voor bakker en ontmoette in de Tweede Wereldoorlog Cisca van Bree. Haar vader had aan de Bakelseweg een kruidenierswinkel die later door Rein Achten werd voortgezet. Zijn klanten waren de mensen uit de buurt. Maar ook werden boodschappen gebracht aan klanten die wat verder weg woonden. Dat gebeurde dan met paard en kar.

Ze hadden niet alleen een kruidenierswinkel, maar ook een klein bierhuis. Boeren en andere personen die naar Deurne gingen, of er juist vandaan kwamen, hielden daar aan, om even gezellig te verpozen met een lekker drankje en sigaartje. Ook had de familie Van Bree een kegelbaan, voor de sportievere klanten.

Rein huwde op 15 juli 1944 in Deurne met Francisca Paulina (Cisca) van Bree, (Deurne 14 oktober 1918 - 6 december 2012), dochter van Pieter van Bree (1870-1952) en zijn eerste vrouw Henrica Godefrida van Moorsel (1874-1940).

Zij gingen wonen op enkele bovenkamers bij bakkerij Goossens in de Visser, ongeveer waar nu Residentie Visserhaeve is. Hier werd hun oudste dochter Riekie geboren.

Rond 1950 werd door het echtpaar het huis en de winkel van de ouders van Cisca gekocht. Samen kregen ze daar nog zeven kinderen:

Riekie,
Truus,
Huub,
Petra, (Deurne 18 september 1954 - Deurne 27 oktober 1992). Zij bleef ongehuwd. Zie haar prentje
Carien,
Peter,
René,
Frank,

In de jaren zestig werd er naast de huishoudelijke artikelen en de rookwaren, steeds meer snoep verkocht. Ook ijs werd in die jaren goed verkocht. Hun klanten waren vooral de schoolgaande jeugd. Maar ook de leerling-verpleegsters, die in de verpleegstersflat van het Sint-Willibrordusziekenhuis woonden, kwamen graag bij hen over de vloer.

In de jaren zeventig bracht Rein ook boodschappen per auto naar zijn klanten. Eerst werd vrijdags het boodschappenboekje opgehaald en daags erop werden de boodschappen in een kartonnen doos door hem afgeleverd. Voor zijn klanten bracht hij soms een sigaar of een flesje bier mee, en voor de kinderen een zakje snoepjes. Dat snoepzakje haalde hij uit zijn linker borstzakje van zijn jas en gooide dat altijd op tafel met de woorden Ga er maar mee onder de heg liggen.

Het werken aan klokken was zijn grote hobby.

Toen Rein overleed ging Cisca alleen met de winkel verder.

Rond 1980 werd de weg Deurne–Bakel gereconstrueerd. De weg werd zo'n honderd meter westwaarts gelegd en via een tunnelbak kruiste die voortaan de weg van Helmond naar Venray. De oude weg van Deurne naar Bakel werd afgesloten.

Ook de verpleegsters gingen weg, omdat het Elkerliekziekenhuis na de fusie van het Sint-Willibrordusziekenhuis met het Helmondse Lambertusziekenhuis het beddenhuis in Deurne gesloten werd. Cisca besloot toen met haar kruidenierswinkeltje te stoppen.

Later werd het huis met de winkel gesloopt ten behoeve van de ontwikkeling van de Poort van Deurne. Op ongeveer op die plaats is daarna het gebouw van de Rabobank gezet. De foto’s laten de winkel zien. De vrouw met de rode trui aan is dochter Truus.
Dochter Petra staat met haar moeder samen op de foto.

Vele klanten en voorbijgangers herinneren zich de winkel nog heel goed.^[2]

foto's collectie Huub Achten

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Dit artikel werd gestart door Joshua Kanters, die een werkstuk maakte in het kader van het project Sporen.
Hij begon zijn werkstuk als volgt:
We kregen van de heemkundekring Deurne een leuke opdracht. Deze opdracht noemden ze "Sporen". Je moest iemand zoeken die in jouw buurt woonde, maar dan wel ongeveer 100 jaar geleden. Ik woon in Vlier-Noord, dicht bij het Sint-Willibrordusziekenhuis. Vrolijk ging ik naar huis met mijn opdracht.
Echter toen bleek dat er honderd jaar geleden geen mensen woonden op die plek. Het waren toen weilanden. Daarom stelde mijn moeder voor om aan de andere kant van het Sint-Willibrordusziekenhuis te kijken. Daar liep namelijk vroeger de weg van Deurne naar Bakel. Precies langs het Sint-Willibrordusziekenhuis. Deze weg kruiste de weg van Helmond naar Venray. Dit was vroeger een heel druk kruispunt.
De weg Helmond – Venray was een voorrangsweg. Dus je moest als reiziger van Deurne naar Bakel daar altijd heel goed uitkijken. Bij dat kruispunt lag ook nog een tankstation.
Wie van Deurne naar Bakel wilde, kwam dus altijd bij dat kruispunt uit. Maar net voor dat je bij het kruispunt kwam, lag daar een klein winkeltje. Dit winkeltje werd gevoerd door mijn hoofdpersonen: Rein Achten en Cisca Achten-van Bree. Omdat zo veel mensen altijd langs dat winkeltje zijn gekomen, leek het mij leuk om daar mijn opdracht over te doen.
↑ Met dank aan mevr. T. Sleegers-Manders uit Bakel voor het benoemen van de mensen die de winkel hadden. Zij was vroeger een buurmeisje van de familie Van Bree. Bij de samenstelling van dit artikel werd hulp ontvangen van de familie Achten, met name van zoon Huub. Hij gaf belangrijke informatie en foto’s.

[1] Dit artikel werd gestart door Joshua Kanters, die een werkstuk maakte in het kader van het project Sporen.
Hij begon zijn werkstuk als volgt:
We kregen van de heemkundekring Deurne een leuke opdracht. Deze opdracht noemden ze "Sporen". Je moest iemand zoeken die in jouw buurt woonde, maar dan wel ongeveer 100 jaar geleden. Ik woon in Vlier-Noord, dicht bij het Sint-Willibrordusziekenhuis. Vrolijk ging ik naar huis met mijn opdracht.
Echter toen bleek dat er honderd jaar geleden geen mensen woonden op die plek. Het waren toen weilanden. Daarom stelde mijn moeder voor om aan de andere kant van het Sint-Willibrordusziekenhuis te kijken. Daar liep namelijk vroeger de weg van Deurne naar Bakel. Precies langs het Sint-Willibrordusziekenhuis. Deze weg kruiste de weg van Helmond naar Venray. Dit was vroeger een heel druk kruispunt.
De weg Helmond – Venray was een voorrangsweg. Dus je moest als reiziger van Deurne naar Bakel daar altijd heel goed uitkijken. Bij dat kruispunt lag ook nog een tankstation.
Wie van Deurne naar Bakel wilde, kwam dus altijd bij dat kruispunt uit. Maar net voor dat je bij het kruispunt kwam, lag daar een klein winkeltje. Dit winkeltje werd gevoerd door mijn hoofdpersonen: Rein Achten en Cisca Achten-van Bree. Omdat zo veel mensen altijd langs dat winkeltje zijn gekomen, leek het mij leuk om daar mijn opdracht over te doen.

[2] Met dank aan mevr. T. Sleegers-Manders uit Bakel voor het benoemen van de mensen die de winkel hadden. Zij was vroeger een buurmeisje van de familie Van Bree. Bij de samenstelling van dit artikel werd hulp ontvangen van de familie Achten, met name van zoon Huub. Hij gaf belangrijke informatie en foto’s.

[1]

[2]

@@ Regel 14: / Regel 14: @@
 }}
 {{link stamboom|stamboom=''[[Achten]]''}}
-[[Bestand:Coll Huub Achten Scan20001 LR.jpg|thumb|300px|foto collectie Huub Achten]]
+[[Bestand:Coll Huub Achten Scan20001 LR.jpg|thumb|400px|foto collectie Huub Achten]]
-[[Bestand:Coll Huub Achten Scan20011 LR.jpg|thumb|300px|foto collectie Huub Achten]]
+[[Bestand:Coll Huub Achten Scan20011 LR.jpg|thumb|400px|foto collectie Huub Achten]]
 [[Bestand:Coll Huub Achten Scan20005 LR.jpg|thumb|260px|foto collectie Huub Achten]]
 [[Bestand:Boodschappenboekje.jpg|thumb|150px|Boodschappenboekje.]]

Peter Reinard Achten (1912-1977): verschil tussen versies

Huidige versie van 29 mei 2024 om 18:41

Navigatiemenu

Zoeken