U steunt de heemkundekring door lid of vriend te worden.
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis

Sjabloon:Geschiedenisfeitje: verschil tussen versies

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
(16 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
'''Een klagende haas'''
{{#ask:
 
  [[Category:Historisch feitje]]
''door Anton Vissers''<br>
|format=embedded
 
|order=random
Het gebeurde in juni 1729.<br>
|limit=1
Dirk Hikspoor hoorde in een heg naast de hof van Jan Flipsen een haas "klagen" die daar in een strik zat.
|searchlabel=
Dirk bevrijdde de haas uit zijn benarde positie en gaf het dier de vrijheid terug. Hij had daarvoor een goede reden want als pachter van de wildbaan wilde hij het beestje later liever zelf in het vizier krijgen.<br>
}}
Toen Dirk de volgende morgen op die bewuste plek ging kijken, zag hij Dries Jan Flipsen bij de strik bezig. Dirk zei toen dat hij hem bij de schepenen van Deurne zou gaan aanklagen. Deze geschiedenis zou nooit de annalen gehaald hebben als Jan Jan Flipsen, de vader van Dries, aan Dirk niet meerdere keren geld geboden had om de zaak niet aanhangig te maken.<br>
 
<noinclude>[[categorie:Historisch feitje]]</noinclude>
<noinclude>[[Categorie:Sjablonen_hoofdpagina]]</noinclude>
<noinclude>[[Categorie:Sjablonen_hoofdpagina]]</noinclude>

Huidige versie van 3 jan 2024 om 17:34

Een jankende hond

Op 7 juli 1632 was tijdens Deurne-kermis de schutterij in actie bij de herberg van Jan Peter Goossens. Dat men daarbij nogal nonchalant met het vuurwapen omging blijkt uit het feit dat een van de schutters, Jan Janssen den Decker, met zijn roer uit pure baldadigheid naar de hond van Claes Evers van Doerne schoot.
Willem Swerius de pottenbakker was er getuige van dat de hond jankte van pijn. Het beestje was er zo erg aan toe dat het moest worden afgemaakt.
Claes Evers van Doerne was zo zeer gehecht aan zijn viervoeter dat hij voor schepenen van Deurne verklaarde dat hij het beestje voor geen paar mudde rogge wilde missen. Hij eiste daarom van de dader een schadevergoeding van tien gulden.