Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Johannis Joosten (1872-1942): verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 12: | Regel 12: | ||
| beroep(en) = geestelijke | | beroep(en) = geestelijke | ||
}} | }} | ||
'''Johannis (Jan) Joosten (1872-1942)''' was | '''Johannis (Jan) Joosten (1872-1942)''' was kloosterling en als missionaris werkzaam op de Kei-eilanden. Hij was een van de vele [[oorlogsslachtoffers]] uit de [[gemeente Deurne]]. | ||
Johannis was een zoon van de landbouwer [[Jacobus Joosten (1842-1907) | Johannis was een zoon van de landbouwer [[Jacobus Joosten (1842-1907)]] en Johanna van der Heijden (1847-1889). Hij woonde een deel van zijn jeugd in Ommel en een deel aan de [[Langstraat]] in Deurne. | ||
Na de lagere school ging hij als landarbeider in de [[Peel]] werken. Toen hij 24 jaar was, verzocht hij om aan het noviciaat bij de missionarissen van het H. Hart in Tilburg te mogen beginnen. Vanwege het te grote aanbod en de beperkte financiële middelen van het seminarie duurde het nog tot 25 december 1896 voor hij werd aangenomen. Hij was geïnspireerd door zijn drie jaar oudere broer [[Henricus Joosten (1869)]] die als missionaris van het H. Hart vanaf 1903 werkte in het toenmalige vicariaat van Nieuw Pommeren in het huidige Papoea-Nieuw-Guinea. Zijn broer verliet de congregatie rond 1915.<br> | |||
De professie van Jan was op 10 april 1898. | |||
Eerst werkte hij van 1901 tot 1903 in het klooster van Borgerhout-Antwerpen en van 1903 tot 1907 in Heverlee bij Leuven. Hij vertrok op 26 oktober 1907 vanuit Rotterdam naar Merauke Nederlands Nieuw-Guinea. In 1926 werd Langgur op het eiland Klein Kei zijn werkterrein. | Eerst werkte hij van 1901 tot 1903 in het klooster van Borgerhout-Antwerpen en van 1903 tot 1907 in Heverlee bij Leuven. Hij vertrok op 26 oktober 1907 vanuit Rotterdam naar Merauke Nederlands Nieuw-Guinea. In 1926 werd Langgur op het eiland Klein Kei zijn werkterrein. | ||
In zijn 45ste kloosterjaar, op 70-jarige leeftijd, werd hij op 30 juli 1942 in Tual samen met zijn mede-missionarissen door een Japans vuurpeleton gefusilleerd. | In zijn 45ste kloosterjaar, op 70-jarige leeftijd, werd hij op 30 juli 1942 in Tual samen met zijn mede-missionarissen door een Japans vuurpeleton gefusilleerd. | ||
Zie ook de website: [http://www.oorlogsslachtoffers.nl/deurne/prive/j/johannis-joosten/ Deurnese oorlogsslachtoffers] | |||
{{DEFAULTSORT:Joosten,Johannes}} | {{DEFAULTSORT:Joosten,Johannes}} | ||
Huidige versie van 7 nov 2021 om 16:38
| Johannis Joosten | ||
 (coll. kloosterarchieven St.Agatha) | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Johannis Joosten | |
| Roepnaam | Jan | |
| Geboorteplaats | Deurne | |
| Geboortedatum | 15 april 1872 | |
| Overl.plaats | Langgoer | |
| Overl.datum | 30 juli 1942 | |
| Beroep(en) | geestelijke | |
Johannis (Jan) Joosten (1872-1942) was kloosterling en als missionaris werkzaam op de Kei-eilanden. Hij was een van de vele oorlogsslachtoffers uit de gemeente Deurne.
Johannis was een zoon van de landbouwer Jacobus Joosten (1842-1907) en Johanna van der Heijden (1847-1889). Hij woonde een deel van zijn jeugd in Ommel en een deel aan de Langstraat in Deurne.
Na de lagere school ging hij als landarbeider in de Peel werken. Toen hij 24 jaar was, verzocht hij om aan het noviciaat bij de missionarissen van het H. Hart in Tilburg te mogen beginnen. Vanwege het te grote aanbod en de beperkte financiële middelen van het seminarie duurde het nog tot 25 december 1896 voor hij werd aangenomen. Hij was geïnspireerd door zijn drie jaar oudere broer Henricus Joosten (1869) die als missionaris van het H. Hart vanaf 1903 werkte in het toenmalige vicariaat van Nieuw Pommeren in het huidige Papoea-Nieuw-Guinea. Zijn broer verliet de congregatie rond 1915.
De professie van Jan was op 10 april 1898.
Eerst werkte hij van 1901 tot 1903 in het klooster van Borgerhout-Antwerpen en van 1903 tot 1907 in Heverlee bij Leuven. Hij vertrok op 26 oktober 1907 vanuit Rotterdam naar Merauke Nederlands Nieuw-Guinea. In 1926 werd Langgur op het eiland Klein Kei zijn werkterrein.
In zijn 45ste kloosterjaar, op 70-jarige leeftijd, werd hij op 30 juli 1942 in Tual samen met zijn mede-missionarissen door een Japans vuurpeleton gefusilleerd.
Zie ook de website: Deurnese oorlogsslachtoffers