Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Sjabloon:Geschiedenisfeitje: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Een | ''' Een jankende hond ''' | ||
''door Anton Vissers''<br> | ''door Anton Vissers''<br> | ||
Op 7 juli 1632 was tijdens [[Deurne-kermis]] de [[gilden|schutterij]] in actie bij de [[herberg]] van Jan Peter Goossens. Dat men daarbij nogal nonchalant met het vuurwapen omging blijkt uit het feit dat een van de schutters, Jan Janssen den Decker, met zijn ''roer'' uit pure baldadigheid naar de hond van Claes Evers van Doerne schoot.<br> | |||
[[Willem Swerius]] de [[Pottenbakker (beroep)|pottenbakker]] was er getuige van dat de hond jankte van pijn. Het beestje was er zo erg aan toe dat het moest worden afgemaakt.<br> | |||
Claes Evers van Doerne was zo zeer gehecht aan zijn viervoeter dat hij voor [[schepen|schepenen]] van [[Deurne]] verklaarde dat hij het beestje ''voor geen paar mudde rogge'' wilde missen. Hij eiste daarom van de dader een schadevergoeding van tien gulden. | |||
<noinclude>[[categorie:Historisch feitje]]</noinclude> | <noinclude>[[categorie:Historisch feitje]]</noinclude> | ||
<noinclude>[[Categorie:Sjablonen_hoofdpagina]]</noinclude> | <noinclude>[[Categorie:Sjablonen_hoofdpagina]]</noinclude> |
Versie van 30 nov 2014 08:44
Een jankende hond
door Anton Vissers
Op 7 juli 1632 was tijdens Deurne-kermis de schutterij in actie bij de herberg van Jan Peter Goossens. Dat men daarbij nogal nonchalant met het vuurwapen omging blijkt uit het feit dat een van de schutters, Jan Janssen den Decker, met zijn roer uit pure baldadigheid naar de hond van Claes Evers van Doerne schoot.
Willem Swerius de pottenbakker was er getuige van dat de hond jankte van pijn. Het beestje was er zo erg aan toe dat het moest worden afgemaakt.
Claes Evers van Doerne was zo zeer gehecht aan zijn viervoeter dat hij voor schepenen van Deurne verklaarde dat hij het beestje voor geen paar mudde rogge wilde missen. Hij eiste daarom van de dader een schadevergoeding van tien gulden.