Maria van Binderenkapel
foto collectie r.k. parochie Vlierden
De Maria van Binderenkapel staat sinds augustus 1941 aan de Hazeldonkseweg nabij hoeve Ruth.
Kapelstichting[bewerken | brontekst bewerken]
Deze kapel is gebouwd van de afbraak van een oud bakhuisje dat daar destijds stond. In augustus 1941 werd het kapelletje plechtige ingewijd door pastoor Verrijt. Het Mariabeeld werd naar het kapelletje gedragen door de plaatselijke bewoners Nard Hermans, Willemke Joosten, Driekske Isbouts en Tinus Friesen.
Naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]
De naamgeving Maria van Binderen suggereert ten onrechte dat de kapel zou zijn toegewijd aan de ex-keizerin Maria van Brabant. Zoals ook blijkt uit de afbeelding van het Mariabeeldje met het kind Jezus gaat het hier om gewone Maria-devotie. De omgeving waarin dit kapelletje staat had vroeger wel nauwe banden met het Helmondse klooster Binderen. De hoeven Vorst, Ruth en Hazeldonk waren in bezit van dit klooster.
Legende[bewerken | brontekst bewerken]
Aan de naamgeving van het Helmondse klooster Binderen is de volgende legende verbonden.
- Maria van Brabant raakte met haar paard en page verdwaald tijdens een jachtpartij. Per ongeluk kwam zij met paard in een moeras terecht. Uit nood bad zij tot God en sprak de woorden: 'O God, wees mij genadig, verlos mij uit deze nood. O God 'k binder in!! Niemand hoorde haar. Toen zij aan God beloofde een klooster te stichten werd de grond onder haar weer vast en kon zij het moeras ongedeerd verlaten. Het moeras bleekt achteraf niet geschikt te zijn voor bebouwing. Tijdens een avond vroeg zij tijdens haar gebed aan Maria om een geschikte plaats. Toen zij vanuit 't Oude Huijs (oude kasteel in Helmond) naar buiten keek zag zij op een hoog veld bij rivier de Aa een aantal cisterciënzer nonnen in wit habijt, in gezelschap van zes jonkvrouwen, lopen. Uiteindelijk werd dit de vestigingsplek van het klooster. De naam van het klooster werd genaamd naar het angstig avontuur van Maria van Brabant; Binder-in, oftewel Binderen.
Dit verhaal is echter gebaseerd op een mythe ofwel volksverhaal en dient niet als realiteit te worden beschouwd.
Nog een mirakel van Binderen[bewerken | brontekst bewerken]
Zoals boven beschreven was het avontuur van Maria van Brabant in het moeras het eerste mirakel van Binderen. In de volksmond is het tweede mirakel van Binderen wel het terugvinden van een grafsteen van zuster Levina van Eijll. Zij overleed in 1633. Op haar grafsteen staat ook haar zuster Johanna, abdis van Binderen. De vraag is echter, of deze steen ook daadwerkelijk als zodanig is gebruikt. De steen sneuvelde tijdens de afbraak van het klooster. De ene helft werd door Augustus Stassen teruggevonden bij kasteel Croy, de andere helft verdween spoorloos.
Eind 2005 kwam de Deurnese hovenier Pieter van Nunen tijdens een fietstocht langs het Helmondse kapelletje en zag daar de beschadigde grafsteen staan. Tot zijn verbazing herkende hij de steen. Deze leek namelijk erg veel op de steen die hij tegen zijn huis had staan. Die had Pieter enkele jaren daarvoor gevonden in een beekje in Deurne. Hoe de steen daar terecht is gekomen, is de vraag; waarschijnlijk werden delen van Binderen naar Deurne vervoerd als bouwmateriaal.
Inmiddels is de ontbrekende helft van de grafsteen herenigd met de andere helft bij de Helmondse kapel van Binderen, en zo zijn de twee zusters na een scheiding van 372 jaar bij elkaar.