Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Marie Franciscus Debruijn (1917-2004)
| Frans Debruijn | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Marie Franciscus Debruijn | |
| Roepnaam | Frans | |
| Geboorteplaats | Sittard | |
| Geboortedatum | 17 januari 1917 | |
| Overl.plaats | Sittard | |
| Overl.datum | 3 maart 2004 | |
| Partner(s) | Maria Agnes Kengen (1918-2003) | |
| Beroep(en) | bankwerker, voetbaltrainer | |
Marie Franciscus (Frans) Debruijn (1917-2004) was vanaf 1972 trainer van voetbalvereniging RKSV Liessel.
Familie[bewerken | brontekst bewerken]
Frans was een zoon van bankwerker Jan Hendrik Debruijn (Sittard 1889-1963 Sittard) en Maria Gertrudis Josephina Höskens (Sittard 1886-1951 Sittard).
Hij huwde op 10 oktober 1939 te Geleen met Maria Agnes (Miep) Kengen, (Geleen 11 september 1918 - Sittard 20 oktober 2003), dochter van de koopman Hendrik Jozef Kengen (Geulle 1889-1948 Geleen) en Maria Antonetta Willems (Geleen 1888-1978 Spaubeek).
In hun huwelijk werden twee zoons geboren.
Voetbalcarrierre[bewerken | brontekst bewerken]
Debruijn had een heel actieve loopbaan in de voetballerij achter de rug. Hij was veertien jaar doelman van Sittardse Boys en bij deze club werd hij opgevolgd door de legendarische doelman Frans de Munck. Hierna werd hij trainer, eerst in Limburg, later in Zuidoost-Brabant en daarbuiten. Hij trainde onder meer Sittardia, Willem II en Helmond Sport. Trainer Debruijn boekte in zijn lange loopbaan veel successen.
In 1977 werd hij voorzitter van de landelijke vereniging VVON (Vereniging van Voetbaloefenmeesters in Nederland). Hij bekleedde die functie tot eind mei 1987. Verder was hij lid van de Unie van Europese voetbaltrainers; voor de KNVB (Koninklijke Nederlandse Voetbalbond) lid van de Stichting Arbeidszaken en lid van de Commissie van de trainersopleiding.
trainer van RKSV Liessel[bewerken | brontekst bewerken]
In Liessel trainde hij vanaf 1972 de plaatselijke voetbalvereniging. In de eerste twee seizoenen werd de tweede plaats bereikt, in 1975 werd Liessel kampioen in de vierde klasse en het daaropvolgende jaar in de derde klasse. Het verblijf in de tweede klasse was van korte duur. Na twee keer degradatie keerde RKSV Liessel in 1980 terug in de vierde klasse.
Zijn overgang als trainer van Helmond Sport naar RKSV Liessel baarde indertijd veel opzien. Hij wilde een voorbeeld stellen aan zijn college-trainers. Als voorzitter van de VVON had hij er voor gepleit dat trainers na hun 55-ste niet meer in het betaald voetbal werkzaam moesten zijn, maar hun ervaringen door moesten geven aan de amateursector. Hij werd getipt voor de RKSV Liessel door Sjef van Tartwijk de penningmeester van die vereniging, die dezelfde functie jarenlang bij Helmond Sport had vervuld. Harrie Rijnders, voorzitter van RKSV Liessel haalde hem vervolgens over om trainer te worden in Liessel. Tijdens zijn periode in Liessel was Frans Debruijn parttime werkzaam voor het assurantiekantoor van Rijnders.
In 1972 verhuisde hij naar een nieuwe woning in Liessel op het adres Nieuwstraat 1A. Hij woonde hier met zijn echtgenote tot midden jaren ‘80, waarna hij terugkeerde naar Limburg. Daar woonde hij in Nieuwstadt, een dorp vlakbij Sittard.
Tijdens zijn verblijf in Liessel was Frans Debruijn ook lid van de Raad van Lichamelijke Opvoeding en Sport van gemeente Deurne.
Onderscheiding[bewerken | brontekst bewerken]
Op 29 april 1983 was een belangrijke delegatie van VVON (Vereniging van Voetbaloefenmeesters in Nederland) te gast in Deurne om het feit mee te vieren dat Debruijn een gouden koninklijke onderscheiding kreeg, uitgereikt door burgemeester Van Genabeek.