Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Antonius Johannes van Osch (1920-2000)
| Antonius Johannes van Osch | ||
 Gedachtenisprentje | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Antonius Johannes van Osch | |
| Roepnaam | Toon | |
| Geboorteplaats | Mariaheide | |
| Geboortedatum | 21 maart 1920 | |
| Overl.plaats | Deurne | |
| Overl.datum | 3 oktober 2000 | |
| Partner(s) | Antonia Maria van Raaij (1920-2016) | |
| Beroep(en) | ondernemer, smid | |
| Bidprentje | NBA man | |
Antonius Johannes (Toon) van Osch (1920-2000) en zijn echtgenote Antonia Maria (Tonny) van Raaij vestigden zich in 1947 in Deurne en grondvesten het bedrijf Oskomera.
Familie en gezin[bewerken | brontekst bewerken]
Toon was een zoon van ijzersmid Antonius van Osch (Uden 1879-1952 Veghel) en Hendrica Petronella Snijders (Uden 1877-1952 Veghel).
Hij huwde in 1945 met Antonia Maria (Tonny) van Raaij, (Beers 5 maart 1920 - Bakel 6 mei 2016), dochter van landbouwer Theodorus Martinus van Raaij (Mill 1876-1955 Veghel) en Arnolda Maria van Gemert (Nederasselt 1880-1953 Veghel).
De volgende kinderen werden uit dit huwelijk geboren:
- Antoon, (1946)
- Arnoldus Theodorus Petrus Maria (Noud), (Deurne 26 december 1947). Hij huwde met Johanna Petronella (Annie) Engels (1948).
- Henny, (1949)
- Thera, (1951)
- Jose, (1952-1989).[1]
- Arie, (1954)
- Leon, (1956)
- Maria Theodora Antonia (Maritha), (Deurne 8 december 1957). Zij huwde met Wilhelmus Hubertus Antonius Egilius van Deursen[2]
- Hugo, (1960)
- Freddy, (Deurne 12 december 1963). Geboren en overleden.
Winkel en smederij[bewerken | brontekst bewerken]
In 1947 huurden Toon en Tonny een winkel met smederij aan de Kruisstraat D.153 in Deurne. Toon van Osch was de technicus, en werkte voornamelijk in de smederij waar hij paardenhoeven besloeg en landbouwmachines repareerde, van ploegen tot trekkarren. Tonny van Osch-van Raaij was meer commercieel ingesteld; ze begon een zaak in huishoudelijke artikelen en deed de boekhouding.
In augustus 1955 verhuisden ze van de Kruisstraat naar de Kerkstraat 30 in Deurne, waar ze een woonhuis met winkelpand en werkplaats, gelegen aan de Molenlaan, kochten. Het woonhuis was groter en had meer slaapkamers voor de groeiende kinderschare, en ook de winkel en werkplaats waren veel ruimer.
Vol enthousiasme zetten ze de zaak voort in de Kerkstraat. Zowel de winkel als de smederij werden rond 1960 fors uitgebreid. Het werd een echt familiebedrijf.
De oudste jongens (Antoon, Noud en Henny) moesten vanaf hun twaalfde jaar vader in de smederij helpen, terwijl de oudste dochters (Thera en Jose) vanaf hun twaalfde moeder moesten helpen in de winkel.
Eind jaren 60 hadden ze ongeveer 15 personeelsleden, tien in de smederij, twee in de winkel en het magazijn, twee op kantoor en een in het huishouden. Zolang het kon werden personeelsfeestjes met de hele familie erbij in de huiskamer gevierd.
Oskomera[bewerken | brontekst bewerken]
In de jaren 1960 begon het werk in de smederij te veranderen. De boerenknollen hadden plaatsgemaakt voor tractoren. Er ontstond een enorme vraag naar zeugenbakken, stalen ramen en ijzeren spanten voor de grote varkensstallen. De productie van stalen ramen en spanten breidde zich uit naar de woningbouw, bedrijfspanden, scholen en sporthallen. Van stalen ramen was de overschakeling naar aluminium ramen snel gemaakt.
In 1966 schakelden ze over van een eenmanszaak naar een besloten vennootschap en ontstond de huidige bedrijfsnaam OSKOMERA BV, de afkorting van OSch, KOnstructie MEtalen RAmen. De werkplaats groeide uit tot een industrieel bedrijf waardoor de overlast voor omwonenden toenam. Het verkeer in de Molenlaan was regelmatig gestremd als er weer eens een partij grote spanten op een vrachtwagen moest worden getakeld.
In 1968 kochten ze het pand van een oude textielfabriek op het industrieterrein Grote Bottel in Deurne om daar het productiebedrijf voort te zetten. Tonny bleef met haar winkel doorwerken in de Kerkstraat. Om verschillende redenen liep het de eerste jaren niet goed met de fabriek en het bedrijf stond op het punt van faillissement. Tonny heeft destijds samen met de oudste zoon Antoon de zaak weten te redden, terwijl haar man Toon ernstig ziek was en herstellende van een zware operatie. Ze verkocht in 1970 haar winkel om de opbrengst hiervan in de fabriek te steken. Daarna heeft ze nog jarenlang pro-deo de boekhouding gedaan bij OSKOMERA, totdat de zaak weer goed liep.
Het bedrijf OSKOMERA werd voortgezet door de drie oudste zoons Antoon, Noud en Hennie. Later traden ook de drie jongere zoons Arie, Leon en Hugo als werknemer tot het bedrijf toe.
Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]
Bij gelegenheid van het 40-jarig bestaan van Oskomera werd door burgemeester Van Genabeek aan Toon van Osch de eremedaille in goud in de Orde van Oranje-Nassau uitgereikt. Zijn medewerker van het eerste uur Harrie Hoeben mocht toen de koninklijke eremedaille in zilver in ontvangst nemen.
Op vrijdag 22 maart 1985, daags nadat hij 65 jaar oud werd Toon van Osch door burgemeester Van Genabeek onderscheiden met de Penning van Verdienste van de gemeente Deurne.
Bronnen, noten en/of referenties
|