"Minke" de laatste vervener. 1956-1983: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 30: | Regel 30: | ||
Het boekje beschrijft de machinale [[turfwinning]] in de [[Deurnese Peel]] in de periode na de [[Tweede Wereldoorlog]], waarbij de omschakeling plaatsvond van brandstofwinning naar tuinturfwinning. De auteur illustreert zijn verhaal met veel foto's uit zijn persoonlijk archief. Aan bod komen onder meer het baggeren van | Het boekje beschrijft de machinale [[turfwinning]] in de [[Deurnese Peel]] in de periode na de [[Tweede Wereldoorlog]], waarbij de omschakeling plaatsvond van brandstofwinning naar tuinturfwinning. De auteur illustreert zijn verhaal met veel foto's uit zijn persoonlijk archief. Aan bod komen onder meer het baggeren van ''persturf'', turf die wordt verkregen door losse, vaak natte, turf machinaal te persen en te drogen. En de winning van [[Turf als grondstof voor bodemverbetering|tuinturf]] met de zogenaamde ''bolstermachine'', het [[smalspoor]] dat later verhuisde naar een Franse wijnboer en de werkzaamheden met de rupskraanmachines.<ref>Het boekje dat in beperkte oplage is verschenen is te koop in het [[heemhuis]] in Deurne en in het [[Toon Kortooms Park]].</ref> | ||
{{appendix}} | {{appendix}} | ||
[[categorie:Bibliotheek (heemkundekring)|Minke]] | [[categorie:Bibliotheek (heemkundekring)|Minke]] | ||
Versie van 24 apr 2017 16:34
| "Minke" de laatste vervener. 1956-1983 | ||||
| ||||
| Auteur | W.P. Crommentuijn | |||
| Genre | veenbedrijf Minke in de Peel 1956-1983 | |||
| Uitgever | eigen uitgave | |||
| Uitgegeven | februari 2012 | |||
| Pagina's | 34 | |||
| ||||
"Minke" de laatste vervener. 1956-1983 werd in 2012 samengesteld en uitgegeven door W.P. (Wim) Crommentuijn, die zelf vele jaren voor veenderij Minke werkzaam was.
Het boekje beschrijft de machinale turfwinning in de Deurnese Peel in de periode na de Tweede Wereldoorlog, waarbij de omschakeling plaatsvond van brandstofwinning naar tuinturfwinning. De auteur illustreert zijn verhaal met veel foto's uit zijn persoonlijk archief. Aan bod komen onder meer het baggeren van persturf, turf die wordt verkregen door losse, vaak natte, turf machinaal te persen en te drogen. En de winning van tuinturf met de zogenaamde bolstermachine, het smalspoor dat later verhuisde naar een Franse wijnboer en de werkzaamheden met de rupskraanmachines.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|