Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Oorlogsherinnering
Oorlogsherinnering heet het door Wim van Loenhout opgeschreven relaas van zijn belevenissen rond de eerste oorlogsdagen in mei 1940.
Het is oorlog[bewerken | brontekst bewerken]
In zijn relaas beschrijft Wim van Loenhout hoe hij als gemobiliseerde soldaat aan de Peel Raamstelling op 10 mei 1940 de oorlog inrolde.
- 'Op vrijdagochtend 10 mei, rond vier uur 's morgens hoorden we vliegtuiggeronk. De sergeant zei: 'Dat zijn de Duitsers!!', maar we lachten hem uit. De luitenant ging bij een nabij gelegen boerderij, waar een commandopost van het 27e Regiment Infanterie gevestigd was, informeren. Spoedig kwam hij terug met het bericht: 'De Duitsers zijn Nederland aan het bombarderen. Het is oorlog'. We werden allemaal doodsbleek. Wie had dat kunnen denken? Ik was als de dood voor Duitse parachutisten want er werd verteld dat die in Hollandse uniformen naar beneden kwamen. Vooral 's nachts in het donker was ik erg bang, maar overdag niet want dan was er voldoende zicht. Om elf uur gingen we onze kazemat in, maar door het kanongebulder deed ik die nacht geen oog dicht...... '
Vlucht naar het westen[bewerken | brontekst bewerken]
Het was vrij snel duidelijk dat het Nederlandse leger niet bestand was tegen de overmacht van het Duitse leger. Zo kregen de militairen van het 27e Regiment Infanterie het bevel om zich terug te trekken naar het westen. Dit bevel bereikte echter niet alle legeronderdelen waardoor soldaat Wim van Loenhout en zijn maten in een kazemat van de Peel-Raamstelling bij Ysselsteyn op zaterdag 11 mei op eigen initiatief aan de aftocht begonnen. Via Helmond, Tilburg, Breda, Antwerpen, Zeeuws-Vlaanderen en de Panne in België bereikte Wim van Loenhout de Franse havenplaats Duinkerken waar hij op 20 mei 1940 met honderden andere militairen ingescheept werd op het Franse vrachtschip Pavon met als doel om naar veiliger gebied te worden geëvacueerd.
De ramp met de Pavon[bewerken | brontekst bewerken]
In de nacht van 20 op 21 mei 1940 werd De Pavon door een Duitse vliegtuigbom getroffen. De bom eiste 50 dodelijke slachtoffers en ongeveer 100 licht- en zwaargewonden. Met circa 1200 overlevenden werd soldaat Wim van Loenhout op vrijdag 24 mei in Coquelles, een klein dorpje onder Calais, door de Duitsers krijgsgevangen gemaakt en afgevoerd naar Montreuil waar de Nederlanders op zondag 26 mei in vrijheid werden gesteld.
Naar huis met kapelaan Lam[bewerken | brontekst bewerken]
Onder leiding van aalmoezenier Matheus Dominicus Lam begon toen de lange reis naar huis. Op zaterdag 1 juni was Wim van Loenhout weer thuis bij zijn familie in Bergen op Zoom.
De oorspronkelijke versie van dit relaas is na de dood van Wim in typoscript herbewerkt door zijn broer Frits. In 2001 heeft Luuk Keunen het herbewerkt Het typoscript is op bescheiden schaal onder familieleden verspreid.