Heeft u correcties, aanvullingen of foto's bij een artikel dan kunt u die hier mailen.
Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank!
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis

Evert Huizing (1860-1914)

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Versie door Fien Verrijt (overleg | bijdragen) op 19 feb 2013 om 19:10
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Evert Huizing
Persoonsinformatie
Volledige naam Evert Huizing
Geboorteplaats Deurne
Geboortedatum 29 oktober 1860
Overl.plaats Meerveldhoven
Overl.datum 15 juni 1914
Partner(s) Elisabeth Nieuwenhuizen
Beroep(en) rijksveldwachter

Evert Huizing (1860-1914) werd rijksveldwachter in de gemeente Deurne in de periode van 1886 tot 1889 en van 1894 tot 1906.


Evert was het derde kind uit het gezin van Harm Huizing en Arnolda Josina van Heijst. Hij huwde op 22 maart 1889 te Hoogeloon met Elisabeth Nieuwenhuizen (Hoogeloon 26 augustus 1851), dochter van Hendrik Nieuwenhuizen en Dirkje Verhagen. Uit dit huwelijk werden de volgende kinderen geboren:

  1. Arnolda Dirkje Elisabeth, (Horst 2 juni 1890)
  2. Hendrik Evert, (Horst 11 april 1892)
  3. Harm Adrianus, (Deurne 23 december 1895 - Eindhoven 11 september 1944).

Evert groeide op in de Zeilberg B.95 en verhuisde op 18 december 1889 naar Horst. Vijf jaar later kwam hij weer naar Deurne en ging met zijn gezin aan de Stationsstraat A.412 wonen.

In de dagen van veldwachter Huizing werd er in Deurne om omgeving enorm veel gestroopt. Veel van de verbalen die hij opmaakt betroffen dan ook de zogenaamde jachtdelicten. In 1889 verbaliseerde hij Pieter Jan Manders, een boerenzoon van de Merlenberg die bij de Vossenholen op Venraijs grondgebied met zijn vriend en toekomstige zwager Johannes van Bakel aan het stropen was. Het corpus delicti, een dode gestrikte haas, lag tussen de veldwachter en de stropers in. Toen Huizing het bewijsstuk in beslag wilde nemen greep ook Manders naar zijn prooi en beiden trokken om het hardst aan het dode dier. Manders kwam daar als winnaar uit de bus maar de rechter veroordeeld hem later wel tot een gevangenisstraf van drie maanden. Van Bakel moest een maand zitten.