Cornelus Augustus Hubertus Bartels (1889-1912)

Cornelus Augustus Hubertus Bartels
Persoonsinformatie
Volledige naam	Cornelus Augustus Hubertus Bartels
Roepnaam	August, Gust, Guusje
Geboorteplaats	Elsloo
Geboortedatum	2 november 1889
Overl.plaats	Gemert
Overl.datum	13 oktober 1912
Beroep(en)	jager, fietshandelaar, wielrenner

Cornelus Augustus Hubertus (August, Gust, Guusje) Bartels (1889-1912) was een verdienstelijk wielrenner en lid van De Deurnesche Doortrappers. Hij kwam op 22-jarige leeftijd om het leven bij een tramongeluk op 13 oktober 1912 in Gemert.

Hij was de oudste zoon uit een gezin van acht kinderen van de jachtopziener Petrus Augustinus Bartels (1860-1926) en Maria Johanna Gertruda Hendriks (1868-1916).

August was bij zijn overlijden nog ongehuwd en woonde nog bij zijn ouders op het adres Stationsstraat A.406a. Volgens zijn overlijdensakte was hij jager van beroep. Volgens het verslag van het dodelijk ongeluk was hij tevens fietshandelaar.

Als actief lid van de Deurnese wielervereniging haalde hij meerdere prijzen. Zo werd hij eerste bij de nieuwelingen op zondag 23 juli 1911 op de wielerbaan aan de Vlierdenseweg. De zondag daarna werd Bartels zelfs winnaar bij een wedstrijd in Helden, waaraan ook wielrenners uit Duitsland en België deelnamen en waarbij hij Driek Althuizen naar de tweede plek verwees. Ook bij een wedstrijd in Swolgen op 30 juni 1912 was hij winnaar en de meerdere van Driek Althuizen.

De vreselijke wijze waarop August Bartels bij het tramongeval in Gemert het leven verloor en de treurige nasleep daarvan werd in dezelfde krant onder het provinciaal nieuws twee keer verhaald:

GEMERT. Er is verleden Zondagmorgen hier een vreeselijk tramongeluk gebeurd. Zekere Bartels uit Deurne, een jongeman van 22 jaar, had Zaterdagavond een fiets verkocht en geleverd bij voerman Verhappen op het Kruiseind. Hij had daar dien nacht ook gelogeerd en zou Zondagmorgen met de eerste tram weer naar huis gaan. De man was juist bezig een tas koffie met een boterham te gebruiken, toen de tram langs de woning voorbijkwam. Haastig staat hij op, loopt langs de tram op, kijkt nog eens om naar de huisgenooten van Verhappen, die hem in de deur staan na te kijken, roept nog tegen hen "tot van middag, dan kom ik nog eens aan", merkt, door dat omzien, den telefoonpaal niet, welke op ongeveer 20 Meter afstand van Verhappens woning langs de tramlijn. Hij loopt er tegen aan, valt en rolt met het hoofd op de lijn, met het noodlottig gevolg, dat de achterste wagen hem dit lichaamsdeel verbrijzelde, zoodat de dood onmiddelijk intrad. Nadat door de rijkspolitie de getuigen van het ongeluk waren gehoord, werd het lijk in een ledig staande woning naast smid van Melis binnengebracht om nog dienzelfden morgen naar Deurne vervoerd te worden. De wijze, waarop dat vervoer plaats had is algemeen zeer gelaakt. Als een stuk koopmansgoed, nog niet eens geheel bedekt, zagen de joelende kermishouders het passeeren in een bak onder een rijtuig liggende. We kunnen ons de droefheid en de verontwaardiging mede voorstellen van de Deurnesche vrienden, toen die hun makker zoo naar de ouderlijke woning zagen overgebracht. Hoeveel grooter moet echter niet te ontsteltenis der ouders geweest zijn, toen die het smartelijk bericht van dit treurig ongeluk kwamen te vernemen en hun beminden zoon zóó moesten wederzien.
DEURNE. Toen Zondagmorgen onze dorpsgenoot, Aug. Bartels te Gemert de tram wilde nemen, om huiswaarts te keeren, keek hij juist voor het instappen nog even om, waardoor hij kwam te vallen en onder de tram geraakte. Met verbrijzelden schedel en vreeselijke wonden over het geheele hoofd, werd hij opgenomen, waarna de dood spoedig intrad. De droefheid der ouders, broeders en zusters, die in plaats van hun zoon en broeder, diens misvormd lijk weerzagen, laat zich beter denken dan beschrijven en wat den eersten aanblik zeker nog des te treuriger gemaakt heeft, is de ruwe manier, waarop het lijk vervoerd werd. Half bedekt met een zak, werd de doode, schommelend in een bak onder een rijtuig, naar de ouderlijke woning vervoerd. Iedereen sprak er schande van, dat men in Gemert zoo onkiesch heeft gehandeld, door een menschenlijk te laten vervoeren als een cadaver van een beest. Zulke dingen kunnen niet streng genoeg aan de kaak gesteld worden en leveren weder een bewijs te meer hoe treurig het er hier nog uitziet in betrekking tot menschelijkheid en beschaving. Hedenmorgen had onder zeer veel deelneming de begrafenis van den ongelukkigen jonkman plaats. Zijne sportbroeders legden schoone kransen op zijn kist. Een woord van deelneming in dit smartelijk verlies past voorzeker wel aan zijn treurende familie.

Bronnen, noten en/of referenties Rien van Horik - De Pedaalridders van de Peel (2022) blz. 34

Bronnen, noten en/of referenties