Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Antonia Maria van Raaij (1920-2016)
| Tonny van Raaij | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Antonia Maria van Raaij | |
| Roepnaam | Tonny | |
| Geboorteplaats | Beers | |
| Geboortedatum | 5 maart 1920 | |
| Overl.plaats | Bakel | |
| Overl.datum | 6 mei 2016 | |
| Partner(s) | [[PersoonPartner(s)::Antonius Johannes van Osch (1920-2000)]] | |
| Beroep(en) | ondernemer | |
Antonia Maria (Tonny) van Raaij (1920-2016) en haar man Antonius Johannes (Toon) van Osch vestigden zich in 1947 in Deurne en grondvestten het bedrijf Oskomera.
Tonny was een dochter van landbouwer Theodorus Martinus van Raaij (Mill 1876-1955 Veghel) en Arnolda Maria van Gemert (Nederasselt 1880-1953 Veghel).
Ze huwde in 1945 met Antonius Johannes (Toon) van Osch, en kregen tien kinderen.
Voor de kinderen zie de vader.
In 1947 huurden Tonny en Toon een winkel met smederij aan de Kruisstraat D.153 in Deurne. Toon van Osch was de technicus, en werkte voornamelijk in de smederij waar hij paardenhoeven besloeg en landbouwmachines repareerde, van ploegen tot trekkarren. Tonny van Osch-van Raaij was meer commercieel ingesteld; ze begon een zaak in huishoudelijke artikelen en deed de boekhouding.
In augustus 1955 verhuisden ze van de Kruisstraat naar de Kerkstraat 30 in Deurne, waar ze een woonhuis met winkelpand en werkplaats, gelegen aan de Molenlaan, kochten. Het woonhuis was groter en had meer slaapkamers voor de groeiende kinderschare, en ook de winkel en werkplaats waren veel ruimer.
Enthousiast zetten ze de zaak voort in de Kerkstraat. Zowel de winkel als de smederij werden rond 1960 fors uitgebreid. Het werd een echt familiebedrijf.
De oudste jongens – Antoon, Noud en Henny – moesten vanaf hun twaalfde jaar vader in de smederij helpen, terwijl de oudste dochters – Thera en Jose - vanaf hun twaalfde moeder moesten helpen in de winkel.
Eind jaren zestig hadden ze ongeveer vijftien personeelsleden, tien in de smederij, twee in de winkel en het magazijn, twee op kantoor en een in het huishouden. Zolang het kon werden personeelsfeestjes met de hele familie erbij in de huiskamer gevierd.
In de jaren 1960 begon het werk in de smederij te veranderen. De paarden maakten plaats voor tractoren. Er ontstond een enorme vraag naar zeugenbakken, stalen ramen en ijzeren spanten voor de grote varkensstallen. De productie van stalen ramen en spanten breidde zich uit naar de woningbouw, bedrijfspanden, scholen en sporthallen. Van stalen ramen was de overschakeling naar aluminium ramen snel gemaakt.
In 1966 schakelden ze over van een eenmanszaak naar een besloten vennootschap en ontstond de bedrijfsnaam Oskomeara, de afkorting van Osch, konstructie metalen ramen. De werkplaats groeide uit tot een industrieel bedrijf waardoor de overlast voor omwonenden toenam. Het verkeer in de Molenlaan was regelmatig gestremd als er weer eens een partij grote spanten op een vrachtwagen moest worden getakeld.
In 1968 kochten ze het pand van een oude textielfabriek op het industrieterrein "De Bottel" in Deurne om daar het productiebedrijf voort te zetten. Tonny bleef met haar winkel doorwerken in de Kerkstraat. Om verschillende redenen liep het de eerste jaren niet goed met de fabriek en het bedrijf stond op het punt van faillissement. Tonny heeft destijds samen met de oudste zoon Antoon de zaak weten te redden, terwijl haar man Toon ernstig ziek was en herstellende van een zware operatie. Ze verkocht in 1970 haar winkel om de opbrengst hiervan in de fabriek te steken. Daarna heeft ze nog jarenlang pro-deo de boekhouding gedaan bij Oskomera, totdat de zaak weer goed liep. Zij was bij Oskomera verantwoordelijk voor het sociale beleid.
Het bedrijf Oskomera werd voortgezet door de drie oudste zoons Antoon, Noud en Hennie. Later traden ook de drie jongere zoons Arie, Leon en Hugo als werknemer tot het bedrijf toe.
Legpenning gemeente Deurne[bewerken | brontekst bewerken]
Op haar negentigste verjaardag mocht Tonny van Raaij uit handen van burgemeester Gerard Daandels de legpenning van de gemeente Deurne ontvangen, als dank voor haar grote bijdrage voor de gemeenschap van Deurne en in het bijzonder haar verdiensten voor de werknemers van Oskomera.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|