Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Martinus Hendriks (1889-1979)
Martinus (Tinus) Hendriks (1889-1979) was landbouwer, bestuurder en een sociaal bewogen gemeenschapsman.
Familie en gezin[bewerken | brontekst bewerken]
Tinus was een zoon van Martinus Hendriks (Haps 1839-1918 Wanroij) en Petronella van der Velden (Cuijk 1853-1926 Wanroij).
Hij huwde op 13 november 1916 in Mill met Johanna Maria van der Linden, (Mill 23 december 1889 - Deurne 19 november 1967), dochter van Martinus van der Linden (Zeeland 1856-1939 Mill) en Johanna Verberk (Mill 1861-1935 Mill).
Uit dit huwelijk werden de volgende kinderen geboren:
- Martinus Johannes (Martien), (Beugen-Rijkevoort 22 september 1917 - Venray 10 maart 1976). Hij huwde met Marie Fleurkens (1920-2000).
- Maria Petronella (Marie), (Beugen-Rijkevoort 20 oktober 1919 - Deurne 24 oktober 2009). Zij huwde met Antonius (Antoon) Willems (1915-2005).
- Petrus Antonius (Piet), (Beugen-Rijkevoort 8 augustus 1921 - 4 juni 2003). Hij huwde met Petronella Maria Dielissen (1921-2008). [1]
- Johanna Henrica Maria (Jo), (Beugen-Rijkevoort 8 februari 1923 - Deurne 8 december 1997). Zij huwde Wim Donkers (1921-1987).
- Henrica Elisabeth (Rika), (Deurne 23 april 1924 - Rosmalen 28 april 1994). Zij bleef ongehuwd.
- Antonius Hermanus (Antoon, Toon), (Deurne 18 december 1925 - Hoensbroek 6 oktober 1967). Hij huwde met Johanna Cornelia (Anneke) Dielissen (1925-1994). [2]
- Petronella Berthilia Cornelia (Nell, Nella), (Deurne 5 november 1927 - Heythuysen 8 maart 2015). Zij huwde met Petrus (Piet) Rooijakkers (1927-1982).
- Johannes Wilhelmus Gerardus (Jan), (Deurne 14 juli 1930 - Deurne 11 maart 1994). Hij huwde met Toos Janssen (1933-2004).
Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]
Het jonge paar betrok een kleine boerderij onder Rijkevoort maar pachtte al drie jaar later een groter bedrijf op Papevoort. In 3 april 1924 verhuisde het paar met vier kinderen naar Deurne en vestigde zich in de ontginningsboerderij Mariahoeve aan de Langstraat. [3]
Hij verrichtte veel agrarisch pionierswerk door het aanleggen en experimenteren met allerlei proef- en selectievelden. In 1926 hielp hij de fok- en controlevereniging voor rundvee oprichten. Jarenlang was hij de voorzitter van die organisatie.
In 1936 was hij mede-oprichter van varkensfokvereniging Ons Belang en werd secretaris van die vereniging. Vanaf 1938 was hij nauw betrokken bij de organisatie van de varkensfokdagen in kring Peelland. Hij hielp het Noord-Brabantse Varkensstamboek oprichten en had vele jaren zitting in het hoofdbestuur.
Hij was mede-oprichter van kring Peelland van het Varkensstamboek; jarenlang zat hij in het bestuur en in de aankoopcommissie. Toen er in 1954 een Varkensverzekering werd opgericht werd hij de secretaris. Tot zijn 66-ste jaar was hij voorzitter van de afdeling Deurne van de Vee- en Vleescentrale en bestuurslid van de coöperatieve Zuivelfabriek Sint Isidorus en de Eiervereniging Deurne.
Maatschappelijke functies[bewerken | brontekst bewerken]
Hij was mede-oprichter van de rijvereniging Rust Roest. Op zondag 22 januari 1928 werd Tinus secretaris van de vereniging tot oprichting en instandhouding ener Roomsch Katholieke Bijzondere Lagere School genaamd "Roes-Beek" te Deurne. Mede door zijn initiatief en inzet kon Roesbeek op vrijdag 21 juni 1929 haar deuren openen. Toen de Sint-Gerardus Majellaparochie in de Walsberg tot stand kwam werd hij voorzitter van de Vereniging voor hoger Katholiek Onderwijs. Verder had hij zitting in het bestuur van de Deurnese Bejaardenbond.
Tweede Wereldoorlog[bewerken | brontekst bewerken]
Tinus en zijn echtgenote en vooral de oudste zoon Martin speelden een grote rol in de illegaliteit tijdens de Tweede Wereldoorlog. Talloze onderduikers en gestrande geallieerde piloten hielpen ze. In hun boerderij was het hoofdkwartier voor de Peelstreek gevestigd van de Landelijke Organisatie van het verzet. Van daaruit werd onder andere het illegale blad De Vrije Pers verspreid. Vanaf 1942 stond in hun boerderij een geheime zender opgesteld, waarmee de Engelse officier William D. Webster driemaal per week berichten doorgaf naar Londen.
Onderscheiding[bewerken | brontekst bewerken]
Op 29 oktober 1971 ontving hij voor zijn rol in het verzet de onderscheiding La Croix du combattant volontaire: in het Nederlands Kruis voor Vrijwillige Strijders.
De kinderen van Tinus en Maria:
Bronnen, noten en/of referenties
|