Franciscus van de Kruijs (1906-1985)

Franciscus van de Kruijs
Persoonsinformatie
Volledige naam	Franciscus van de Kruijs
Roepnaam	Frans
Geboorteplaats	Deurne
Geboortedatum	11 augustus 1906
Overl.datum	9 november 1985
Partner(s)	Johanna Maria Catharina van Essen (1909-1967)
Beroep(en)	kantonnier
Bidprentje	NBA

Franciscus (Frans) van de Kruijs was in de vijftiger en zestiger jaren van de 20e eeuw als kantonnier een vertrouwde persoonlijkheid in de straten van Deurne.

Frans van de Kruijs, zoon van de veenarbeider Wilhelmus van de Kruijs (1865-1953) (23 september 1865 - 22 april 1953) en Maria Anna Kuijpers (1869-1941) (5 februari 1869 - 14 februari 1941), huwde op 22 juni 1935 met Johanna (Anna) Maria Catharina van Essen, (Baarlo 14 oktober 1909 – Deurne 23 april 1967), dochter van Johannes Hubertus van Essen (1882-1972) en Adriana Kilwinger (1880-1956). Uit dit huwelijk werden tenminste zes kinderen geboren:

1. Maria Adriana Gerarda, (Deurne 20 december 1936)
2. Johannes Adrianus Gerardus, (Deurne 17 juni 1938)
3. Adriana Gerarda Wilhelmina, (Deurne 7 mei 1940)

Frans van der Kruijs woonde ruim vijftig jaar in zijn huis aan de Visser 11. Hij was tevens de laatste bewoner van dit huis dat na zijn overlijden werd afgebroken. Hij werkte vele jaren op het Gemeentelijk Veenbedrijf van Deurne waar hij de latten zaagde voor de verpakking. Na de verwoesting van de fabrieken tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte hij als kantonnier op de gemeentewerf.

Hij was de man die in die tijd de straten en stoepen van Deurne zo mooi schoon hield. Na de kermis, carnavalsstoet en andere evenementen was hij de man die als kantonnier alle ongerechtigheden op de straat te lijf ging.

Meer dan twintig jaar was Frans een vertrouwde figuur in de Deurnese straten. De geuniformeerde kantonnier met zijn karakteristieke ijzeren handkarretje, de bezem en het wapen van Deurne op zijn uniformpet.

Om de Deurnenaren te behoeden voor valpartijen was hij de man die, samen met ploeggenoot Verbakel, de straten in de winter vrij hield van sneeuw en ijzel door het strooien van landbouwzout en zand.

Frans was een kantonnier die zijn werk met vreugde deed en het afstemde op het dagelijks leven van Deurne. Hij hield het zelf allemaal bij, de bruiloften, de uitvaarten en de feesten. Hij strooide zand voor een begrafenisstoet naar de kerk en hield de paarden van de rijvereniging nauwkeurig in het oog als ze in optocht door het dorp gingen.

Thuis in de Visser kon hij zelf waarnemen wanneer de mensen bij hun kerkgang last hadden van sneeuw of ijzel. Indien nodig schoot hij zijn uniform aan en ging naar de gemeentewerf om zijn onafscheidelijke handwagentje te vullen met zand of zout, al naar gelang de toestand voorschreef.

Anno 2012 worden de Deurnese straten allemaal machinaal geveegd en is het bijna niet meer voor te stellen dat Frans van de Kruijs en zijn collega’s dit destijds allemaal handmatig en met redelijk primitieve middelen moesten doen.