Defensiekanaal

Tijdens mobilisatie 1939-1940, in de herfst van 1939 werd begonnen met het graven van het Defensiekanaal of Peelkanaal en op 10 mei 1940, bij de start van de Tweede Wereldoorlog, was het ongeveer klaar.

Het kanaal begint bij de Kerkkuilenweg te Evertsoord. In Griendtsveen wordt dit kanaaltje gevoed door de Helenavaart en het Kanaal van Deurne. Het kanaal werd gegraven als onderdeel van de Peel-Raamstelling en reikt tot de Raam, een riviertje boven Mill. Het deed dienst als afwateringskanaal en antitankgracht, waardoor het al snel de naam 'Defensiekanaal' kreeg.

Het Defensiekanaal loopt nagenoeg zuid-noord, vrijwel parallel aan de provinciegrens met Noord-Brabant, en is - wat betreft het Limburgse deel - nooit meer dan 750 m van deze grens verwijderd. Bij de Vredepaal splitst het kanaal zich in twee takken.

Het Defensiekanaal was een typisch Nederlands economisch product. Het was door Defensie gewenst, maar omdat het door werklozen werd aangelegd, betaalden andere departementen mee. Zo werden meerdere vliegen in één klap geslagen.

Onder normale omstandigheden krijgt de tak die naar het oosten afstroomt - het Afleidingskanaal - al het water. De noordelijke tak - het Peelkanaal op het grondgebied van Noord-Brabant - krijgt alleen water bij zeer hoge afvoer. Het is door een vrij hoge dam gescheiden van de rest van het Peelkanaal. Over vrijwel de gehele lengte wordt het kanaal aan de westzijde begeleid door een strook bos. Op een aantal trajecten bevindt zich ook aan de oostzijde bos. Aan de westzijde bevindt zich ook om de ongeveer 300 meter een kazemat op de kanaaloever.

Toen de Duitsers op 10 mei 1940 Nederland binnenvielen, werd op 10 en 11 mei op sommige locaties langs het Defensiekanaal fel gevochten. Met name de Slag bij Mill was hevig en duurde meer dan 24 uur. De gevechten die zuidelijker in de Peel-Raamstelling werden uitgevochten, vonden vooral plaats in de sector van de stelling die achter de Zuid-Willemsvaart was geconstrueerd.