Grafkelder in Sint-Willibrorduskerk van Deurne

Bij de opening van de grafkelder in 1963 bleken de botresten op een hoop te zijn geveegd.

De grafkelder in de Sint-Willibrorduskerk van Deurne werd bij de restauratie van de kerk op 12 oktober 1963 herontdekt en bij de restauratie in 2004 heropend en voor het publiek opengesteld.

Bij een inventarisatie in 1871 van de begraafplaatsen werd door Deurne opgegeven dat daar een algemene begraafplaats was, die beheerd werd door het gemeentebestuur, en dat er geen toe- of ingang van een graf of grafkelder in een kerk of ander gesloten gebouw was. Waarschijnlijk was bij de opknapbeurt na de teruggave van de kerk aan de katholieken de grafkelder dichtgemetseld, een toestand die mogelijk zo bleef tot aan de restauratie in 1881.

De toegang tot deze grafkelder was waarschijnlijk vroeger afgedekt door de zerk die nu nog in de doopkapel aan de noordvleugel achter in de kerk te zien is. Vroeger lag deze steen in de noorderzijvleugel bij het Maria-altaar. Waarschijnlijk werd deze daar bij de restauratie van de kerk in 1881 weggehaald en gedeeltelijk vernield. Deze inmiddels deels verloren gegane steen geeft informatie over de familie die daar oorspronkelijk werd bijgezet: de adellijke familie Van Doerne.
De oorspronkelijke tekst van de steen luidde:

Hier leedt begraven Henrick van Doerne bij sijnen vader Everden van Doerne, oemen, brueder, kijnder, suster, neve. Her sterf 1508 op S. Andriesavont. En Joffr. Cristina van Hemert sterf anno 1499 op S. Anne dach. Bidt voor dese sielen.

Bij de heropening van de grafkelder in 2004 werd onder leiding van de Eindhovense archeoloog een archeologisch en fysisch-antropologisch onderzoek verricht, waarbij ook de DNA-resten werden onderzocht van de toen nog aanwezige gebeentes. In totaal was sprake van 376 botresten, afkomstig van tenminste twintig verschillende personen.