Heeft u correcties, aanvullingen of foto's bij een artikel dan kunt u die hier mailen.
Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank!
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis

Heikrekel

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Versie door Pieter K (overleg | bijdragen) op 7 nov 2014 om 23:05 (Nieuwe pagina aangemaakt met ''''Heikrekel''' is een vroeger gebruikte veldnaam of toponiem in Liessel voor een perceel grond aan de huidige Monseigneur Berkvensstraat, ongeveer ter hoog...')
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Heikrekel is een vroeger gebruikte veldnaam of toponiem in Liessel voor een perceel grond aan de huidige Monseigneur Berkvensstraat, ongeveer ter hoogte van huisnummer 71.


De vroegste vermelding is van 1761, waar sprake is van een groot aantal percelen die allen liggen ter plaatse genaamt den Heijkriekel. Het toponiem werd dus niet uitsluitend gebruikt voor één specifiek perceel maar voor een complex van percelen. Toponiemen die bij genoemde vermelding binnen die verzamelnaam Den Heijkriekel vielen, waren: de Venakker, het Wortelveld, de akker de A-wal, het Hegstuk, de Uitlegger, de Boonhof, het Geluk, de Weertbeemd en de Wortelvelden.

Uit een omschrijving van 1786 blijkt dat het perceel, genaamd den Heijkreekel, toen 1 lopense en 39 roeden groot was en begrensd werd door eigendommen van de kinderen Hendrik Kanters, de weg en Laurens van Helmond.

In 1809 werd het land genaamd den Heijkreekel verdeeld onder de gebroeders Willem en Lambert van Rijt.

Bij de invoering van het kadaster in 1832 had het perceel kadastraal nummer G 776 en was het eigendom van de weduwe van Goort van Dijk.

De benaming Den Heikrekel werd in 1853 ook gebruikt voor het iets westelijker gelegen perceel bouwland, sectie G 901, waarvan Hendrik Kanters en zijn zusters toen eigenaar werden bij de publieke verkoop door Pieter van Heugten.