Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Stationsstraat 34
| Piet Vink | ||
| ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Petrus Vink | |
| Roepnaam | Piet | |
| Geboorteplaats | Sneek | |
| Geboortedatum | 11 augustus 1887 | |
| Overl.plaats | Venlo | |
| Overl.datum | 4 augustus 1967 | |
| Partner(s) | Caesarina (Ceesje) Vandenberghe | |
| Beroep(en) | acteur, exploitant | |
Petrus (Piet) Vink (1887-1967) was een Deurnese acteur en exploitant van een reizende schouwburg en bioscoop.
Gezin
Piet was een zoon van Piet Vink (Groningen, 1845 - Hillegom, 1901) en Beppie Bakker (St. Maartensdijk, 1853 - Amsterdam, 1949), bekende acteurs op de overgang van de negentiende naar de twintigste eeuw. Hij huwde met de Vlaamse actrice Caesarina (Ceesje) Vandenberghe (1891-1981) (1891-1981). Uit dit huwelijk werd een zoon geboren:
- Petrus Vink (1917-1994), huwde met verpleegster Leny van Hulst (1922-2008)
Inleiding
Aanvankelijk wilde Piet onderofficier worden om naar Nederlands Indië te kunnen gaan, maar zijn moeder wilde niet dat hij vertrok en zo kwam hij bij het toneelgezelschap van een oom terecht. Hier ontmoette hij zijn toekomstige vrouw Caesarina VandenBerghe, afkomstig uit België en telg uit een oud toneelspelersgeslacht.
Piet en Caesarina werden verliefd en trouwden, maar bleven wel samen in de groep van Albert Bakker spelen. Toen de mobilisatie 1914-1918 werd afgekondigd, gelastte de burgemeester van Egmond-Binnen alle voorstellingen af en alle onderofficieren moesten zich melden. Voor Piet Vink was dat in Leiden. Men organiseerde regelmatig voor de gemobiliseerde militairen toneelvoorstellingen. Na een tijdje begonnen Piet en Caesarina samen met andere artiesten uit Amsterdam ook voorstellingen te geven voor publiek van buitenaf. Zo konden zij een spaarcentje bij elkaar verdienen, dat ze goed konden gebruiken. Op 5 september 1917 werd in Leiden hun zoon Peter geboren. Toen ze na de Eerste Wereldoorlog in de gelegenheid waren om een mobiele schouwburg over te nemen, besloten zij met een eigen gezelschap op te treden. Men vertrok naar het zuiden om daar tijdens de kermissen voorstellingen te geven. Men moest hard werken, alles werd zelf gedaan zoals tent opbouwen, decors opzetten, belichting en ook de kaartjesverkoop. Er werden stukken gespeeld als “De Klokkenluider van de Notre Dame” , “De Twee Wezen” of een stuk van Stijn Streuvels. Men speelde elke avond en tussendoor ook nog enkele matinees.
Naar Deurne
Een vaste woon- of verblijfplaats hadden zij niet. Een trekker met een salonwagen zorgde ervoor dat het verblijf bij de schouwburg huiselijker werd. Toen Peter de leeftijd bereikte dat hij leerplichtig werd en naar school moest, vestigden zij zich definitief in Venlo, zodat zoon Peter niet naar het internaat hoefde. In de winter gaven zij voorstellingen in vaste zalen o.a. in Deurne, Helmond en Venray. Piet Vink had de algehele leiding, de stukken die ze speelden werden door hem uitgezocht en hij verdeelde ook zelf de rollen. Zelf speelde hij ook mee. Zijn voorkeur ging uit naar blijspelen, in dramatische stukken koos hij zélf een kleine rol. Piet Vink werd regelmatig gevraagd om een wintervoorstelling te verzorgen voor de Harmonie van Deurne. In zaal Jonkers werd o.a. gespeeld: “De Vrome Leugen” en “De Voddenraper van Parijs”. Ondertussen was er een nieuwe vorm van vermaak bijgekomen, de film. In Eindhoven en Helmond waren er allang bioscopen en soms werd er in Deurne een filmvoorstelling gegeven in zaal Jonkers (Scala) . In Deurne ontstond meer en meer behoefte aan een goede concertzaal die ook als repetitieruimte voor de Harmonie gebruikt kon worden. In 1927 kreeg Jonkers vergunning om een gebouw op te richten aan de Helmondseweg in Deurne, echter uitvoeringen voor een gemengd publiek waren tegen de wil van pastoor Roes.
Hub van Doorne, voorzitter van de Harmonie Deurne, had inmiddels het pand van Janus Jonkers aangekocht en vroeg in 1940 vergunning aan om op die plek een nieuw pand te mogen bouwen, bestemd voor toneel, bioscoop en concertzaal met foyer en bovenwoning. Aan Piet Vink werd gevraagd het geheel te exploiteren. Het nieuwe theater kreeg de naam: Bio-Vink.
Bij de feestelijke opening op 14 november 1941, maakte Piet Vink zijn plannen voor het verdere gebruik van het theater bekend. Naast films zouden in Deurne concerten, toneel, revue- en variétévoorstellingen worden gegeven. De Harmonie gaf op 29 en 30 november 1941 haar eerste winteruitvoeringen in de zaal van het “Bio-Vink”. Iedere week waren er andere films met o.a. ook films voor de schooljeugd. Een variétévoorstelling van de Nederlandse revue “Snip en Snap”, een show met wel zestig artiesten, trad op in Deurne tijdens hun tournee langs verschillende theaters. In de oorlog werden vanaf 1941 Nazipropagandafilms verplicht gesteld voor alle Nederlandse bioscopen. Het publiek was verplicht om in de zaal te blijven tijdens het draaien van journaals.
Na de bevrijding speelde Piet Vink nog als acteur in een Amsterdamse ambulante toneelgroep. Doordat “Bio-Vink” een eigen podium met daarbij kleedkamers had, nodigde Piet zelf toneelgezelschappen uit.
Van 1945 tot 1955 was Piet Vink bestuurslid van de Nederlandse Bioscoop Bond. In Deurne regisseerde hij bij diverse toneelverenigingen, waaronder ook “De Peelcomedianten”. Tijdens een bestuursvergadering van de Sint-Willibrordspelers in oktober 1953 werd Piet Vink tot regiseur van deze vereniging benoemd.[1]
In 1959 verhuisden Piet en Caesarina Vink naar Venlo, waar Piet in 1967 op 79-jarige leeftijd overleed. Caesarina keerde naar Deurne terug en verbleef daar in bejaardenhuis Huize St. Joseph aan de Kruisstraat. Tot op hoge leeftijd gaf zij daar nog voordrachten. Zij stierf op 22 maart 1981 op 89-jarige leeftijd.
Toneelgezelschap Piet Vink. Foto: collectie Ton Hartjens
Mobiele Schouwburg Piet Vink
Mobiele Bioscoop Piet Vink
Piet Vink met kleinzoon Erik
Literatuur
- D'n Uytbeyndel nr. 65 herfst 2007 pagina's 10-12
Bronnen, noten en/of referenties
|