Zwembad De Wiemel

Interieuropname, het instructiebad.
Foto: collectie gemeente Deurne

Interieuropname, het grote bad met kantine (links)
Foto: collectie Ton Hartjens

De buitenbaden van zwembad De Wiemel.
Foto: collectie Jan Bastijn

Zwembad De Wiemel' aan de Molenstraat in Deurne werd gebouwd door de firma Betonwerken/van Heesewijk en is sinds september 1970 in gebruik.

Toen het nieuw gebouwde binnenbad "De Wiemel" in september 1970 in gebruik genomen werd was het een overdekte instructiebad van 8 bij 25 meter met een beweegbare vloer waardoor in dieptes van 0,40 tot 1,80 gezwommen kon worden.

Vrij zwemmen

Er was ook dagelijkse gelegenheid om vrij te zwemmen. Er werd naast gemengd zwemmen de mogelijkheid gegeven tot baby en peuterzwemmen en dameszwemmen.

Zwemverenigingen

Twee jaar na de oplevering van het overdekte instructiebad werden drie verwarmde openluchtbaden in gebruik genomen. Vanwege het feit dat voortaan ook tijdens de winterperiode in Deurne gezwommen kon worden, maakten de zwemverenigingen De Watervrienden en Deurnese Zwemvereniging Triton '62 gebruik van het zwembad. De leden van deze verenigingen hadden voorheen altijd gezwommen in De Clarinet.

Voor de hogere diploma’s moesten de leerlingen echter naar Helmond, omdat "De Wiemel" nog niet beschikte over een duikplank en het water niet overal diep genoeg was. Al meteen in 1972 bleek dat het instructiebad door de drukte het zwemmen in de winter niet aankon.

Om toch aan de vraag van de inwoners tegemoet te komen, koos het gemeentebestuur voor een noodoplossing in de vorm van een draagluchthal, door sommigen ook wel "luchtdraaghal" genoemd. In 1972 werd tijdens de wintermaanden deze "koepel" geplaatst over het diepe buitenbassin. Op deze wijze konden voortaan ook in de wintermaanden de zwem- en waterpolowedstrijden gewoon in Deurne worden afgehandeld.

Aan het eind van de jaren tachtig wilde de gemeente Deurne uit bezuinigingsoverwegingen al haar sportaccomedaties privatiseren. Zwembad "De Wiemel", de grootste kostenpost op de gemeentelijke begroting, was het eerst aan de beurt om verkocht te worden.

Privatisering

Het zwembad moest aan een private onderneming verkocht worden, de beide grote Deurnese zwemverenigingen Triton en de Watervrienden waren voor de gemeente geen serieuze kandidaat-kopers. In 1991 confronteerde de gemeente de Deurnese zwemverenigingen met een plotselinge, onaangekondigde huurverhoging van maar liefst 23%. Ook probeerde de gemeente Deurne in 1991 het buitenbad te sluiten.

Onder leiding van Jan van Klaveren werd er een grootschalige actie gehouden om het buitenbad te behouden. Er werden ongeveer 2000 handtekeningen verzameld onder de inwoners van Deurne waardoor sluiting van de baan was. In 1992 werd zonder voorafgaand overleg met de betrokken verenigingen medegedeeld dat in september 1993 het zwembad geprivatiseerd werd.

De oorspronkelijke eisen (o.a. geen zwemlessen door de verenigingen zouden komen te vervallen. Weer was het Jan van Klaveren die door besprekingen met wethouders, alle politieke partijen en zelfs met advocaten tijdens deze turbulente tijd het maximale voor de vereniging Triton '62 wist te behalen.

Het behaalde compromis hield stand en het leszwemmen bleef voor de verenigingen behouden, maar de komende tien jaar zou de huur (en dus ook de contributies) elk jaar met 10% stijgen. Het gemeentelijk zwembad werd omgedoopt tot Sportcomplex De Wiemel

Schoolzwemmen

Vele leerlingen kregen wekelijkse schoolzwemmen in de Wiemel. Sinds 2004 verviel de subsidie voor schoolzwemactiviteiten en werd dit door de scholen afgeschaft. In 2007 werd een tienjarig meisje gered van verdrinking in de Wiemel. Het meisje was op een verjaardagsfeestje met andere kinderen aan het discozwemmen. Er waren die dag meerdere feestjes en er was er extra personeel aanwezig. In De Wiemel mogen kinderen tot 8 jaar niet zonder begeleider zwemmen. Of het meisje een zwemdiploma had, wist de bedrijfsleider niet. Dit soort gebeurtenissen veroorzaakt steeds weer de discussie over het opnieuw (verplicht) invoeren van het schoolzwemmen.