Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Confectieatelier ADMA: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 6: | Regel 6: | ||
Annie Coumans was (mede)oprichter / eigenaar van [[Confectieatelier De Martines]] dat gevestigd was aan de [[Veldstraat]] | Annie Coumans was (mede)oprichter / eigenaar van [[Confectieatelier De Martines]] dat gevestigd was aan de [[Veldstraat]] 2. Bij een zakelijke aangelegenheid ontmoette ze haar latere echtgenoot [[Jan Coumans]]. Na hun huwelijk besloten ze om een nieuw confectie-atelier op te starten onder de naam [[Confectieatelier ADMA ]]. ADMA was afgeleid van '''A'''nny '''D'''e '''MA'''rtines. Haar broer Piet de Martines zette vanaf dat moment het bestaande atelier alleen voort. | ||
Het nieuwe atelier werd gevestigd aan de [[Heuvelstraat]] op nummer [[Heuvelstraat 11|11]], het woonhuis met daarachter de timmerwerkplaats van aannemer [[Harrie Aldenzee]]. In het pand waar toendertijd de ADMA gevestigd was, is nu de [[De WIK]] ondergebracht. Annie was altijd de drijvende kracht achter het atelier met haar man als een sterke steun op de achtergrond. Annie bleek over een feilloos gevoel voor de (on)mogelijkheden van een stuk stof te beschikken en wist er vaak nét iets meer uit te halen dan de concurrenten. ADMA had haar klanten door heel Nederland en ook in Duitsland en daar waren grote afnemers bij. | Het nieuwe atelier werd gevestigd aan de [[Heuvelstraat]] op nummer [[Heuvelstraat 11|11]], het woonhuis met daarachter de timmerwerkplaats van aannemer [[Harrie Aldenzee]]. In het pand waar toendertijd de ADMA gevestigd was, is nu de [[De WIK]] ondergebracht. Annie was altijd de drijvende kracht achter het atelier met haar man als een sterke steun op de achtergrond. Annie bleek over een feilloos gevoel voor de (on)mogelijkheden van een stuk stof te beschikken en wist er vaak nét iets meer uit te halen dan de concurrenten. ADMA had haar klanten door heel Nederland en ook in Duitsland en daar waren grote afnemers bij. | ||
| Regel 12: | Regel 12: | ||
Er waren nevenvestigingen in Helden-Panningen, in Sint-Anthonis en een verkoopkantoor in het Confectie Centrum in Amsterdam. Op het hoogtepunt had ADMA zo’n 300 man / vrouw personeel. Het personeel kwam uit de hele peelstreek. Jan reed dagelijks in alle vroegte en voor dag en dauw met een personenbusje de Peel in om daar bij de boerderijen de meisjes op te gaan halen die in het atelier kwamen werken of een opleiding volgden in het eigen schooltje. | Er waren nevenvestigingen in Helden-Panningen, in Sint-Anthonis en een verkoopkantoor in het Confectie Centrum in Amsterdam. Op het hoogtepunt had ADMA zo’n 300 man / vrouw personeel. Het personeel kwam uit de hele peelstreek. Jan reed dagelijks in alle vroegte en voor dag en dauw met een personenbusje de Peel in om daar bij de boerderijen de meisjes op te gaan halen die in het atelier kwamen werken of een opleiding volgden in het eigen schooltje. | ||
In die tijd was het nog niet zo vanzelfsprekend dat een meisje buitenshuis ging werken en zodoende waren er vaak geschillen op te lossen binnen de gezinnen. Dit werd vergemakkelijkt omdat [[Frederik de Martines]] zelf boer was en (als gemeenteraadslid) heel actief pleitte voor de belangen van de boeren binnen de gemeenteraad van Deurne. | In die tijd was het nog niet zo vanzelfsprekend dat een meisje buitenshuis ging werken en zodoende waren er vaak geschillen op te lossen binnen de gezinnen. Dit werd vergemakkelijkt omdat de vader van Annie, [[Gabriël Frederik de Martines (1891-1976)|Frederik de Martines]], zelf boer was en (als gemeenteraadslid) heel actief pleitte voor de belangen van de boeren binnen de gemeenteraad van Deurne. | ||
Voor veel ouders in Deurne was alles beter dan hun dochters in een “verderfelijke stad” te laten gaan werken. Met dat gegeven had Annie een streepje voor en kon ze een flinke bijdrage leveren aan de emancipatie van de vrouw in Deurne. | Voor veel ouders in Deurne was alles beter dan hun dochters in een “verderfelijke stad” te laten gaan werken. Met dat gegeven had Annie een streepje voor en kon ze een flinke bijdrage leveren aan de emancipatie van de vrouw in Deurne. | ||
Versie van 15 jan 2016 05:23
Confectieatelier ADMA was de benaming van het tweede atelier dat door Annie de Martines gestart werd.
Annie Coumans was (mede)oprichter / eigenaar van Confectieatelier De Martines dat gevestigd was aan de Veldstraat 2. Bij een zakelijke aangelegenheid ontmoette ze haar latere echtgenoot Jan Coumans. Na hun huwelijk besloten ze om een nieuw confectie-atelier op te starten onder de naam Confectieatelier ADMA . ADMA was afgeleid van Anny De MArtines. Haar broer Piet de Martines zette vanaf dat moment het bestaande atelier alleen voort.
Het nieuwe atelier werd gevestigd aan de Heuvelstraat op nummer 11, het woonhuis met daarachter de timmerwerkplaats van aannemer Harrie Aldenzee. In het pand waar toendertijd de ADMA gevestigd was, is nu de De WIK ondergebracht. Annie was altijd de drijvende kracht achter het atelier met haar man als een sterke steun op de achtergrond. Annie bleek over een feilloos gevoel voor de (on)mogelijkheden van een stuk stof te beschikken en wist er vaak nét iets meer uit te halen dan de concurrenten. ADMA had haar klanten door heel Nederland en ook in Duitsland en daar waren grote afnemers bij.
Er waren nevenvestigingen in Helden-Panningen, in Sint-Anthonis en een verkoopkantoor in het Confectie Centrum in Amsterdam. Op het hoogtepunt had ADMA zo’n 300 man / vrouw personeel. Het personeel kwam uit de hele peelstreek. Jan reed dagelijks in alle vroegte en voor dag en dauw met een personenbusje de Peel in om daar bij de boerderijen de meisjes op te gaan halen die in het atelier kwamen werken of een opleiding volgden in het eigen schooltje.
In die tijd was het nog niet zo vanzelfsprekend dat een meisje buitenshuis ging werken en zodoende waren er vaak geschillen op te lossen binnen de gezinnen. Dit werd vergemakkelijkt omdat de vader van Annie, Frederik de Martines, zelf boer was en (als gemeenteraadslid) heel actief pleitte voor de belangen van de boeren binnen de gemeenteraad van Deurne.
Voor veel ouders in Deurne was alles beter dan hun dochters in een “verderfelijke stad” te laten gaan werken. Met dat gegeven had Annie een streepje voor en kon ze een flinke bijdrage leveren aan de emancipatie van de vrouw in Deurne.
Toen de confectiewereld zich vanwege kosten steeds meer naar derdewereldlanden verplaatste en er binnen het gezin geen opvolgers waren besloten Jan en Annie Coumans rond 1975 met het bedrijf te stoppen.
Bron
Archief familie Coumans