Doctor Huub van Doorneweg 44a

Linksboven zijn net na de knik in de weg langs het spoor het noordelijke en daarachter (tegen de rand van de foto) het zuidelijke huis nog te zien, met de lege tussenruimte waar ooit het middelste huis stond. Dáár voorbij stond nog het laatste huis aan dit deel van de toenmalige Clarinetweg.

Situatie 1832, met links de drie huizen van noord naar zuid.
Detail Deurne van website Historische Geografie Brabant]

Pand Dr. Huub van Doorneweg 44 in 2024

Pand Dr. Huub van Doorneweg 44 in 2024

Grondwerk nabij pand Dr. Huub van Doorneweg 44 in 2024

Doctor Huub van Doorneweg 44a is een adres in Deurne.

Situatie

In 2024 wordt op deze plek een uitbreiding van de bedrijfshal van Hoppenbrouwers Techniek gebouwd, maar voorheen stonden hier maar liefst drie huizen. Deze stonden niet naast, maar achter elkaar. De opvolger van het achterste van de drie huizen is tot slot in 2011 gesloopt, waarna het terrein enige tijd braak lag.

De vroegere erven

Inleiding

Zoals hiervoor omschreven stonden hier in de 19e eeuw nog drie huizen. Dat lijkt vreemd, maar is het niet als we kijken hoe de wegenstructuur toen in elkaar zat. De Doctor Huub van Doorneweg bestond toen nog niet in de huidige vorm. Alleen het gedeelte tussen deze huizen en de Kranenmortelweg bestond al wel, maar liep niet parallel aan het (toen nog niet bestaande) spoor, maar boog iets naar het zuiden af. Net vóór de huizen maakte de weg een knik van 90 graden, en liep naar het noorden richting de huidige Pijnakker. De huizen lagen dus met hun (korte) oostgevels aan deze verdwenen weg.

Eigenaren van vóór 1736 zijn nog niet bekend, en we weten dus ook niet met zekerheid of in één van deze drie huizen potten- of steenbakkers hebben gewoond.

Het noordelijke huis

Het noordelijke van de drie huizen, dicht tegen de huidige weg aan, was in 1736 eigendom van Jan Jansse Bollen. Na hem volgden zijn weduwe (1741-1756), de kinderen (1761-1771), schoonzoon Adriaan Meulendijk (1776-1791) en diens kinderen (1798). In 1832 was het huis eigendom van Meulendijks schoonzoon Petrus van Lieshout (1770-1833). Kadastraal was het huis in 1832 bekend als E 443. Het land ten noorden van het huis, dus onder de spoorlijn tot aan de Peelklamp, hoorde bij het huis. Rond 1854, geruime tijd na de dood van Van Lieshout, werd de boedel verdeeld.

Huis en land kwamen toe aan zijn kleinkinderen, omdat Van Lieshouts dochter al was overleden. Het ging om Hendrik van den Berkmortel en zijn twee zussen. Rond 1865 werd het huis verkocht aan Johanna Verhulst c.s., de tweede vrouw van de vermoorde Pietje Munsters. Door een boedelscheiding ging het huis rond 1874 naar haar zwager Hendrik Joosten. Ondertussen had het huis de adresaanduiding Peelklamp B.135 gekregen. Rond 1881 verkocht Joosten het huis.

Koper was de welgestelde spoorwegwerker Pieter Jan van Ooij (1842-1914), die het huis met schuur en stal rond 1908 doorverkocht. De nieuwe eigenaren waren Johannes, Godefridus en Johanna Seijkens. Zij verkochten het huis rond 1913 door. Adrianus van Haandel (1871-1954) werd nu de nieuwe eigenaar, maar al rond 1922 verkocht hij het verder. Tot de verkoop rond 1938 was Hendricus Koolen (1891-1970) de eigenaar. In 1930 woonde hij in dit huis, dat van D.198 naar Kranenmortel Z.223 omgenummerd werd. De weduwe van Johannes Manders (1866-1931) kocht toen het huis, en liet het oostelijk deel van het huis rond 1947 slopen. Het werd daardoor als het ware ingekort. Kadastraal werd het daarna bekend als E 2441. Rond 1949 werd het huis geveild.

Koper op de veiling was buurman Antonie Aarts (1900), die het huis rond 1952 met andere percelen liet samenvoegen. Rond 1954 verkocht hij het huis. Petrus van de Mortel (1926) werd de nieuwe eigenaar. Hij woonde er, toen rond 1955 het huisadres wijzigde van Kranenmortel Z.223 naar Clarinetweg 14. Rond 1957 verkocht hij het huisje alweer.

Antonius Martinus van Neerven (1897-1983) kocht vervolgens met zijn vrouw het huis, nog altijd kadastraal bekend als E 2441. Rond 1961 verkochten ze het door, en wel aan de gemeente Deurne. Rond 1963 werd het huiskavel met andere percelen verenigd. In de jaren erna moet het huisje gesloopt zijn.

Het middelste huis

Het middelste huisje werd mogelijk kort vóór 1766 gebouwd op het land van het noordelijke huis. De vroegst bekende eigenaar, uit dat jaar, was namelijk Goort Bollen, één van de kinderen die het noordelijke huisje op dat moment bezaten. Tot en met 1791 bleef Goort Bollen in de huizenlijsten van Deurne als eigenaar voorkomen, en daarna in 1798 zijn kinderen. Eigenaar in 1832 was Jacobus van Stiphout (1761-1847), gehuwd met één van de kinderen Bollen. Het huisje was kadastraal toen bekend als E 467. Rond 1832 verkocht Van Stiphout het huis.

Koper was Evert van Bommel, aangetrouwde familie die al bij hem inwoonde. Hij behield het huis tot zijn dood, enkele jaren later. Zijn kleinkinderen, de kinderen van Francis Rooijmans (1817-1871), waren zijn erfgenamen. Het huis met het huisadres B.136 bleef tot de boedelscheiding rond 1882 hun gezamenlijk eigendom. Schoonzoon Johannes van Bommel (1846-1927) werd toen de nieuwe eigenaar, tot de verkoop rond 1921.

Net als het buurpand werd ook dit huis eigendom van iemand met een relatie tot de spoorwegen, namelijk Franciscus Crooijmans (1880-1960), spoorwachter. In 1930 werd het huis verhuurd aan J. Vriens. Het huisadres veranderde toen van D.197 naar Kranenmortel Z.222. Crooijmans verkocht het huis rond 1936. Johannes Aarts (1876-1963) werd toen de nieuwe eigenaar. Bij de bevrijding van Deurne liep het pand in 1944 oorlogsschade op. Rond 1953 verkocht Aarts het pand. Koper was buurman Franciscus Gerardus Manders (1924). Hij liet het huis vermoedelijk afbreken. Toen het rond 1955 doorverkocht werd, was het voormalige erf alleen nog maar tuin.

Het zuidelijke huis

Een opgraving van kannenbuizen in 2011, met de zuidelijke boerderij op de achtergrond.

Het derde en meest zuidelijke huis, waarvan de opvolger er tot 2011 heeft gestaan, was in 1736 eigendom van Willem Laurensen.

Willems weduwe bezat het huis in 1741, zijn kinderen in 1746. Volgende eigenaar was Wilbert van den Bomen (1751), en na hem zijn weduwe (1756 tot en met 1771). Zoon Willem volgde haar in 1776 en 1781 op, waarna hij werd opgevolgd door Nicolaas Nooijen (1786 tot en met 1798). In 1832 was diens broer Simon Nooijen, de landbouwer op de neerhuizing van het Klein Kasteel, de eigenaar. Kadastraal was het huis met erf toen bekend als E 466.

Het zuidelijke huis kende achter, dus ten zuiden van, het huis een erf. Achter op het erf stond in 1832 een schuur. Op dit erf lag ook een waterput, die in 2011 en 2024 werd opgegraven en die het westelijke einde vormde van de reeks kannenbuizen die naast het erf van Doctor Huub van Doorneweg 50 startte.

Simon Nooijen bezat het huis tot zijn dood in 1839. Daarna werd de boedel verdeeld. Zijn ongehuwde zonen Pieter en Willem waren de nieuwe eigenaren. Rond 1866 werd het huis verkocht. Antonij Jonkers c.s. uit Vlierden was de nieuwe eigenaar. Rond 1875 verkocht hij het bezit door. Koper was Leonardus van Wetten (1846-1924), broer van de eigenaar-bewoner van Doctor Huub van Doorneweg 50. Rond 1881 liet hij het erf met aangrenzend land samenvoegen, en werd het erf met huis en schuur kadastraal bekend als E 1552. De oude schuur achter op het erf was toen reeds afgebroken. Rond 1891 verkocht hij zijn bezit door.

Koper was Antonij Meulendijks, wiens bezit rond 1896 werd geschat. Vervolgens deed het erf mee in de boedelscheiding rond 1901. Nieuwe eigenaar was zijn ongetrouwde zoon Martinus, die het geheel rond 1908 verkocht. De grootgrondbezitter Louis van de Mortel werd de eigenaar; hij zal het huis verhuurd hebben. Rond 1909 werd het huis verkocht aan de eveneens bemiddelde Johannes Marinus Bennenbroek (1870-1910). Diens erfgenamen verhuurden het huis in 1930 aan Mart. van Bommel. Het huisadres veranderde toen van D.196 naar Kranenmortel Z.221. De erfgenamen Bennenbroek deden het huis rond 1943 van de hand. Koper was Antonie Aarts (1900). Rond 1947 liet hij het huis met aangrenzende percelen tot één nieuw perceel samenvoegen: E 2440. Rond 1948 liet hij bijbouwen , en rond 1951 verkocht hij het erf. Koper was Franciscus Gerardus Manders (1924), die het rond 1955 doorverkocht. Bij de invoering van de straatnamen rond 1955 was Manders bewoner. Het pand wijzigde toen van Kranenmortel Z.221 naar Clarinetweg 16.

De nieuwe eigenaar was Willem Kuunders, die ook al de tuin van het afgebroken middelste huis bezat. Rond 1963 werd het perceel hermeten, en bekend als E 2643. Hij behield het huis tot na 1989. Hij woonde op het toenmalige adres Z.193a (Hanenbergweg 7), en later Doctor Huub van Doorneweg 48.

Welk huisnummer de boerderij bij de straatnaamwijziging naar Doctor Huub van Doorneweg van oktober 1965 kreeg, is niet helemaal duidelijk. De kadastrale administratie geeft huisnummer 48 aan, Google Maps huisnummer 46.

In 2011 werd de oude boerderij afgebroken. Daarna werden door Heemkundekring H.N. Ouwerling opgravingen uitgevoerd, waarbij het verlengde van de kannenbuizen en een gemetselde waterput werd aangetroffen.

Industrievestiging

In 2024 werd het terrein bouwrijp gemaakt voor de uitbreiding van Hoppenbrouwers Techniek. De uitbreiding kreeg daarbij het adres Doctor Huub van Doorneweg 44a. Bij de voorbereiding voor de bouw werd de opgraving uit 2011 herhaald, nu door RAAP uit Weert, en werd de put intensiever archeologisch onderzocht.

Bronnen, noten en/of referenties