Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Driedelige Kolom: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (2 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 10: | Regel 10: | ||
Deze twee projecten waren voor de Helenaveense beeldhouwer onderzoekingen, waarbij hij probeerde in de statische massieve kolossen beweging, een essentieel onderdeel van de natuur, te verbeelden. | Deze twee projecten waren voor de Helenaveense beeldhouwer onderzoekingen, waarbij hij probeerde in de statische massieve kolossen beweging, een essentieel onderdeel van de natuur, te verbeelden. | ||
Bij de sloop van de sporthal in 2013 werd dit kunstwerk verwijderd en opgeslagen in een loods van de gemeente. | |||
In juni 2024 kreeg het kunstwerk een nieuwe plek in het [[Tuinpad Park]]. | |||
{{Appendix|2= | {{Appendix|2= | ||
Huidige versie van 15 jun 2024 om 20:19
Het kunstwerk, een staalplastiek met de naam Driedelige Kolom, stond van 1979 tot de afbraak van de Frans Hoebenshal in 2013 aan de Schelde in Deurne.
Het opvallend stalen monument was gemaakt door de toen 34-jarige Helenaveense beeldhouwer Peter Hermans. Hermans had zo'n drie jaar lang aan de voltooiing van deze creatie gewerkt. Eigenlijk een jaar te lang, want het was de bedoeling dat het kunstwerk de wijk Koolhof zou opsieren vanaf de opening van de sporthal in augustus 1978. De drang tot perfectie van de kunstenaar leidde er echter toe dat een eerste uitvoering van het object in de ogen van Hermans geen goedkeuring kon vinden. Het achterliggende idee kwam er naar zijn mening niet voldoende in tot uitdrukking.
Een tweede poging, waarbij de staalsoort werd aangepast, leverde een beter resultaat op. Het kunstwerk kreeg de naam „Driedelige Kolom". Een droge, maar rake omschrijving, want het kunstwerk bestond uit drie afgeplatte stalen palen met een hoogte van ruim vijf meter. Drie gepolijste spiegels waren aangebracht op evenzoveel vlakken. Een driehoekige staaf met rode, gele, en blauwe kleurbanen completeerde het geheel.
Door het spiegeleffect, de structuur van de kolommen en de bewegende staaf ontstond een vorm van gezichtsbedrog. Wanneer men om het beeldhouwwerk heen liep, leek het alsof de constructie meebewoog. Hermans had dit principe al eens eerder toegepast bij een staalplastiek tegenover gemeenschapshuis De Vierspan.
Deze twee projecten waren voor de Helenaveense beeldhouwer onderzoekingen, waarbij hij probeerde in de statische massieve kolossen beweging, een essentieel onderdeel van de natuur, te verbeelden.
Bij de sloop van de sporthal in 2013 werd dit kunstwerk verwijderd en opgeslagen in een loods van de gemeente.
In juni 2024 kreeg het kunstwerk een nieuwe plek in het Tuinpad Park.
Bronnen, noten en/of referenties
|