Café Van Nunen

Ansichtkaart van de jaren '50 rechts café Van Nunen.
Foto: collectie gemeente Deurne

Café Van Nunen in 1961. Foto beschikbaar gesteld door Jos van Nunen.

Het café Van Nunen lag aan de Schoolstraat 24 in Liessel in de scherpe bocht naar rechts, aan de rechterkant van de straat, vanuit Deurne gezien, net voorbij de molen. De eerdere adressen van het pand waren F.78 en L.47. Het café heeft van 1912 tot eind jaren '50 van de vorige eeuw bestaan. Het pand is vervolgens in 1965 gesloopt .
Het café was in de jaren '50 het vertrekpunt van optochten in de periode dat Liessel nog geen wijken kende. Een optocht vertrok bij café Van Nunen en keerde bij de winkel van Hendrik Slaats in het Loon.

Ontstaan café

Voordat het café in 1911 gebouwd werd, woonde Louis van Nunen, de zoon van de Liesselse hoofdonderwijzer Johannes van Nunen (1835-1911), een stukje verderop richting Neerkant, net voor de brug over de loop, aan de linkerkant van de weg, waar hij ook later nog grond had.
Het café, dat op 4 april 1912 tapvergunning kreeg en per 21 februari 1919 ook sterke drank mocht verkopen , had geen naam en stond in Liessel gewoon bekend als “Louis van Nunen”. Wel werden de kinderen Van Nunen in Liessel soms uitgescholden voor “Van Nuujne - gruujne” of "gruujne-pils "
Truus, de dochter van Louis van Nunen, heeft aan de hand van een foto een aquarel (in 2011 in het bezit van Jos van Nunen) gemaakt van haar geboortehuis, dat tot eind jaren ’50 als café functioneerde. De laatste jaren, tot 1958 of 1959, werd het uitgebaat door zoon Sjraar die er was komen wonen in 1953. Het bier werd betrokken van Sjaak Winters, de vader van de latere eigenaren van café 't Oude Brouwhuis en drankenhandel Winters in Liessel. Er werd Bavaria-bier geschonken en Sjraar moest ook de 3-Es frisdranken schenken maar dat vertikte hij. Klanten vroegen om echte Coca Cola en kregen die ook. Een conflict volgde...

Boerenbedrijf

De vader van Louis van Nunen was hoofd der school in Eindhoven. Louis van Nunen had naast zijn café ook wat grond en hield, in de stallingen achter het huis, onder meer drie kooien met kippen en varkens, gebouwd met hout afkomstig van de gesloopte wielerbaan in Roermond. Dochter Truus drukte het later als volgt uit: We waren voor burger en achter boer. Achter het huis was ook nog een diepe boomgaard die tot een heel eind richting Neerkant doorliep. Het was geen gemakkelijke tijd; de kippen hadden nogal eens last van bloedluis en dan moesten alle hokken weer ontsmet worden. Omdat vader zich voornamelijk met het boerenbedrijf bezighield werd het café vooral door moeder en dochter Van Nunen gedreven.

Schoenmakerij

Louis van Nunen was eigenlijk schoenmaker van beroep, maar hij gaf dat bedrijf al vrij snel op. Hij maakte ook speciaal aangemeten schoenen. Truus herinnerde zich later nog goed dat vader als schoenmaker actief was. Hij bewaarde op zolder nog vele jaren een paar honderd leesten, die tijdens de jaarlijkse grote schoonmaak stuk voor stuk moesten worden afgestoft.

Veehandel

Twee keer per week, op maandag en donderdag, kwam er een veehandelaar, voornamelijk van varkens, maar ook van koeien, bij café Van Nunen zitting houden. Louis van Nunen had daarvoor een stal laten bouwen waar het vee kon worden gestald. Tijdens en vooral na de handel konden de kooplui in het café een borreltje drinken. Als er gasten waren die te lang bleven plakken dan stuurde Louis ze naar huis en wees hun op hun plichten ten opzichte van het gezin.

Een van de wekelijkse veehandelaars was een Rotterdamse jood. Als hij kwam kreeg hij, in afwachting van zijn eerste klanten, keurig van Truus, de dochter des huizes, een kopje koffie. Uiteraard kon de gast in het café niet alleen gelaten worden en hield Truus hem dus gezelschap. Omdat in het café een biljart was nodigde de handelaar Truus uit voor een partijtje biljart. Truus was het spel niet meester, maar de handelaar leerde het haar. Als dan de eerste boeren het café binnenkwamen kon het gebeuren dat ze er Truus, al biljartend met de Rotterdammer, aantroffen. Uiteraard maakten ze daar dan grapjes over.

Snoepwinkeltje en café

Aan de voorzijde van het huis waren twee ingangen. De linkerdeur gaf toegang tot het grote café en de rechterdeur tot een klein snoepwinkeltje. Naarmate het gezin Van Nunen groeide was er meer behoefte aan woonruimte. Uiteindelijk werden in het gezin negen kinderen geboren, waarvan er acht volwassen werden. Het weinig winstgevende snoepwinkeltje moest op een gegeven moment het veld ruimen voor het gezin.

In het café, dat ruim van afmetingen was, werden ook bruiloften en partijen gehouden. Moeder Van Nunen zorgde dan als kok voor het eten. De meisjes Pardoel uit Bakel kwamen helpen als serveerster.

Naaicursus

Truus wilde als jong meisje graag naaister worden. Elke week kwam de overbuurvrouw ’n halve dag in huis naaien, kleding verstellen, passend maken enzovoort. Truus vond dat heel interessant en wilde ook graag een naaicursus volgen. Vader Van Nunen zag dat niet zo zitten; hij zag weinig heil in zo’n opleiding en hield het lange tijd tegen. Uiteindelijk kreeg Truus, met steun van haar moeder, toch haar zin en mocht ze de naaicursus volgen. Later bleek dat ze het geleerde uitstekend in de praktijk kon brengen in het grote gezin en had vader er spijt van dat hij haar niet veel eerder op cursus had gestuurd.

Beugelbaan en biljarten

De overdekte beugelbaan bij café Van Nunen aan de Schoolstraat (Hoofdstraat) in Liessel jaren '50.
Foto: collectie LHE – Familie van Nunen

Bij het café was een kruisboogdoel. Ook was er achter het café een overdekte beugelbaan. Het was een dak op spanten, die aan de straatzijde op een muur rustten en aan de tuinzijde op staanders. In de jaren '50 van de vorige eeuw waren het dak en de staanders met de lemen bodem van die ruimte nog intact. Tussen het café en de beugelbaan was een poortje en daarnaast was de pisbak. In het café van Sjraar en Truus van Nunen mocht de jeugd zich oefenen in de biljartsport. Bij andere café's in Liessel was het groene laken alleen voorbehouden aan de volwassenen die meer bedreven waren in deze tak van sport.

Oorlogsjaren

Vader Louis van Nunen stierf op 58-jarige leeftijd, waarschijnlijk ten gevolge van kanker of een hartkwaal, enkele dagen voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Hij kon zich erg opwinden over de dreigende Duitse overheersing en zei heel pertinent zijn huis nooit aan de Duitsers af te zullen staan. Moeder stond er met haar grote gezin alleen voor.

Tijdens de oorlog, met name tijdens de ellendige dagen van september/oktober 1944, liep het huis heel veel schade op.

Na de dood van vader wordt het café voortgezet door zijn vrouw en kinderen. Later, in 1953, nam de oudere broer van Truus, genaamd Gerard (Sjraar) het hele pand over. Hij was in 1945 getrouwd en kwam terug naar zijn geboortehuis. Hij baatte het café uit tot 1958 of 1959, naast zijn dagelijkse werk als meteropnemer en later ambtenaar bij het MOB-complex aan de Helmondsingel in Deurne. Uiteindelijk moest Gerard, die zelf tien kinderen had, het cafébedrijf opgeven wegens gebrek aan inkomsten. Hij overleed op 3 december 1993.

Afbraak

In 1960 werd het cafégedeelte tot woonhuis verbouwd door Jaques Verstappen, zoon van de caféhouder Antoon Verstappen (1898-1990). Hij was dat jaar getrouwd met Anneke Noijen uit de Sint-Jozefparochie. Er was enorme woningnood en hij timmerde eigenhandig een woonruimte van hardboardplaten op een balkenraamwerk. Ze woonden er tot in 1964 en kregen er twee kinderen, Ton en Peter. Het hele pand werd afgebroken in 1965 om een reconstructie van de bocht in de Hoofdstraat mogelijk te maken. Het gezin Van Nunen verhuisde toen naar de Milhezerweg in Walsberg. In de tuin, die bij het huis hoorde en een heel eind richting Neerkant doorliep, staan nu meerdere huizen.

Bronnen, noten en/of referenties