U steunt de heemkundekring door lid of vriend te worden.
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis.

Sjabloon:Geschiedenisfeitje: verschil tussen versies

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
(17 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
'''Een kusje voor een varkensschenk'''
{{#ask:
 
[[Category:Historisch feitje]]
''door Anton Vissers''<br>
|format=embedded
 
|order=random
In de nacht van 12 juli 1644 kwamen twee ruiters bij het huis van Cornelis Aert van Riel. Ze bonsden met veel geweld op zijn deur. Cornelis hoorde de twee ruiters schreeuwen dat ze een “verckenschenck” (''schenk'' is dialect voor ''bot'') van hem wilden.<br>
|limit=1
Omdat Van Riel, de zaak niet vertrouwde en vreesde voor geweld, gaf hij hun een stuk varkensvlees door via het raam. De twee herriemakers rukten het hem uit de hand en vluchtten snel weg.<br>
|searchlabel=
De vrouw van Cornelis van Riel, Sophia Aert Smits, verklaarde voor de schepenen van Deurne dat later een van de ruiters, Roeff Jan Geven, bij haar was gekomen om zijn spijt te betuigen en vroeg haar of hij het kon goedmaken met een “kuscken”.
}}
Omdat Sophia hem niet een van de “quaetsten” vond heeft ze toegestaan dat Roeff haar toen een kusje gaf. Jan de Bottel was hiervan getuige.
 
<noinclude>[[categorie:Historisch feitje]]</noinclude>
<noinclude>[[Categorie:Sjablonen_hoofdpagina]]</noinclude>
<noinclude>[[Categorie:Sjablonen_hoofdpagina]]</noinclude>

Huidige versie van 3 jan 2024 om 17:34

Een jankende hond

Op 7 juli 1632 was tijdens Deurne-kermis de schutterij in actie bij de herberg van Jan Peter Goossens. Dat men daarbij nogal nonchalant met het vuurwapen omging blijkt uit het feit dat een van de schutters, Jan Janssen den Decker, met zijn roer uit pure baldadigheid naar de hond van Claes Evers van Doerne schoot.
Willem Swerius de pottenbakker was er getuige van dat de hond jankte van pijn. Het beestje was er zo erg aan toe dat het moest worden afgemaakt.
Claes Evers van Doerne was zo zeer gehecht aan zijn viervoeter dat hij voor schepenen van Deurne verklaarde dat hij het beestje voor geen paar mudde rogge wilde missen. Hij eiste daarom van de dader een schadevergoeding van tien gulden.