Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Berkenstraat 43-45 en 47-49: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (2 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
[[File:Berkenstraat 43-45 front.jpg|thumb|Pand Berkenstraat 43-45 Deurne]] | |||
[[File:Berkenstraat 43-45 la.jpg|thumb|Pand Berkenstraat 43-45 Deurne]] | |||
[[File:Berkenstraat 43-45 ra.jpg|thumb|Pand Berkenstraat 43-45 Deurne]] | |||
[[File:Berkenstraat 47-49 front.jpg|thumb|Pand Berkenstraat 47-49 Deurne]] | |||
[[File:Berkenstraat 47-49 la.jpg|thumb|Pand Berkenstraat 47-49 Deurne]] | |||
[[File:Berkenstraat 47-49 ra.jpg|thumb|Pand Berkenstraat 47-49 Deurne]] | |||
'''Berkenstraat 43-45 en 47-49''' zijn vier adressen in Deurne, die door verkaveling van het land bij een oud arbeidershuisje ontstaan zijn. | '''Berkenstraat 43-45 en 47-49''' zijn vier adressen in Deurne, die door verkaveling van het land bij een oud arbeidershuisje ontstaan zijn. | ||
== Het oude huisje == | |||
In het kader van het [[Ontginningsplan Vlierdenseweg (1874)]] werd ook op deze plek een stuk grond door de gemeente Deurne in pacht uitgegeven. Hierop stond één van drie huisjes in de nabijheid van de [[Berkenstraat]] die in dat jaar uitgegeven werden, deze als het kadastraal perceel F 836. Het gemeentelijk plan moet rond 1874 zijn uitgevoerd, omdat in september van dat jaar de kadastrale hulpkaart getekend werd. <ref>Kadastrale hulpkaartjes Deurne, sectie F, nummer 53</ref> | In het kader van het [[Ontginningsplan Vlierdenseweg (1874)]] werd ook op deze plek een stuk grond door de gemeente Deurne in pacht uitgegeven. Hierop stond één van drie huisjes in de nabijheid van de [[Berkenstraat]] die in dat jaar uitgegeven werden, deze als het kadastraal perceel F 836. Het gemeentelijk plan moet rond 1874 zijn uitgevoerd, omdat in september van dat jaar de kadastrale hulpkaart getekend werd. <ref>Kadastrale hulpkaartjes Deurne, sectie F, nummer 53</ref> | ||
De gemeente Deurne verkocht dit huisje rond 1899 aan [[Arnoldus Goorts (1861-1931)]].<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeksen 1 en 2, artikel 134, dienstjaar 1900</ref> Rond 1916 vergrootte hij het huis door nieuwbouw, waardoor het twee woningen werden. Rond 1927 deed hij het blok met inmiddels nog maar één woning van de hand.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 3, artikel 3877, dienstjaar 1917</ref> | De gemeente Deurne verkocht dit huisje rond 1899 aan [[Arnoldus Goorts (1861-1931)]].<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeksen 1 en 2, artikel 134, dienstjaar 1900</ref> Rond 1916 vergrootte hij het huis door nieuwbouw, waardoor het twee (mogelijk zelfs tijdelijk drie) woningen werden. Rond 1927 deed hij het blok met inmiddels nog maar één woning van de hand.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 3, artikel 3877, dienstjaar 1917</ref> Het huisje met meerdere woningen had rond 1914 de adressen Vlierdenschendijk B.381 (Arn. Goorts) / Vlierdenschendijk B.381a (H. Goorts-Knapen) / Vlierdenschendijk B.381b (J. Engelen). | ||
Koper was zijn zoon [[Henricus Goorts (1890-1957)]], die het rond 1934 liet verbouwen. In hetzelfde jaar werd het met meerdere percelen in één verenigd, tot F 1647. Door ruiling veranderde het perceel rond 1949 van eigenaar.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 4, artikel 6269, dienstjaren 1935 en 1950</ref> Die nieuwe eigenaar was Henricus met zijn kinderen, en later de gemeente Deurne als recht van opstalhouder tot 9 maart 1966. Het perceel kreeg nu de aanduiding F 1809 (''huis en bouwland''), Beukenstraat 48. Door nieuwbouw rond 1956 en samenvoeging met gemeentegrond werd de omschrijving ''2 huizen, hok, bouwland''. Als adressen droegen deze panden de aanduidingen Beukenstraat 48-48a, het oude was vanwege de nieuwbouw omgenummerd naar 48a, en het nieuwe kreeg nu het huisnummer 48. De kinderen Goorts lieten daarop rond 1957 de bezittingen hermeten en verkochten het oude huisje aan de gemeente Deurne, terwijl ze het nieuwe op [[Beukenstraat 48]] behielden.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 5, artikel 7979, dienstjaren 1957 en 1958</ref> | Koper was zijn zoon [[Henricus Goorts (1890-1957)]], die het rond 1934 liet verbouwen. In hetzelfde jaar werd het met meerdere percelen in één verenigd, tot F 1647. Door ruiling veranderde het perceel rond 1949 van eigenaar.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 4, artikel 6269, dienstjaren 1935 en 1950</ref> Die nieuwe eigenaar was Henricus met zijn kinderen, en later de gemeente Deurne als recht van opstalhouder tot 9 maart 1966. Het perceel kreeg nu de aanduiding F 1809 (''huis en bouwland''), Beukenstraat 48. Door nieuwbouw rond 1956 en samenvoeging met gemeentegrond werd de omschrijving ''2 huizen, hok, bouwland''. Als adressen droegen deze panden de aanduidingen Beukenstraat 48-48a, het oude was vanwege de nieuwbouw omgenummerd naar 48a, en het nieuwe kreeg nu het huisnummer 48. De kinderen Goorts lieten daarop rond 1957 de bezittingen hermeten en verkochten het oude huisje aan de gemeente Deurne, terwijl ze het nieuwe op [[Beukenstraat 48]] behielden.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 5, artikel 7979, dienstjaren 1957 en 1958</ref> | ||
| Regel 10: | Regel 18: | ||
De gemeente Deurne was daarmee eigenaar geworden van het toenmalige adres Beukenstraat 48a (''huis, bouwland, tuin, erf''), kadastraal nu bekend als N 51. Rond 1961 werd een deel van het terrein verkocht voor de bouw van een nieuw huis aan de Berkenstraat. De gemeente behield de rest van het terrein met het oude huisje, dat voortaan als N 401 bekend stond. In hetzelfde jaar werd er grond geruild, waardoor twee stukken aan particulieren overgingen.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeksen 3 en 5, artikel 134, regel 5847, dienstjaar 1962</ref> | De gemeente Deurne was daarmee eigenaar geworden van het toenmalige adres Beukenstraat 48a (''huis, bouwland, tuin, erf''), kadastraal nu bekend als N 51. Rond 1961 werd een deel van het terrein verkocht voor de bouw van een nieuw huis aan de Berkenstraat. De gemeente behield de rest van het terrein met het oude huisje, dat voortaan als N 401 bekend stond. In hetzelfde jaar werd er grond geruild, waardoor twee stukken aan particulieren overgingen.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeksen 3 en 5, artikel 134, regel 5847, dienstjaar 1962</ref> | ||
Bij die verkoop werd ook het oude huisje afgebroken. Het perceel waar de voorste helft van het oude huisje gestaan had, werd verkocht aan | Bij die verkoop werd ook het oude huisje afgebroken. Het perceel waar de voorste helft van het oude huisje gestaan had, werd verkocht aan Alida Louisa Swiggers, de weduwe van [[Johannes Koenders (1914-1954)]]. Zij ruilde het bouwterrein met een perceel met huis aan de [[Eikelstraat 14]], waar ze vervolgens zelf ging wonen.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 5, artikel 9771, dienstjaar 1962</ref> | ||
Aannemer [[Johannes Hendrikus Manders (1912-1994)]] kreeg door ruiling dit bouwterrein N 429 in handen. Hij liet het met twee aangrenzende percelen rond 1963 verenigen tot N 522.<ref>Hiermee werd ook het terrein waar het achterste deel van het oude huisje gestaan had, onderdeel van het plangebied.</ref> Daarna werd het perceel door aannemer Manders weer gesplitst in meerdere bouwkavels, te weten op de locatie van het oude huisje vier bouwkavels voor twee-onder-één-kapwoningen op Berkenstraat 43-45 en Berkenstraat 47-49, en oostelijk daarvan een groot resterend kavel waar later [[Berkenstraat 51-53]], [[Berkenstraat 55-Beukenstraat 62]], [[Beukenstraat 58-60]], [[Beukenstraat 54-56]] en [[Beukenstraat 50-52]] werden gebouwd. Dit hele complex bestond uit zogenaamde [[Bogaers-woning]]en, die er - alhoewel sommige sterk verbouwd zijn - nog altijd staan en te herkennen zijn aan de centraal geplaatste schoorsteen op de nok van het dak, de kenmerkende gevelindeling met twee smalle vensters op de bovenverdieping, de voordeuren - met omlijsting - in de zijgevels en de vertanding in het metselwerk in de zijgevels.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 5, artikel 7325</ref> | Aannemer [[Johannes Hendrikus Manders (1912-1994)|Sjeng Manders]] kreeg door ruiling dit bouwterrein N 429 in handen. Hij liet het met twee aangrenzende percelen rond 1963 verenigen tot N 522.<ref>Hiermee werd ook het terrein waar het achterste deel van het oude huisje gestaan had, onderdeel van het plangebied.</ref> Daarna werd het perceel door aannemer Manders weer gesplitst in meerdere bouwkavels, te weten op de locatie van het oude huisje vier bouwkavels voor twee-onder-één-kapwoningen op Berkenstraat 43-45 en Berkenstraat 47-49, en oostelijk daarvan een groot resterend kavel waar later [[Berkenstraat 51-53]], [[Berkenstraat 55-Beukenstraat 62]], [[Beukenstraat 58-60]], [[Beukenstraat 54-56]] en [[Beukenstraat 50-52]] werden gebouwd. Dit hele complex bestond uit zogenaamde [[Bogaers-woning]]en, die er - alhoewel sommige sterk verbouwd zijn - nog altijd staan en te herkennen zijn aan de centraal geplaatste schoorsteen op de nok van het dak, de kenmerkende gevelindeling met twee smalle vensters op de bovenverdieping, de voordeuren - met omlijsting - in de zijgevels en de vertanding in het metselwerk in de zijgevels.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 5, artikel 7325</ref> | ||
Berkenstraat 43 (N 560) werd gekocht door [[Johannes Matheus Nies (1891-1962)|de weduwe Schaap-Nies]], Berkenstraat 45 (N 561) door [[Martinus Carolus van den Berkmortel (1936-1979)]], Berkenstraat 47 (N 562) door [[Henricus Cornelis Eevers (1940)]] en Berkenstraat 49 (N 563) door [[Henricus Elisabeth Christianus Adrianus Frunt (1939)]]. | Berkenstraat 43 (N 560) werd gekocht door [[Johannes Matheus Nies (1891-1962)|de weduwe Schaap-Nies]], Berkenstraat 45 (N 561) door [[Martinus Carolus van den Berkmortel (1936-1979)]], Berkenstraat 47 (N 562) door [[Henricus Cornelis Eevers (1940)]] en Berkenstraat 49 (N 563) door [[Henricus Elisabeth Christianus Adrianus Frunt (1939)]]. | ||
Huidige versie van 14 sep 2024 om 21:25
Berkenstraat 43-45 en 47-49 zijn vier adressen in Deurne, die door verkaveling van het land bij een oud arbeidershuisje ontstaan zijn.
Het oude huisje[bewerken | brontekst bewerken]
In het kader van het Ontginningsplan Vlierdenseweg (1874) werd ook op deze plek een stuk grond door de gemeente Deurne in pacht uitgegeven. Hierop stond één van drie huisjes in de nabijheid van de Berkenstraat die in dat jaar uitgegeven werden, deze als het kadastraal perceel F 836. Het gemeentelijk plan moet rond 1874 zijn uitgevoerd, omdat in september van dat jaar de kadastrale hulpkaart getekend werd. [1]
De gemeente Deurne verkocht dit huisje rond 1899 aan Arnoldus Goorts (1861-1931).[2] Rond 1916 vergrootte hij het huis door nieuwbouw, waardoor het twee (mogelijk zelfs tijdelijk drie) woningen werden. Rond 1927 deed hij het blok met inmiddels nog maar één woning van de hand.[3] Het huisje met meerdere woningen had rond 1914 de adressen Vlierdenschendijk B.381 (Arn. Goorts) / Vlierdenschendijk B.381a (H. Goorts-Knapen) / Vlierdenschendijk B.381b (J. Engelen).
Koper was zijn zoon Henricus Goorts (1890-1957), die het rond 1934 liet verbouwen. In hetzelfde jaar werd het met meerdere percelen in één verenigd, tot F 1647. Door ruiling veranderde het perceel rond 1949 van eigenaar.[4] Die nieuwe eigenaar was Henricus met zijn kinderen, en later de gemeente Deurne als recht van opstalhouder tot 9 maart 1966. Het perceel kreeg nu de aanduiding F 1809 (huis en bouwland), Beukenstraat 48. Door nieuwbouw rond 1956 en samenvoeging met gemeentegrond werd de omschrijving 2 huizen, hok, bouwland. Als adressen droegen deze panden de aanduidingen Beukenstraat 48-48a, het oude was vanwege de nieuwbouw omgenummerd naar 48a, en het nieuwe kreeg nu het huisnummer 48. De kinderen Goorts lieten daarop rond 1957 de bezittingen hermeten en verkochten het oude huisje aan de gemeente Deurne, terwijl ze het nieuwe op Beukenstraat 48 behielden.[5]
De gemeente Deurne was daarmee eigenaar geworden van het toenmalige adres Beukenstraat 48a (huis, bouwland, tuin, erf), kadastraal nu bekend als N 51. Rond 1961 werd een deel van het terrein verkocht voor de bouw van een nieuw huis aan de Berkenstraat. De gemeente behield de rest van het terrein met het oude huisje, dat voortaan als N 401 bekend stond. In hetzelfde jaar werd er grond geruild, waardoor twee stukken aan particulieren overgingen.[6]
Bij die verkoop werd ook het oude huisje afgebroken. Het perceel waar de voorste helft van het oude huisje gestaan had, werd verkocht aan Alida Louisa Swiggers, de weduwe van Johannes Koenders (1914-1954). Zij ruilde het bouwterrein met een perceel met huis aan de Eikelstraat 14, waar ze vervolgens zelf ging wonen.[7]
Aannemer Sjeng Manders kreeg door ruiling dit bouwterrein N 429 in handen. Hij liet het met twee aangrenzende percelen rond 1963 verenigen tot N 522.[8] Daarna werd het perceel door aannemer Manders weer gesplitst in meerdere bouwkavels, te weten op de locatie van het oude huisje vier bouwkavels voor twee-onder-één-kapwoningen op Berkenstraat 43-45 en Berkenstraat 47-49, en oostelijk daarvan een groot resterend kavel waar later Berkenstraat 51-53, Berkenstraat 55-Beukenstraat 62, Beukenstraat 58-60, Beukenstraat 54-56 en Beukenstraat 50-52 werden gebouwd. Dit hele complex bestond uit zogenaamde Bogaers-woningen, die er - alhoewel sommige sterk verbouwd zijn - nog altijd staan en te herkennen zijn aan de centraal geplaatste schoorsteen op de nok van het dak, de kenmerkende gevelindeling met twee smalle vensters op de bovenverdieping, de voordeuren - met omlijsting - in de zijgevels en de vertanding in het metselwerk in de zijgevels.[9]
Berkenstraat 43 (N 560) werd gekocht door de weduwe Schaap-Nies, Berkenstraat 45 (N 561) door Martinus Carolus van den Berkmortel (1936-1979), Berkenstraat 47 (N 562) door Henricus Cornelis Eevers (1940) en Berkenstraat 49 (N 563) door Henricus Elisabeth Christianus Adrianus Frunt (1939).
Bronnen, noten en/of referenties
|