Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Franciscus Johannes Hermans (1921-1996): verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (39 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 9: | Regel 9: | ||
| overl.plaats = Aarle-Rixtel | | overl.plaats = Aarle-Rixtel | ||
| overl.datum = 1 oktober 1996 | | overl.datum = 1 oktober 1996 | ||
| partner(s) = Truus van Hoof | | partner(s) = Truus van Hoof (1927-2011) | ||
| beroep(en) = timmerman, muzikant | | beroep(en) = timmerman, muzikant | ||
| bidprentje = | | bidprentje = | ||
}} | }} | ||
[[ | {{link stamboom|stamboom=''[[Hermans]]''}} | ||
'''Franciscus (Frans) | '''Franciscus Johannes (Frans) Hermans (1921-1996)''' werd in [[Deurne]] vooral bekend als de "muzikale clown" en animator die diverse instrumenten bespeelde in de orkesten de Migra's en Boemerang. | ||
Frans was een zoon van spoorwegarbeider [[Francis Hermans (1886-1963)]] en Maria Petronella Gruijters (1889-1947). | Frans was een zoon van spoorwegarbeider [[Francis Hermans (1886-1963)]] en Maria Petronella (Miet) Gruijters (1889-1947). | ||
Als muzikale duizendpoot ging Frans z'n voorkeur uit naar het instrument dat hij typeerde als ''het fluitje van een dubbeltje'' dat hij als tienjarig kind kreeg van zijn vader. Met dit fluitje had hij speciale acts, evenals met zijn geliefde klarinet waarmee hij in zijn glorietijd bij jong en oud bekend stond als de rattenvanger van Hamelen.<br> | Als muzikale duizendpoot ging Frans z'n voorkeur uit naar het instrument dat hij typeerde als ''het fluitje van een dubbeltje''<ref> Het gaat hier om een blikken fluitje met zes gaatjes, genaamd ''tin-whistle'', dat sinds 1843 tot op heden in Engeland ook wel wordt geproduceerd onder de naam ''pennywhistle'' vanwege de lage prijs.</ref> dat hij als tienjarig kind kreeg van zijn vader. Met dit fluitje, dat destijds te koop was op kermissen, had hij speciale acts, evenals met zijn geliefde klarinet waarmee hij in zijn glorietijd bij jong en oud bekend stond als de rattenvanger van Hamelen. Als kind was hij ook helemaal weg van kanaries die hij hield en kweekte in een zelf getimmerde kooi op de rommelkamer van zijn ouders.<br> | ||
Zijn eerste noten leerde hij spelen in 1935 op zijn klarinet bij de | Zijn eerste noten leerde hij spelen in 1935 op zijn klarinet bij de [[Koninklijke Harmonie Deurne|Deurnese harmonie]] onder leiding van dirigent [[Adrianus Theodorus Köhnen (1894-1944)|Janus Köhnen]]. Kunstenaar [[Willi Martinali]] gaf hem enkele maanden vioolles maar dat vond Frans te moeilijk. | ||
Rond 1945 ontstond zijn eerste orkestje met broer Albert, zus Dina en Toon Klaassen als accordeonist waarmee hij speelde op de eerste kermis in Asten bij café Van Lieshout. Zijn trotse vader kwam dan uitgedost met zondagse hoed onder het genot van een pilsje luisteren. Frans was van huis uit timmerman en werkte bij de bekende gitarenfabriek Musica van Uilke Egmond in Eindhoven.<br> | Rond 1945 ontstond zijn eerste orkestje met broer Albert, zus Dina en Toon Klaassen als accordeonist waarmee hij speelde op de eerste kermis in Asten bij café Van Lieshout. Zijn trotse vader kwam dan uitgedost met zondagse hoed onder het genot van een pilsje luisteren. Frans was van huis uit timmerman en werkte bij de bekende gitarenfabriek Musica van Uilke Egmond in Eindhoven net als zijn broer Albert die werkzaam was als houtbewerker bij deurenfabrikant Picus in Eindhoven.<br> | ||
Als muzikant was hij nogal zuinig op z'n vingers en stopte daarom als timmerman waarna hij de kans kreeg om voor het eerst als beroepsmuzikant te gaan toeren door Duitsland, Frankrijk en Zwitserland om zo weer via de [[Peel]] terug te keren naar Deurne. Het was een roerige periode van nachtleven en schrale kost.<br> | Als muzikant was hij nogal zuinig op z'n vingers en stopte daarom als timmerman waarna hij de kans kreeg om voor het eerst als beroepsmuzikant te gaan toeren door Duitsland, Frankrijk en Zwitserland om zo weer via de [[Peel]] terug te keren naar Deurne. Het was een roerige periode van nachtleven en schrale kost.<br> | ||
Hij speelde in 1952 bij zijn tweede orkest genaamd Denteners Vrolijke Band en had hij een prachtige tijd bij het orkest Tony Bass. Zijn interesse ging ook uit naar Amerikaans georiënteerde muziek zoals jazz en vooral dixieland. | Hij speelde in 1952 bij zijn tweede orkest genaamd Denteners Vrolijke Band van Pierre Dentener (d'n Dent) uit Weert en had hij een prachtige tijd bij het orkest Tony Bass. Zijn interesse ging ook uit naar Amerikaans georiënteerde muziek zoals jazz en vooral dixieland. Ook maakte hij als klarinettist deel uit van het eerste opgerichte circusorkestje van [[Circus 't Hoefke]]. | ||
Hij bespeelde zo'n 20 instrumenten waaronder de schuiftrombone, blaasbas, saxofoon, percussie en zang en was jarenlang onderdeel van de vierpersoonsformatie (kwartet) de Migra’s (een combinatie van '''Mi'''ll en '''Gra'''ve ) en van het succesvolle dansorkest Boemerang. Hij kreeg vooral bekendheid door het succesnummer ''Tiroler Holzhacker Bub’n'' dat in Brussel werd opgenomen met het orkest Boemerang en waar hij, samen met Henk van der Heijden, het jodelwerk voor zijn rekening nam. | Hij bespeelde zo'n 20 instrumenten waaronder de schuiftrombone, blaasbas, saxofoon, percussie en zang en was jarenlang onderdeel van de vierpersoonsformatie (kwartet) de Migra’s (een combinatie van '''Mi'''ll en '''Gra'''ve ) en van het succesvolle dansorkest Boemerang.<ref>Boemerang ging nooit op weg zonder drie koffers vol met hoeden. Bij elk onderdeel van hun optreden kwam er een andere hoed of pet te voorschijn. Volgens een uitspraak van orkestlid Stanny Goossens zou zonder deze mascottes het hele optreden in het water vallen. Het lijkt net alsof we met de pet op veel beter kunnen spelen; aldus Stanny.</ref> Hij kreeg vooral bekendheid door het succesnummer ''Tiroler Holzhacker Bub’n'' dat in Brussel werd opgenomen met het orkest Boemerang en waar hij, samen met Henk van der Heijden, het jodelwerk voor zijn rekening nam. | ||
Tijdens een kermis in Velden (L), bij dancing de Blokhut, werd Frans ziek. Hij was niet meer de jongste en het werd hem allemaal teveel en hij besloot te stoppen. Hij werd onderdeel van het | Tijdens een kermis in Velden (L), bij dancing de Blokhut, werd Frans ziek. Hij was niet meer de jongste en het werd hem allemaal teveel en hij besloot te stoppen. Hij werd onderdeel van het Limburgse gelegenheidsorkestje ''Toedem''<ref>De naam "Toedem" was volgens de drummer van het orkest, Jeu Verkoelen, een begrip uit de jaren dertig en betekende "stiekem dansen". Men mocht in die tijd van de kerk nagenoeg geen dansmuziek maken. Er werd dan een soort codenaam gebruikt als er toch ergens gedanst werd. Dan stond er bijvoorbeeld op een bord langs een boerderij "vanavond Toedem" en wist men dat je daar kon dansen.</ref> en trad nog regelmatig als vijfde man (als gastartiest) op met Boemerang. | ||
Frans speelde ook bij Theo Diepenbrock en zijn Troubadours en woonde in de [[Franckstraat]] in de wijk [[Houtenhoek (wijk)|Houtenhoek]]. Daar gaf hij aan velen les op de saxofoon, gitaar en accordeon. | Frans speelde ook bij Theo Diepenbrock en zijn Troubadours, die o.a. bekendheid kregen met nummers zoals ''dans met mij de laatste tango'' en de hit ''als 'n lading dynamiet'' uit 1971 waarmee ze een televisieoptreden behaalden.<br>Hij woonde in de [[Franckstraat]] in de wijk [[Houtenhoek (wijk)|Houtenhoek]]. Daar gaf hij aan velen les op de saxofoon, gitaar en accordeon. | ||
Op 6 september 1992 was Frans Hermans te gast bij [[Hendricus Wilhelmus Maria van de Kerkhof (1931-2006)|Henk van de Kerkhof]] in het radioprogramma ''[[in gesprek met]]'' van de [[Stichting Lokale Omroep Deurne|Omroep Deurne (SLOD)]], dat werd uitgezonden vanuit de [[Frans Hoebenshal]]. Hierin vertelde hij uitgebreid over zijn muzikale leven afgewisseld met eigen muziek, zoals het bespelen van de Tin Whistle (het fluitje van een dubbeltje) met een nummer van Circus Renz<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=euELqSFD1ww Frans bespeelt in 1992 de 'Tin Whistle' met een nummer van Circus Renz.]</ref>. Ook werd het nummer ''Blonde Layla'' gedraaid van het orkest [[The Silvano's]], gezongen en gespeeld door zijn broer [[Albertus Margaretha Hermans (1931-1965)|Albert Hermans]].<br>Frans sloot het interview af met zijn slogan: "''muziek doet beven, leven en vergeven''". | |||
Ook werd ''Blonde Layla'' gedraaid, | |||
===Meer foto's=== | |||
{{Gallery | |||
== | |02.045.jpg|Het orkest Boemerang met links Frans Hermans. | ||
|Orkest Tony Bass.jpg|Het orkest Tony Bass. | |||
|Theo Diepenbrock en zijn Troubadours 1.jpg|Het orkest Theo Diepenbrock en zijn Troubadours. | |||
|Orkest Toedem.jpg|Het orkest Toedem. | |||
|Orkest De Migra's.jpg|Het orkest De Migra's. | |||
}} | |||
{{appendix}} | |||
{{DEFAULTSORT:Hermans,Franciscus}} | {{DEFAULTSORT:Hermans,Franciscus}} | ||
[[categorie:Hermans|Franciscus]] | [[categorie:Hermans|Franciscus]] | ||
[[categorie:muzikant]] | [[categorie:muzikant]] | ||
[[categorie:timmerman]] | [[categorie:timmerman]] | ||
Huidige versie van 9 apr 2024 om 16:34
| Franciscus Johannes Hermans | ||
| ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Franciscus Johannes Hermans | |
| Roepnaam | Frans | |
| Geboorteplaats | Deurne | |
| Geboortedatum | 29 september 1921 | |
| Overl.plaats | Aarle-Rixtel | |
| Overl.datum | 1 oktober 1996 | |
| Partner(s) | Truus van Hoof (1927-2011) | |
| Beroep(en) | timmerman, muzikant | |
Franciscus Johannes (Frans) Hermans (1921-1996) werd in Deurne vooral bekend als de "muzikale clown" en animator die diverse instrumenten bespeelde in de orkesten de Migra's en Boemerang.
Frans was een zoon van spoorwegarbeider Francis Hermans (1886-1963) en Maria Petronella (Miet) Gruijters (1889-1947).
Als muzikale duizendpoot ging Frans z'n voorkeur uit naar het instrument dat hij typeerde als het fluitje van een dubbeltje[1] dat hij als tienjarig kind kreeg van zijn vader. Met dit fluitje, dat destijds te koop was op kermissen, had hij speciale acts, evenals met zijn geliefde klarinet waarmee hij in zijn glorietijd bij jong en oud bekend stond als de rattenvanger van Hamelen. Als kind was hij ook helemaal weg van kanaries die hij hield en kweekte in een zelf getimmerde kooi op de rommelkamer van zijn ouders.
Zijn eerste noten leerde hij spelen in 1935 op zijn klarinet bij de Deurnese harmonie onder leiding van dirigent Janus Köhnen. Kunstenaar Willi Martinali gaf hem enkele maanden vioolles maar dat vond Frans te moeilijk.
Rond 1945 ontstond zijn eerste orkestje met broer Albert, zus Dina en Toon Klaassen als accordeonist waarmee hij speelde op de eerste kermis in Asten bij café Van Lieshout. Zijn trotse vader kwam dan uitgedost met zondagse hoed onder het genot van een pilsje luisteren. Frans was van huis uit timmerman en werkte bij de bekende gitarenfabriek Musica van Uilke Egmond in Eindhoven net als zijn broer Albert die werkzaam was als houtbewerker bij deurenfabrikant Picus in Eindhoven.
Als muzikant was hij nogal zuinig op z'n vingers en stopte daarom als timmerman waarna hij de kans kreeg om voor het eerst als beroepsmuzikant te gaan toeren door Duitsland, Frankrijk en Zwitserland om zo weer via de Peel terug te keren naar Deurne. Het was een roerige periode van nachtleven en schrale kost.
Hij speelde in 1952 bij zijn tweede orkest genaamd Denteners Vrolijke Band van Pierre Dentener (d'n Dent) uit Weert en had hij een prachtige tijd bij het orkest Tony Bass. Zijn interesse ging ook uit naar Amerikaans georiënteerde muziek zoals jazz en vooral dixieland. Ook maakte hij als klarinettist deel uit van het eerste opgerichte circusorkestje van Circus 't Hoefke.
Hij bespeelde zo'n 20 instrumenten waaronder de schuiftrombone, blaasbas, saxofoon, percussie en zang en was jarenlang onderdeel van de vierpersoonsformatie (kwartet) de Migra’s (een combinatie van Mill en Grave ) en van het succesvolle dansorkest Boemerang.[2] Hij kreeg vooral bekendheid door het succesnummer Tiroler Holzhacker Bub’n dat in Brussel werd opgenomen met het orkest Boemerang en waar hij, samen met Henk van der Heijden, het jodelwerk voor zijn rekening nam.
Tijdens een kermis in Velden (L), bij dancing de Blokhut, werd Frans ziek. Hij was niet meer de jongste en het werd hem allemaal teveel en hij besloot te stoppen. Hij werd onderdeel van het Limburgse gelegenheidsorkestje Toedem[3] en trad nog regelmatig als vijfde man (als gastartiest) op met Boemerang.
Frans speelde ook bij Theo Diepenbrock en zijn Troubadours, die o.a. bekendheid kregen met nummers zoals dans met mij de laatste tango en de hit als 'n lading dynamiet uit 1971 waarmee ze een televisieoptreden behaalden.
Hij woonde in de Franckstraat in de wijk Houtenhoek. Daar gaf hij aan velen les op de saxofoon, gitaar en accordeon.
Op 6 september 1992 was Frans Hermans te gast bij Henk van de Kerkhof in het radioprogramma in gesprek met van de Omroep Deurne (SLOD), dat werd uitgezonden vanuit de Frans Hoebenshal. Hierin vertelde hij uitgebreid over zijn muzikale leven afgewisseld met eigen muziek, zoals het bespelen van de Tin Whistle (het fluitje van een dubbeltje) met een nummer van Circus Renz[4]. Ook werd het nummer Blonde Layla gedraaid van het orkest The Silvano's, gezongen en gespeeld door zijn broer Albert Hermans.
Frans sloot het interview af met zijn slogan: "muziek doet beven, leven en vergeven".
Meer foto's[bewerken | brontekst bewerken]
|
Bronnen, noten en/of referenties
|