Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Zeilbergsestraat 128-138
Zeilbergsestraat 128-138 zijn zes adressen in drie dubbele woonhuizen met identieke architectuur in Deurne.
Voorgeschiedenis en bouw[bewerken | brontekst bewerken]
Langs de vroegere, nog bochtige Zeilbergsestraat lagen al sinds de late middeleeuwen strookvormige kavels, in gebruik als bouwland. Op de plek waar later de huizen met bovengenoemde adressen werden gebouwd liep de Zeilbergsestraat tot 1900 via het begin van de huidige Nieuwe Wittedijk en de huidige zijstraat van de Zeilbergsestraat met dezelfde naam. Rond 1900 werd de Zeilbergsestraat via het huidige rechte tracé aangelegd en kwamen er korte strookjes bouwland tussen het oude en nieuwe tracé te liggen. De oostelijke delen van de vroegere strookkavels D 83 en D 84 werden samengevoegd tot het nieuwe perceel D 1801.
Rond 1925/1926 werd dit perceel bouwland gekocht door Antoon Beijers. Rond 1931 en rond 1932 liet hij hierop de eerste twee huizenblokjes bouwen. Dat waren de latere adressen Zeilbergsestraat 128-130 en Zeilbergsestraat 132-134. Door een wijziging van de perceelsgrens veranderde de kadastrale aanduiding naar D 2095, en vervolgens D 2120. Er was rond 1933 inmiddels een derde blokje van twee woningen bijgebouwd, Zeilbergsestraat 136-138.[1]
De 6 woningen werden rond 1948 in de Ruilverkaveling "Deurne" ingebracht. Beijers kreeg ze met als kadastrale aanduiding L 136 weer terug. Rond 1949 liet hij het perceel splitsen, en deed twee van de drie huizenblokjes van de hand. Het blokje dat hij behield, het middelste van de drie, kreeg de kadastrale aanduiding L 771. Rond 1953 liet hij ook dat splitsen en deed beide woningen afzonderlijk van de hand.[2]
Zeilbergsestraat 128-130[bewerken | brontekst bewerken]
De woningen hadden de oude adressen Z.9, later Zeilbergsestraat 128, en Z.8, later Zeilbergsestraat 130.
Dit huizenblokje werd bij de verkoop door Beijers rond 1949 verkocht aan Godefridus Honings (1802-1980). Die ging toen zelf op Zeilbergsestraat 130 wonen. Het perceel kreeg na de splitsing de kadastrale aanduiding L 772. Rond 1952 liet ook hij zijn perceel splitsen, zodat hij zelf alleen de linker helft, waar hij woonde, behield. Dat kreeg nu de aanduiding L 834. Fried Honings verkocht zijn huis rond 1973.[3] De koper was zijn zoon G.J. Honings, die er ook ging wonen. Hij behield het huis tot ná 1989.[4]
De rechter helft, Zeilbergsestraat 128, werd rond 1952 gekocht door zijn zwager Leonardus Josephus Vriens (1907-1992). Het huis werd daarna kadastraal bekend als L 835. Vriens woonde er ook. Hij verkocht zijn huis rond 1959.[5] Koper was Hanneke van Dijnen-Aarts, de weduwe van Petrus Cornelis van Dijnen (1909-1956) die niet langer op Clarinetweg 26 kon blijven wonen. Ze woonde er tot rond 1978, toen ze Zeilbergsestraat 128 in de verkoop deed.[6] Het huis werd gekocht door haar zoon P.L.M. van Dijnen, die er tot na 1989 bleef wonen.[7]
Zeilbergsestraat 132-134[bewerken | brontekst bewerken]
De woningen hadden de oude adressen Z.7, later Zeilbergsestraat 132, en Z.6, later Zeilbergsestraat 134.
Bernardus Johannes van Goch (1897-1959), de schoonzoon van Beijers, verwierf Zeilbergsestraat 132, de rechter helft, van zijn schoonvader. Het huiskavel kreeg na de splitsing de aanduiding L 833. Hij woonde er niet zelf, maar verhuurde het huis aan Marinus Cornelis Eevers (1931-1982). Rond 1955 verkocht Van Goch de woning alweer.[8] Voor korte tijd werd Carel Paulus van de Westerlo (1930-2014), de schoonzoon van Van Goch, de nieuwe eigenaar, maar rond 1957 verkocht hij de woning.[9] Koper was de verzekeringsagent Antoon Verberne (1929) uit Vlierden. Hij liet het huis rond 1969 veilen.[10] Marinus Timmers (1935) kocht het huis van hem. Hij was vermoedelijk de eerste eigenaar die ook zelf het huis bewoonde. Rond 1980 verkocht hij het huis.[11] De laatst bekende eigenaar is G.M.H. Hanssen, die het tot na 1989 bezat. Of hij er ook woonde, is niet bekend.[12]
De linker helft, Zeilbergsestraat 134, ging bij de verkoop door Beijers naar Willem Godfried Alphons Smits (1925), een isoleerder die op Keltenstraat 2 woonde. Hij deed het perceel met het huis, dat de kadastrale aanduiding L 832 kreeg, rond 1955 in de verkoop.[13] Koper was de bewoner-huurder Hendricus Antonius Knapen (1908-1975). Zijn weduwe verkocht het huis rond 1978.[14] Het huis werd gekocht door haar zoon J.L.H. Knapen, wiens moeder er mocht blijven wonen. Deze situatie bestond in 1989 nog altijd.[15]
Zeilbergsestraat 136-138[bewerken | brontekst bewerken]
De woningen hadden de oude adressen Z.5b, later Zeilbergsestraat 136, en Z.5a, later Zeilbergsestraat 138. Omdat dit blokje, als laatste van de drie, werd gebouwd ná de invoering van het nieuwe adresseringssysteem, kregen de woningen een cijfer met volgletter.
Het gehele dubbele blok Zeilbergsestraat 136-138 werd rond 1949 gekocht door Albertus Hendricus Bronstein (1903-1991), die zelf de linker helft van het blokje bewoonde. Uit het gedeelte van de oude kavel L 136 werd het nieuwe kavel L 770. Rond 1952 liet hij het perceel splitsen en verkocht de rechter helft van het woningenblokje. De linker helft, Zeilbergsestraat 138, werd L 815 en daarna L 830. Rond 1970 deed Bronstein zijn huis, de linker helft, van de hand.[16] De koper was P.H.J. Frerichs, die er zelf ging wonen.[17]
De rechter helft, Zeilbergsestraat 136, werd van Bronstein rond 1952 gekocht door Martinus Wilhelmus Martens (1915-1986), die er zelf ging wonen. Na uitmeting kreeg dit perceel het kadastraal nummer L 831. Door een gedeeltelijke verkoop veranderde de aanduiding uiteindelijk naar L 1552. Rond 1974 verkocht Martens zijn huis.[18] Kopers waren zijn drie kinderen, met het recht van bewoning voor hun ouders. Rond 1986 verkochten de kinderen het pand verder.[19] De nieuwe eigenaren waren de echtelieden Frerichs-Bennenbroek, die ook de andere helft van het dubbele woonhuis al bezaten en dáár, op 138, woonden.[20]
Bronnen, noten en/of referenties
|