Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis Vanaf 1 januari 2025 wordt dat Iedere eerste maandagochtend en derde woensdagochtend van de maand. |
Winterhulp Nederland
Foto: collectie Miet Munsters-Lammers
Foto: collectie Leo Donkers
Winterhulp was de gemeenzame benaming van de Stichting Winterhulp Nederland (WHN), de nationaalsocialistische organisatie die tijdens de Tweede Wereldoorlog alle maatschappelijke hulpverlening zoals voorheen verleend door de overheid, particuliere en kerkelijke organisaties in Nederland moest overnemen.
Inleiding[bewerken | brontekst bewerken]
Winterhulp werd op 22 oktober 1940 door rijkscommissaris Seyss-Inquart opgericht. De hulpverlening was volgens het spraakgebruik op de winter gericht. Onder het nationaalsocialisme kon er volgens de leer geen armoede bestaan, alleen in tijden van winterkou zou extra liefdadigheid in de vorm van voedsel, kleding en dergelijke nodig zijn. Volgens artikel 2 van het oprichtingsdecreet was de doelstelling: 'Het is de taak der Stichting om de in het bezette Nederlandsche gebied levende behoeftige Nederlandsche staatsburgers zonder aanzien des persoons hulp en ondersteuning te verschaffen. De Winterhulp kreeg de vorm van een stichting onder leiding van een directeur-generaal die alleen aan de rijkscommissaris verantwoording schuldig was.
Organisatie gemeente Deurne[bewerken | brontekst bewerken]
In Deurne werd burgemeester Lambooij, evenals alle andere Nederlandse burgemeesters automatisch benoemd tot plaatselijke directeur. In het gemeentehuis van de gemeente Deurne werd een “afdeling WHN” opgericht waar Deurnenaren die meenden aanspraak op “Winterhulp” te kunnen maken zich onder vertoning van trouwboekje en loonstaten konden melden. De WHN toetste na aanvraag eerst of mensen in aanmerking kwamen voor hulp. Als uitkering gaf Winterhulp Nederland waardebonnen uit waarmee de ontvanger levensmiddelen, kleding, schoenen en brandstof kon kopen. Alle winkels waren verplicht de waardebonnen te accepteren. Het was verboden om de bonnen tegen contant geld te wisselen.
Ter ondersteuning van haar activiteiten werden er regelmatig loterijen en straat- , speldjes- en lijstcollecties gehouden. Bedrijven en instellingen doneerden regelmatig “giften”. Het Gemeentelijk Veenbedrijf en De Wit’s Deken Indusrie waren enkele van de regelmatige terugkerende gulle gevers. De aan hulpbehoevende burgers uitgekeerde bedragen en de opbrengsten van de collecties en giften werden steeds gepubliceerd.
Winterhulp Nederland coördineerde ook de opname van Nederlandse kinderen die gedurende een periode van zes weken bij Deurnese pleeggezinnen werden geplaatst.
De medewerkers, wijk- en blokhoofden, collecteurs en collectrices, van Winderhulp Nederland in Deurne werden regelmatig onthaald op een ontspanningsbijeenkomst in Bio Vink waar dan een gevarieerd programma met een spannende hoofdfilm werd voorgezet maar waar ze ook door directeur Lambooij werden toegesproken.