Tramstraat 17-39
Tramstraat 17-39 zijn adressen in Deurne. Ze horen momenteel bij één complex van meerdere appartementengebouwen, waaraan ook de adressen Wilhelminahof 13-46 gekoppeld zijn.
Ligging[bewerken | brontekst bewerken]
In 1832 stond al op dit terrein een huis met daarvóór gelegen schuur, kadastraal bekend als F 98, en eigendom van Hendrikus van den Heuvel. De Tramstraat was op dat moment nog geen parallelweg langs het spoor, want dat werd pas enkele decennia later aangelegd. Over het tracé van de huidige Tramstraat liep wel al een weg tussen Derpsestraat en dit erf, waarna deze de huidige spoorweg overstak en de Fabriekstraat richting de Vlierdenseweg volgde. Aan deze weg was dit huis in 1832 het enige pand. Dit pand kreeg later het adres Tramstraat 43.
Een tweede huis op dit terrein werd verder richting de Derpsestraat gebouwd. Het kreeg later het adres Tramstraat 53.
Ontwikkeling[bewerken | brontekst bewerken]
De oude boerderij, later textielatelier[bewerken | brontekst bewerken]
Het huis werd waarschijnlijk rond 1780 gebouwd. In 1781 was Francis Hermen Cuijpers de eigenaar en bewoner. Zijn weduwe bezat en bewoonde het in 1786. In 1791 was het overgegaan naar Antonij Dirks, mogelijk een schoonzoon. Die woonde er namelijk met de weduwe Cuijpers. In 1798 zal zij ook overleden zijn, want toen woonde Dirks er alleen. Daarna ging het over op de familie De Veth. De erfgenamen van Petrus de Veth (1713-1782) verdeelden in 1799 de boedel, waaronder een huis, hof en aangelag van ongeveer 1 lopen 25 roeden. Willem de Veth kreeg het huis, en ging er zelf wonen. Hij verkocht het huis in 1821 aan Hendricus Leenders en bovengenoemde Hendrik van den Heuvel. Het huis was in 1832 van klasse 9, een zeer matige kwaliteit.[1]
Hendrik bezat hier in de Beender dus enig land en een huis. Rond 1865 werd zijn boedel verdeeld.[2] Erfgenaam was Hendricus Lammers (1818-1887). Het pand had in de late 19e eeuw het huisadres B.30. Rond 1903 werd zijn boedel verdeeld, en daar vielen onder meer het huis F 98 en de moestuin F 97 onder.[3] Erfgenaam was Henricus Lammers (1852-1925), zoon van de oude Hendrik. Hij liet de oude boerderij rond 1904 herbouwen en daarna de kadastrale grens met de moestuin veranderen. Kadastraal was het huis daarna bekend als F 1237. Rond 1923 werden huis en land verenigd tot het kadastraal perceel F 1509, dat een groot deel van de huidige Wilhelminahof besloeg. In 1930 wijzigde het huisadres van A.58 naar Tramstraat A.89, en de weduwe Lammers woonde er. Na de dood van de weduwe Lammers werd de boerderij rond 1944 geveild.[4]
Koper was de textielarbeider Leonardus van Loon (1909-2002). Hij verkocht rond 1952 wat land, maar behield het huis. Dat werd daarna kadastraal bekend als F 1843. In 1955 werd het huisadres gewijzigd in Tramstraat 43. Bij de kadastrale hermeting rond 1958 werd het perceel bekend als N 225. Rond 1961 deed hij zijn bezit van de hand.[5] De nieuwe eigenaar werd de Koninklijke Kousen- en Sokkenfabrieken M. Jansen de Wit N.V. uit Schijndel. Rond 1961 werd er gesloopt en nieuw gebouwd. De boerderij werd door een atelier verder naar achter op het perceel vervangen, maar behield het adres Tramstraat 43. Rond 1963 volgde een aanbouw, en rond 1967 verkoop van enige grond. Daardoor veranderde de aanduiding naar N 706. Daarop stond inmiddels naast een atelier ook een werkplaats. Rond 1968 verkocht Jansen de Wit het terrein aan de gemeente Deurne.[6]
De gemeente Deurne verkocht vervolgens een groot deel van het terrein inclusief het atelier aan de Walker Industrie- en Handelmaatschappij, die hier het perceel N 827 bezat. Rond 1970 verkocht Walker het terrein.[7] De koper was Snackfabriek Beckers, die het gebouw in gebruik nam.[8] Het oude atelier van Jansen de Wit bleef nog tot de sloop in de jaren 1990 staan. Na de sloop van de fabrieksgebouwen verrezen hier in 2002 nieuwe appartementencomplexen aan de Wilhelminahof.
Het woonhuis ernaast[bewerken | brontekst bewerken]
Verder naar het oosten werd rond 1908 een nieuw woonhuis gebouwd op het perceel bouwland, kadastraal bekend als F 687, in opdracht van Adrianus van de Burgt (1870-1937). In 1930 wijzigde het huisadres van A.60 naar Tramstraat A.90. Hij woonde er zelf. Na zijn dood werd het huis rond 1937 geveild.[9] Arnoldus van Beek (1906-1980) kocht het huis, maar verkocht het twee jaar later alsnog.[10]
Het pand werd gekocht door Pieter Jan van den Munckhof (1906-2004). Hij liet er rond 1948 een bergplaats bijbouwen. Rond 1951 liet hij het oude huis slopen en een nieuw bouwen, en rond 1951 werd er verbouwd. Rond 1954 werd er andermaal gesloopt. Inmiddels was er een magazijn gebouwd. Van den Munckhof had er een reparatie-inrichting; hij was smid van beroep. Rond 1958 werd het perceel hermeten, waarna het bekend werd als N 226. Inmiddels was aan het pand het huisadres Tramstraat 53 toegekend. Rond 1961 werd het pand gedeeltelijk vernieuwd, en rond 1968 werd het perceel gesplitst. Kadastraal was het perceel daarna bekend als N 735, en het achterste deel van het perceel als N 734. Van den Munckhof verkocht het perceel met het huis rond 1978 in twee delen.[11]
Het huis werd kadastraal bekend als N 1270 en eigendom van de kinderen, met het recht voor de ouders om te blijven wonen. Rond 1981 verkochten zij het huis alsnog.[12] Daarbij werd één kind uitgekocht, een zoon behield het pand tot na 1989.[13]
De rest van het erf met de aanbouw aan het huis werd eigendom van beide kinderen, maar dan zonder een recht voor hun ouders. Dit deel werd kadastraal bekend als N 1271. Het ging om de schuur en werkplaats met de tuin. Rond 1981 werd het perceel verdeeld. Gezamenlijk hielden ze een kleiner deel van de tuin met schuur en werkplaats, terwijl een deel van de tuin van de hand werd gedaan.[14] Eén van de zonen kreeg het resterende deel van de tuin, N 1596.[15]
Ook dit pand verdween met de sloop van alle gebouwen, voorafgaand aan de bouw van de appartementencomplexen in 2002. Ook het ernaast gelegen kantoor, ter plaatse van het huidige appartementengebouw Derpsestraat 60-78, verdween toen.
Bronnen, noten en/of referenties
|