Schaalberg

Schaalberg was rond 1810 de naam van een berg die volgens d'Aumerie, de toenmalige eigenaar van de Hazeldonk, een grenspunt vormde tussen de goederen van de Hazeldonk en de gemeente van (Deurne en) Liessel.

Er ontstond rond 1810 een geschil tussen het gemeentebestuur van Deurne en Liessel en de voormalige heer van Vlierden over de juiste ligging van genoemde grens. Om aan dat conflict een einde te maken ging de burgemeester van Deurne en Liessel met de complete gemeenteraad, in gezelschap van de ter plaatse goed bekende Liesselnaren Lambert van Rijt, 60 jaar, Francis van Griensven 36 jaar, Lambert Hikspoors, 53 jaar, Eimericus van Loon, 70 jaar, en de 65-jarige Cornelis Hikspoors, naar het omstreden gebied en zij ontmoetten daar F.J.M. d'Aumerie. Deze overhandigde hen een aantal documenten waarop weliswaar niet de exacte grenzen werden vermeld, maar waarin wel gesproken werd over de door hem gekochte landgoederen zoals zijn voorgangers die altijd in bezit en gebruik hadden gehad. Vervolgens beklom hij een berg die hij de Schaalberg noemde en waarvan hij veronderstelde dat die de echte grens vormde. Alle raadsleden en getuigen, met uitzondering van Francis van Griensven die pas zes jaar in Liessel woonde, waren van mening dat deze berg niet de grens vormde. Wel wist Van Griensven met zekerheid te melden dat de berg waarop ze stonden niet de Schaalberg heette maar de Galgenberg.
Lambert van Rijt had 43 jaar daarvoor samen met de inmiddels overleden Jan van Stratum op deze Galgenberg nog beenderen opgegraven. Die zouden dan afkomstig moeten zijn van misdadigers die vroeger op deze berg onder de galg begraven werden. Van Loon was 40 jaar eerder op deze berg bekeurd door de Vlierdense veldwachter omdat hij er op Vlierdens grondgebied hei geplagd zou hebben, maar hij werd enkele dagen later vrijgesproken en zijn in beslag genomen paard en kar werden hem teruggeven nadat de regenten en officieren van Vlierden en Liessel ter plaatse poolshoogte waren komen nemen. De conclusie van beide partijen luidde namelijk dat de overtreding op Liessels grondgebied had plaatsgevonden.

d'Aumerie had vanaf deze berg langs de vermeende grens van zijn grondgebied een sloot laten graven met een lengte van een kwartier (ongeveer anderhalve kilometer). De conclusie van de gemeentebestuurders was dat deze grens 160 passen te ver op Liessels grondgebied was aangegeven. Ze zeiden slechts de grens te erkennen die op 20 januari 1465 was vastgelegd door Filips de Goede en die van de Leensel lijnrecht naar de Donschot liep.

Het eigenaardige is nu dat volgens de akte van uitgifte van gemene gronden van Vlierden van 8 augustus 1468 door Karel de Stoute de grens liep van Leensel naar een heuvel of kleine berg, genaamd de Stalberg en van daar in een rechte lijn tot aan de Donschot. Als deze Stalberg identiek is aan de Scha(a)lberg zou achteraf de interpretatie van d'Aumerie toch de juiste kunnen zijn. Daarmee in overeenstemming is ook het feit dat er beenderen gevonden werden. Het was vroeger namelijk gebruikelijk om een galg op of zo dicht mogelijk bij een grenspunt op te richten en in prehistorische tijden waren de grenspunten ook geliefde begraafplaatsen.