Retraite
Een retraite is een afzondering voor spiritueel zelfonderzoek en geestelijke oefening. Een daarvoor geschikte omgeving kan een klooster of een speciaal daarvoor opgericht retraitecentrum zijn. Een retraite biedt vaak de gelegenheid om in een groep met de hulp van een leider gedurende een aantal dagen intensief te mediteren.
Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]
Tot laat in de 20e eeuw waren ook door scholen en katholieke organisaties georganiseerde retraites voor katholieken in Deurne heel gewoon. Deze retraites richten zich op verdieping van geloofsinzichten en -beleving. Een van die organisaties was de Katholieke Vrouwen Beweging (K.V.B) die deze retraites met een cursus "Inleiding tot het Volle Leven” organiseerde.
In die tijd waarin echte recreatie nog een zeldzaamheid was en ook van huis gaan in vakanties nog maar het voorrecht was van weinigen werd retraite ook wel enigszins beschouwd als een welkom en in feite niet ongezellig "uitje".
Retraite jonge vrouwen in Uden ca 1931[bewerken | brontekst bewerken]
De foto hieronder is niet in Deurne maar in Uden gemaakt in 1931 of 1932 ongeveer in de herfst of winter. De groep dames waren op retraite in het retraitehuis van de congregatie missiezusters en dienaressen van de heilige Geest te Uden, allen voor de Lourdesgrot met in hun midden een (witte) pater Norbertijn. Voor sommige dames was het al voor de tweede keer. Anno 2010 is alles bij de Lourdesgrot nog precies hetzelfde, ook het ronde perkje, alleen de begroeiing is wat groter geworden. Je kunt op de foto wel zien dat sjaaltjes toen ook in waren.
Meisjes of jongens van om en nabij 20 jaar konden op retraite, maar niet zonder meer. Het koste wel een aantal guldens, daarvoor werd er de retraitepenning ingesteld. Daar konden de ouders maar ook andere mensen iedere week een dubbeltje sparen tot men de penning compleet had. Zo kon ook de penning aan een meisje of jongen geschonken worden, om die 3 dagen op retraite te laten gaan.
‘s Morgens werden de deelnemers met de bus opgehaald, voor Deurne was dat meestal bij de kerk aan het markplein van Deurne zelf. Waren er niet genoeg gegadigden uit Deurne dan werden ook andere dorpen aangedaan tot de groep groot genoeg was. Tijdens zo'n retraite was er een ochtend- en een avondgebed gevolgd door een eenvoudige liturgie met veel stilte en rust. Gebeden en liederen moesten niet te moeilijk zijn zodat er verbindingen tussen de persoonlijke situatie en God tot stand kon komen. Tijdens een bijeenkomst ‘s middags werden godsdienstige verhalen verteld. Een van de godsdienstige deelnemers vatte het samen als "Bidden, bidden, bidden, maar het was wel leuk."
Groepsfoto[bewerken | brontekst bewerken]
Na afloop werd van de "beminde retraitanten" steevast een groepsfoto gemaakt, hieronder enkele voorbeelden.
