Petrus Martinus van Hout (1912-1942)
| Petrus Martinus van Hout | ||
 Foto collectie familie Vosmeer | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Petrus Martinus van Hout | |
| Roepnaam | Piet | |
| Geboorteplaats | [[PersoonGeboorteplaats::Deurne]] | |
| Geboortedatum | 21 augustus 1912 | |
| Overl.plaats | Kameroen (Afrika) | |
| Overl.datum | 26 juli 1942 | |
| Beroep(en) | priester, missionaris | |
Petrus Martinus (Piet) van Hout (1912-1942) was een van de vele priesters die afkomstig waren uit de gemeente Deurne en Liessel.
Hij werd geboren op adres Derp B.41 als oudste zoon van een gezin van negen kinderen, waarvan er twee jong overleden, van de fabrieksarbeider Francis van Hout (1889-1947) en Antonetta Manders (1888-1973)[1] en een kleinzoon van Petrus Manders (1858-1899).
Toen Piet ruim twee jaar oud was verhuisde het gezin naar Helmond. In 1926 ging hij naar het seminarie in Gemert werd geprofest in de Congregatie van de H.Geest op 27 augustus 1933. Zijn priesterwijding was te Gemert op 17 juli 1938.
Hij vertrok, samen met vier andere missionarissen, op 27 december 1939 per trein naar Lissabon alwaar zij zich op de s.s. “Amstelkerk” inscheepten en richting Frans Kameroen vertrokken.
Hij was kort werkzaam in de missie van Nkolavola en daarna in Mbalmayo. Vandaar uit ondernam hij een uiterst zware reis met een vrachtwagen naar Lomié, diep in het oerwoud over erbarmelijke wegen. Raakte zeer vermoeid en ernstig ziek. Hij wilde echter de reis afmaken. Dit werd hem fataal
Een maand voor zijn overlijden had zijn familie nog een korte brief ontvangen waarin hij onder andere een goede gezondheid meldde. Hij overleed in de missie van Doumé waar men hem naar toe had gebracht, aan "black water", op 26 juli 1942. Hij was de eerste Pater van de Hl. Geest die in Kameroen stierf.
Bronnen, noten en/of referenties
|