Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Hubertus Maternus Gijsen (1927-1990)
| Hubertus Maternus Gijsen | ||
 Foto: collectie Pieter Willems | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Hubertus Maternus Gijsen | |
| Roepnaam | Matern | |
| Geboorteplaats | America (L) | |
| Geboortedatum | 15 maart 1927 | |
| Overl.plaats | Deurne | |
| Overl.datum | 28 november 1990 | |
| Partner(s) | Maria Francisca Josephina Op de Laak (1923-2003) | |
| Beroep(en) | onderwijzer, schrijver | |
Hubertus Maternus (Matern) Gijsen (1927-1990) kwam in 1949 naar Deurne en was vervolgens onderwijzer aan de Lagere jongensschool aan de Visser, de Lagere jongensschool aan de Zandbosweg, de huishoudschool en aan de Levensschool.
Gezin[bewerken | brontekst bewerken]
Matern werd in America (L) geboren en bracht in die plaats zijn jeugd door. In én vlak na de Tweede Wereldoorlog bezocht hij de kweekscholen in Roermond en Venlo.
Hij huwde met Maria Francisca Josephina (Miep) Op de Laak, (Venlo 4 februari 1923 - Helmond 22 juli 2003).
Uit dit huwelijk werden drie kinderen geboren:
Carrière[bewerken | brontekst bewerken]
Matern begon als onderwijzer op 16 juni 1947 aan de lagere school te Venray-Heide. Na twee jaar militaire dienst kwam hij in 1949 naar Deurne, vestigde zich aan de Pastoor Jacobsstraat en gaf gedurende 8 jaar les aan de lagere jongensscholen aan de Visser en de Zandbosweg.
In 1957 begon hij als eerste mannelijke leerkracht aan de toenmalige R.-K. Huishoudschool aan de Visser. Zesendertig lestijden met daaraan gekoppeld nog 5 lestijden aan de Levensschool waarin hij algemeen vormende vakken doceerde waren in die tijd nog heel gewoon.
Met de intrede van de Mammoetwet in 1968 werd er een beperking gesteld aan het aantal te geven lessen. Zo ook voor Matern Gijsen, die een aanstelling kreeg voor 31 lestijden. Hoewel hij in het bezit was van een brede onderwijsbevoegdheid, kregen ná 1 augustus 1968 vooral biologie en Nederlands zijn speciale aandacht.
Tijdens zijn loopbaan heeft hij vele vernieuwingen meegemaakt. Het L.H.N.O. groeide van een twee- naar een vierjarige opleiding, nieuwe vakken deden hun intrede en doelstellingen van het onderwijs waren aan grote veranderingen onderhevig.
Voor twee vakken had hij een bijzondere voorkeur. Dat was op de eerste plaats biologie, een werk waarin hij zich samen met zijn leerlingen steeds verwonderde over de natuur. Bij Nederlands had vooral de expressie in woord en gebaar zijn bijzondere aandacht. Die genegenheid voor het uitdrukken van gevoelens etaleerde zich ook in het schrijven van gedichten. Menig collega heeft bij gelegenheid van een feest een aan hem/haar opgedragen gedicht in ontvangst mogen nemen. Ook in de schoolkrant werden zijn bijdragen erg gewaardeerd. De voorliefde voor de taal resulteerde ook in het schrijven van twee boeken. Allereerst de luchtige, zomerse detective "Een boterham met zand" (1975) en een korte tijd daarna (in 1979) het boek "Een knipoog naar het geluk". Nadat deze boeken waren uitgegeven verschenen zij meer en meer op de examenboekenlijst op school.
Mister Gijsen, zoals hij steevast werd genoemd, had een goed open kontact met zijn leerlingen en zijn boeiende verteltrant maakte dat zij met respect naar hem luisterden.
Begin 1981 kwam er een ingrijpende verandering in zijn leven en dat van zijn vrouw toen bleek dat hij ernstig ziek was. Dat leidde na een lange tijd van hoop en vertwijfeling tot een gedeeltelijk invaliditeitspensioen. Voor 10 lesuren werd hij herbenoemd, maar de strijd tussen het willen lesgeven en zijn fysieke mogelijkheden was niet haalbaar.
Een volledige afkeuring was het gevolg en per 1 december 1986 werd hem door het bestuur van R.-K. Huishoudschool Sancta Maria eervol ontslag verleend.
Maatschappelijke functie[bewerken | brontekst bewerken]
Foto collectie Teun Mutsaers
Matern nam in 1961 de voorzittershamer van voetbalvereniging SV Deurne over van dokter Weijenborg en gaf hem in 1963 weer door aan Emmanuel Gerardus Hubertus Franciscus Habets (1922-1992)