Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Justinus Nooijen (1930-1996)
| Justinus Nooijen | ||
 Tinus Nooijen | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Justinus Nooijen | |
| Roepnaam | Tinus | |
| Geboorteplaats | Milheeze | |
| Geboortedatum | 2 december 1930 | |
| Overl.datum | 19 december 1996 | |
| Partner(s) | Johanna Francisca Munsters (1932-2018) | |
| Beroep(en) | postbode | |
Justinus (Tinus) Nooijen was onder meer werknemer bij de Vivo-winkel en postbode en maakte zich op meerdere terreinen verdienstelijk als vrijwilliger in het maatschappelijk leven van Deurne.
Afkomst en gezin[bewerken | brontekst bewerken]
Tinus was de oudste zoon van Gerardus (Grad) Nooijen (Bakel 1900-1993 Milheeze) en Josina (Sien) Janssen (Bakel 1903-1987).
Hij huwde op 2 juni 1954 met Johanna Francisca (Jo) Munsters, (Zeilberg 16 oktober 1932 - 16 juni 2018), dochter van Hendricus Munsters (1892-1981) en Martina van de Mortel (1902-1994).
Uit dit huwelijk werden zes kinderen geboren:
- Gerrit, (11 april 1955)
- Tiny, (22 september 1956)
- José, (30 mei 1958)
- Hennie, (9 oktober 1959)
- Petra, (19 juli 1961)
- Jos, (21 februari 1963)
Maatschappelijk leven[bewerken | brontekst bewerken]
Bij zijn trouwen werkte Tinus bij Bezemer-timmerfabrieken in Helmond. Al gauw kon hij aan de slag bij Gerrit en Netje Lievendag die een Vivo-winkel runden aan de Kerkstraat 24. In 1966 kon hij beginnen als postbode in Deurne. Na een hartaanval werd Tinus afgekeurd. Op 1 november 1991 werd hem een afscheidsreceptie aangeboden in het voorsorteercentrum van PTT.
Sociaal[bewerken | brontekst bewerken]
Hij was jarenlang kerkmeester in Walsberg en bezorgde het kerkblaadje "Onder Ons". Na te zijn afgekeurd zette hij zich nog enkele jaren met veel plezier in als vrijwilliger van de kinderboerderij op zorgcentrum Het Rijtven. Lang hiervoor echter maakte hij, via zijn zwager Wim, kennis met de EHBO. Graag assisteerde hij bij De Acht van Liessel, een wegrace voor motoren rond de Snoertsebaan, de internationale vierspanwedstrijden rond het Hippisch Centrum, de jaarlijkse pleisteraktie, de motorcrossen op de Galgenberg enz. Lange tijd vormde hij, samen met onder anderen Willy Kroezen, Mies van de Mortel, Wim Munsters, Ad Sterken en Nettie Stevens, het bestuur van deze vereniging. Hierdoor maakte hij tevens kennis met de Landelijke Opleiding Tot Uitbeelding Slachtoffers (LOTUS). Hij werd de 74e van heel Nederland die slaagde voor deze opleiding. Samen met Harrie van Haandel stond hij aan de wieg van Lotuskring Deurne. Als kaderlid heeft hij menig slachtoffer mogen opleiden.
Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]
Als uiting van waardering en dankbaarheid voor zijn uitzonderlijke verdiensten, ontving Tinus het Bondsinsigne in Goud. Hij mocht tevens de sculptuur in zilver van "De Barmhartige Samaritaan" ontvangen.
Tinus en Jo liggen begraven op de begraafplaats Jacobshof in Deurne.