Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis Vanaf 1 januari 2025 wordt dat Iedere eerste maandagochtend en derde woensdagochtend van de maand. |
Franciscus van de Kruijs (1906-1985)
| Franciscus van de Kruijs | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Franciscus van de Kruijs | |
| Roepnaam | Frans | |
| Geboorteplaats | Deurne | |
| Geboortedatum | 11 augustus 1906 | |
| Overl.datum | 9 november 1985 | |
| Partner(s) | Johanna Maria Catharina van Essen (1909-1967) | |
| Beroep(en) | kantonnier | |
| Bidprentje | NBA man NBA vrouw | |
Franciscus (Frans) van de Kruijs (1906-1985) was in de veertiger tot zestiger jaren van de 20e eeuw als kantonnier een vertrouwd persoon in de straten van Deurne.
Frans was een zoon van de veenarbeider Wilhelmus van de Kruijs (1865-1953) en Maria Anna Kuijpers (1869-1941).
Hij huwde op 22 juni 1935 in Deurne met Johanna Maria Catharina (Anna) van Essen, (Baarlo 14 oktober 1909 - Deurne 23 april 1967), dochter van Johannes Hubertus van Essen (1882-1972) en Adriana Kilwinger (1880-1956).
Uit dit huwelijk werden tenminste zes kinderen geboren, waaronder:
- Maria Adriana Gerarda, (Deurne 20 december 1936).
- Johannes Adrianus Gerardus, (Deurne 17 juni 1938).
- Adriana Gerarda Wilhelmina, (Deurne 7 mei 1940).
Frans van der Kruijs woonde ruim vijftig jaar in zijn huis aan de Visser 11. Hij was tevens de laatste bewoner van dit huis dat na zijn overlijden werd afgebroken. Hij werkte vele jaren op het Gemeentelijk Veenbedrijf van Deurne waar hij de latten zaagde voor de verpakking. Na de verwoesting van de fabrieken tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte hij als kantonnier op de gemeentewerf.
Hij was de man die in die tijd de straten en stoepen van Deurne schoon hield. Na de kermis, carnavalsstoet en andere evenementen was hij de man die als kantonnier alle ongerechtigheden op de straat opruimde.
Meer dan twintig jaar was Frans een vertrouwde figuur in de Deurnese straten. De geüniformeerde kantonnier met zijn karakteristieke ijzeren handkarretje en de bezem droeg zijn uniformpet met daarop het wapen van Deurne.
Om de Deurnenaren te behoeden voor valpartijen was hij de man die, samen met ploeggenoot Verbakel, de straten in de winter vrij hield van sneeuw en ijzel door het strooien van landbouwzout en zand.
Frans was een kantonnier die zijn werk met vreugde deed en het afstemde op het dagelijks leven van Deurne. Hij hield het zelf allemaal bij, de bruiloften, de uitvaarten en de feesten. Hij strooide zand voor een begrafenisstoet naar de kerk en hield de paarden van de rijvereniging nauwkeurig in het oog als ze in optocht door het dorp gingen.
Thuis in de Visser kon hij zelf waarnemen wanneer de mensen bij hun kerkgang last hadden van sneeuw of ijzel. Indien nodig schoot hij zijn uniform aan en ging naar de gemeentewerf om zijn handwagentje te vullen met zand of zout, al naar gelang de toestand voorschreef.
Tegenwoordig worden de straten in Deurne allemaal machinaal geveegd en is het bijna niet meer voor te stellen dat Frans van de Kruijs en zijn collega’s dit destijds allemaal handmatig en met redelijk primitieve middelen moesten doen.