Indische repatrianten

Indische repatrianten kwamen na de onafhankelijkheid van Indonesië ook in Deurne en Vlierden terecht. Een aantal van hen vestigde zich hier definitief.

Tussen 1945 en 1965 vertrokken ongeveer 300.000 Nederlanders, Indo’s en Molukkers uit het voormalig Nederlands-Indië naar Nederland. De grootste "golf" arriveerde in Nederland rond de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië in 1949. De migratie van deze groep personen werd aangeduid met "repatriëring", al waren veel van deze mensen nooit eerder in Nederland geweest.

Nederland verkeerde vlak na de Tweede Wereldoorlog in een belabberde situatie, en de werkeloosheid was hoog, evenals de woningnood. Veel aandacht voor de binnenkomende Indo's was er niet, ze moesten zich aanpassen en meedoen.

De Molukkers die naar de gemeente Deurne kwamen, voornamelijk voormalige (KNIL)militairen en hun gezinnen, werden in Huize De Vliert in Vlierden opgevangen en stroomden van daaruit door naar een zelfstandige woonsituatie. Zij kregen dezelfde scholing als alle andere Deurnenaren en zijn uiteindelijk volledig geïntegreerd.

In de Helmondse Courant van 7 december 1957 werd door P.V. (Peter Vink) onder de kop Na repatriëring uit het roerige Indonesië een uitvoerige artikel geschreven over de opvang van deze repatrianten in Vlierden, waarbij als hulpverleners met name het echtpaar Festen, mej. Gruijthuijzen en pater Van de Vorst genoemd worden.