Het Dorp van Ouwerling

Iedereen kent Het Dorp van Wim Sonneveld, waarvan Friso Wiegersma de tekst produceerde. In februari 2017 schonk de oud-Deurnenaar Gerard Koster aan de bibliotheek van het heemhuis een boekwerkje uit 1879, getiteld De heraldiek op de tentoonstelling te Arnhem. Op zich niets bijzonders maar wel de naam van de vroegere bezitter die tot twee keer toe voor in het boekje is geschreven, namelijk van de naamgever van onze heemkundekring H.N. Ouwerling. Ook zit voor in het boek het ex libris van Fré Ouwerling, de jongste broer van Hendrik.

De schenking is extra bijzonder omdat daarin ook een tweetal cahierblaadjes zaten, waarop Ouwerling enkele aanzetten tot een gedicht schreef. Een daarvan gaat over zijn mijmeringen over het dorp van zijn jeugd, in dit geval Woensel waar Ouwerling van zijn zesde tot zijn vijftiende jaar woonde.

Ouwerling verwoordde zijn gedachten over zijn jeugddorp als volgt:

Terwijl ik nederzit in diep gepeins verzonken

Komt mij weer duidelijk het dorpken voor de geest

Waar vreugde en rein genot mij alom tegenblonken

Waar ik, jongling, zoo gelukkig ben geweest

En schoon het stadsgewoel mij golft en bromt langs de ooren

Keer ik in zoeten droom vaak naar dat plekje weer

Bezoek er zijne kerk, bezie er blij zijn toren

En kniel voor 't houten kruis op 't groene kerkhof neer

Dan komt een vreemd gevoel zich van mij meester maken

Dat mij geheel en al verre met zich voert,

Dat menig sluimrend beeld van vroeger doet ontwaken

Dat menigmaal een snaar van menschenharte roert

De vrienden zich dan weer uit mijne kindsche jaren

Zij scharen zich om mij, zooals zij vroeger deen

en vloog de tijd voorbij zij bleven, wat zij waren

Eenvoudig rein van hart en vol beminn'lijkheen.