Helenaveen-kermis

Helenaveen-kermis werd al voor 1866 gevierd.

Toen in 1866 een cholera-epidemie uitbrak, besloot de Maatschappij Helenaveen om in dat jaar de kermis, die toe al enkele jaren gebruikelijk was, met het oog op de tijdsomstandigheden niet door te laten gaan. Uit angst voor besmetting werden muzikanten, kramers en orgeldraaiers door maatschappijdirecteur Jan Deckers dat jaar in Helenaveen niet toegelaten.

In aardig inkijkje in de wijze waarop men in 1895 in Helenaveen kermis vierde, wordt gegeven door een excursieverslag van de biologen Goethart en Vuijck. Op 1 september 1895 startten zij ’s morgens om kwart over zes in Boxmeer hun voettocht door de Peel. Ze hadden het plan om die dag door de op hun kaart aangegeven plassen naar Helenaveen te lopen. Tegen de avondschemering kwamen ze in Helenaveen aan, nadat ze onderweg gehoord hadden dat het daar kermis was. Voor het café-hotel Van Oers stonden een paar koekkramen met een hoop volk. Vanwege de kermisdrukte konden ze er geen slaapplaats krijgen. Uiteindelijk was een kermisgast zo goed hen met zijn rijtuigje naar Meijel te brengen want ook daar was het kermis.

Met Helenaveen ontwikkelde zich in de loop der tijd ook de kermis. Zo konden de Helenaveners in 1950 genieten in de danstent van Bocken uit Helmond, in de luchtschommels en bij de schiettent. Voor de kinderen stonden er een draaimolen en een grabbelton. Er stond een vis- en zuurkraam van Vrijhof uit Veghel, de patates-friteswagen van Leo Willems en de suiker-tabakskraam van de weduwe van Arnoldus Manders (1893-1949) alias Nölleke Sep, beiden uit Deurne.

En vijfenvijftig jaar later was de kermis met de autoscooter, de rups, de draaimolen de suikerspinkraam en andere spelattracties uitgebreid. Bezoekers konden een schot wagen in de schietsalon of proberen om die prachtige beer te grijpen bij de Holly Cranes.

De feestelijke opening van de kermis werd volgens traditie gedaan door fanfare Wilona.

Bronnen, noten en/of referenties