Iedere eerste maandagochtend en derde woensdagochtend van de maand kunt u ons van 10 tot 12 uur bezoeken in het heemhuis. |
Haageind 15-17
Haageind 15-17 zijn twee adressen in Deurne.
Oude boerderij[bewerken | brontekst bewerken]
In 1832 stond hier de langgevelboerderij van de weduwe van Jan Nooijen. Kadastraal was het geheel van huis, schuur, erf toen bekend als C 511. Tot het perceel hoorde niet alleen de boerderij, maar ook een bijgebouw dat achter de boerderij stond. Ten tijde van de volkstelling van 1829 stond het gezin ook al op dit adres geregistreerd. Links naast de boerderij stond een - haaks geplaatste - schuur, die in 1832 eigendom was van Arnoldus Aarts (1784-1844) en hoorde bij de aangrenzende boerderij op het tegenwoordige adres Haageind 9. Deze schuur werd rond 1862 door de erfgenamen Aarts aan de eigenaren van het latere Haageind 15-17 verkocht.
Na de dood van hun moeder verdeelden de erfgenamen Nooijen op 8 juni 1848 de gezamenlijke boedel ter plaatse van het huidige Haageind 15-17.[1] Gezamenlijk werden zij de nieuwe eigenaren, terwijl op een later moment de weduwe van hun broer Arnoldus Noije (1800-1858) de vruchtgebruikster werd. Rond 1860 volgde verkoop.[2] Hun broer Francis Nooijen c.s. werd de nieuwe eigenaar. Rond 1866 volgde opnieuw een boedelscheiding tussen de erfgenamen.[3] Francis werd nu enig eigenaar. Rond 1873 verkocht hij een deel van zijn perceel.[4]
Dat betrof de oude boerderij, die kadastraal bekend werd als E 1357 en toekwam aan Martinus Goossens (1836-1911). Een decennium later werd het bezit aan het Haageind kadastraal verenigd tot C 1554. Rond 1888 werd de boerderij verbouwd, en rond 1893 vond opnieuw een kadastrale vereniging tot C 1822 plaats. Daartoe behoorde ook het haaks op het Haageind staande huis, dat tussen de huidige adressen Haageind 9 en Haageind 15-17 stond. Rond 1894 werd het perceel weer gesplitst, waarbij het haakse huis bekend werd als C 1840 en de hier behandelde boerderij Haageind 15-17 als C 1839. [5] Rond 1912 en rond 1916 volgden successie en de boedelscheiding.[6] De nieuwe eigenaar was oudste zoon Geert Goossens, die de haakse en de hier behandelde boerderij rond 1936 liet hermeten. Het huisadres was toen gewijzigd van B.227 naar Haageind D.16. Kadastraal waren ze daarna bekend als K 115. Rond 1944 vond reparatie van oorlogsschade plaats. Rond 1948 werd er bijgebouwd, en rond 1953 opnieuw. In 1955 veranderde het huisadres van Haageind D.16 naar Haageind 17. Rond 1956 werd het perceel verkocht.[7]
De haakse schuur, omgebouwd tot woonhuizen, was in of kort vóór 1949 al verdwenen.[8] Hier woonde in 1930 de weduwe van Johannes Hendrikus van Houtert (1883-1926). Het huisadres veranderde toen van B.226 naar Haageind D.15. Waarschijnlijk was ook B.225, gewijzigd naar Haageind D.14, in dit pand gevestigd. Daar woonde in 1930 M. Berkers.
Kopers van de oude boerderij Haageind 17 waren de twee zonen Piet en Ties Goossens, die rond 1965 wat lieten bijbouwen. Rond 1973 vond een ruiling met de gemeente Deurne plaats.[9] Daarvoor kregen ze het huis Haageind 14. De gemeente Deurne voegde het toenmalige Haageind 17 met andere percelen samen, tot K 956.[10]
In de zomer van 1976 werd het pand door de gemeente Deurne verkocht aan Petrus Henricus van Hoof (1935), die tot dan toe op het tegenovergelegen Haageind 18 had gewoond. Bij de koopovereenkomst was de bepaling opgenomen dat het pand moest worden gerestaureerd en alleen mocht worden gebruikt voor bewoning. Kadastraal werd het hierna bekend als K 992.[11] Toen het pand in 1977 op de beschermde lijst van monumenten werd geplaatst, ging de eigenaar daartegen in beroep bij de Kroon. Uit een onderzoek van het pand door de monumentenraad was namelijk gebleken dat eventuele restauratie zou betekenen dat het pand moest worden afgebroken en herbouwd. Daarom stelde de eigenaar voor om het pand van de monumentenlijst af te voeren. In 1979 werd het pand weer van de monumentenlijst afgevoerd. Rond 1979 verkocht Van Hoof het pand.
Nieuw woonhuis[bewerken | brontekst bewerken]
De oude boerderij werd gekocht door Joseph Mastbroek (1949), poelier en marktkoopman uit Helmond, die het in 1981 liet slopen en er een nieuw pand bouwde met een vergelijkbare hoofdvorm. Hij behield het perceel tot na 1989.[12] Later werd het pand gesplitst en kreeg de linker helft het huisnummer 15, terwijl het nummer 17 op de rechter helft bleef liggen.
Bronnen, noten en/of referenties
|