U steunt de heemkundekring door lid of vriend te worden.
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis.

Gepolijste putten: verschil tussen versies

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
 
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
[[bestand:gepolijste putdeksel.jpg|thumb|left|200px|Gepolijste deksel. foto Liesbeth van Veghel]]
[[bestand:gepolijste putdeksel.jpg|thumb|left|200px|Gepolijste deksel. foto Liesbeth van Veghel]]
[[bestand:Kunstwerk zuil en bomen.jpg|thumb|300px|Kunstwerk Roberto Ruggiu. foto Liesbeth van Veghel]]
Het kunstwerk '''Gepolijste putten '''  van Roberto Ruggiu in de [[Heiakker]] staat op en geïnspireerd door de [[Peelrandbreuk]].


[[bestand:Kunstwerk zuil en bomen.jpg|thumb|right|200px|Kunstwerk Roberto Roggio. foto Liesbeth van Veghel]]


De Italiaanse kunstenaar Roberto Ruggiu realiseerde zijn kunstwerk in het najaar van 1993 op de Peelrandbreuk, die vanwege geologische bodemgesteldheid onbebouwd moet blijven. Het kunstwerk bestaat uit twee samenhangende onderdelen die zich over een afstand van circa een kilometer uitstrekken in de vorm van een vijftal putten en een bomenrij. De putten, op vijf verschillende punten op de geologische breuklijn, zijn gemaakt van een cylinder van Boquira, een blauw-grijs gevlamde hardsteen. Op ieder van de gietijzeren putdeksels is de naam uitgesneden van een geologische periode, waarin de Peelrandbreuk waarschijnlijk is ontstaan. Dat zijn achtereenvolgens van oud naar jong het Holsteinien , het Saalien, het Eemien, het Weichselien en het Holoceen. Door de naam van de geologische periode heen kan men in de put kijken. Op het einde staat een kleine pilaar van hetzelfde gesteente.


'''Gepolijste putten ''' is een kunstwerk van Roberto Roggio in de [[Heiakker]] op de [[Peelrandbreuk]].
Langs de Peelrandbreuk staan over een lengte van een kilometer op een onderlinge afstand van ongeveer acht meter telkens twee sierappelbomen van verschillend soort, samen in één gat geplant. De ene boom, Malus "Everste", heeft in het voorjaar witte bloesem en het najaar gele appeltjes terwijl de andere soort, Malus "Adams", rode bloesem en rode appeltjes heeft.
 
 
De Italiaan Roberto Roggio zorgde op vijf breekpunten van de geologische breuklijn voor gepolijste putten. Deze zijn uitgevoerd in Boquira, een blauw/grijs gevlamde hardsteen. De uitgesneden gietijzeren putdeksels tonen de, volgens geologen, vijf verschillende ontstaansperioden: respectievelijk het Holsteinien, het Saalien, het Eemien, het Weichselien en het Holoceen. Op het einde staat een kleine pilaar van hetzelfde gesteente.
 
Verder staan langs de hele Peelrandbreuk iedere keer twee appelbomen samen in een gat geplant. Een boom met in het voorjaar roze bloesem, de andere met witte, in het najaar met rode en gele appeltjes. Deze symboliseren de breuk en dit alles bij elkaar vormt een geheel.


[[categorie:Openbare kunst]]
[[categorie:Openbare kunst]]

Versie van 11 dec 2016 23:55

Gepolijste deksel. foto Liesbeth van Veghel
Kunstwerk Roberto Ruggiu. foto Liesbeth van Veghel

Het kunstwerk Gepolijste putten van Roberto Ruggiu in de Heiakker staat op en geïnspireerd door de Peelrandbreuk.


De Italiaanse kunstenaar Roberto Ruggiu realiseerde zijn kunstwerk in het najaar van 1993 op de Peelrandbreuk, die vanwege geologische bodemgesteldheid onbebouwd moet blijven. Het kunstwerk bestaat uit twee samenhangende onderdelen die zich over een afstand van circa een kilometer uitstrekken in de vorm van een vijftal putten en een bomenrij. De putten, op vijf verschillende punten op de geologische breuklijn, zijn gemaakt van een cylinder van Boquira, een blauw-grijs gevlamde hardsteen. Op ieder van de gietijzeren putdeksels is de naam uitgesneden van een geologische periode, waarin de Peelrandbreuk waarschijnlijk is ontstaan. Dat zijn achtereenvolgens van oud naar jong het Holsteinien , het Saalien, het Eemien, het Weichselien en het Holoceen. Door de naam van de geologische periode heen kan men in de put kijken. Op het einde staat een kleine pilaar van hetzelfde gesteente.

Langs de Peelrandbreuk staan over een lengte van een kilometer op een onderlinge afstand van ongeveer acht meter telkens twee sierappelbomen van verschillend soort, samen in één gat geplant. De ene boom, Malus "Everste", heeft in het voorjaar witte bloesem en het najaar gele appeltjes terwijl de andere soort, Malus "Adams", rode bloesem en rode appeltjes heeft.